13 / 24
13
Download 200,000+ brand logos in vector format for free
http://www.logoeps.com/Like onze pagina op facebook:
facebook.com/voetbaljournaal
Hij leek al verloren te zijn gegaan voor
het eerste elftal. Maar tweeënhalf jaar
nadat hij zijn kruisbanden afscheurde,
heeft Stefan Zwang zijn rentree gemaakt
in de hoofdmacht van Pelikaan. Het
Voetbaljournaal volgde de aanvaller rondom
de voorlaatste competitiewedstrijd, bij
Oranje Wit, en sprak hem daarna over
verleden, heden en toekomst.
Z W I J N D R E C H T
– Alsof hij nooit
langdurig uit de
roulatie
is
ge-
weest. Zo sleurt
en jaagt Stefan Zwang vanmid-
dag aan de Middelweg in Dor-
drecht over het hoofdveld van
Oranje Wit. De competitie loopt
op z’n einde, maar de 24-jarige
zoon van Feyenoord-verzorger
Fred Zwang staat pas voor de
tweede keer dit seizoen tus-
sen de lijnen bij Pelikaan 1. Een
ernstige knieblessure torpe-
deerde zijn voetbaltoekomst.
Na twee jaar ellende maakte de
Zwijndrechter de afgelopen zijn
opwachting in het tweede van
Pelikaan en vierde meteen de
titel in de reserve hoofdklasse,
het hoogste niveau in Nederland
voor tweede elftallen. En ook
met het eerste valt er iets te jui-
chen voor Zwang. Na een vroege
achterstand, in de derde minuut
incasseert Pelikaan al een tref-
fer, keren in extremis de kansen.
Oranje Wit lonkt naar de derde
periodetitel, maar in blessuretijd
valt de gelijkmaker: 1-1. Een ver-
dienstelijk resultaat, maar beide
ploegen kunnen weinig met een
gelijkspel, met het oog op de pe-
riode. In de 93e minuut komt er
zowaar een winnaar en de ploeg
die vrijwel de gehele wedstrijd
aan de verkeerde kant van de
score bivakkeerde, is de geluk-
kige. Dordtenaar Marvin Hooplot
scoort: 1-2. Pelikaanwint en doet
dankzij de onverwachte ontkno-
ping nog mee voor een plek in de
nacompetitie. Voor Oranje Wit
ligt een droom in duigen.
Bij de plek waar de hoofdrol-
spelers het veld verlaten, wacht
Fred Zwang zijn zoon op. ,,Nor-
maal gesproken kan ik hem niet
zien voetballen, omdat ik zater-
dag overdag bij Feyenoord moet
zijn. Maar omdat we vrij hebben
ren, maar ook daarna, had ik niet
meer de ambitie om in een eerste
elftal te voetballen. Dat is inmid-
dels helemaal veranderd. Ik ga
nu voor het hoogste, aansluiten
bij het eerste in de voorbereiding
op het volgende seizoen. Deze
zomer ga ik niet op vakantie,
maar ga ik lopen en aan fitness
doen. Ja, mijn vader helpt me om
honderd procent fit aan het vol-
gende seizoen te beginnen. Hij
is mijn vertrouwenspersoon en
weet veel van voeding en van de
belastbaarheid van het lichaam.
Ik houd me aan zijn adviezen. Ik
ben ook niet bang dat het fout
gaat met mijn knie, De duels ga
ik vol aan, want anders loop je
had Zwang in 2014 niet kun-
nen bevroeden, zoals het in zijn
jeugd niet voor de hand lag dat
hij op Bakestein bij de Pelies zijn
kunsten zou vertonen. ,,Ik kom
uit een VVGZ-familie en heb daar
ook vanaf mijn zesde in de jeugd
gespeeld. Ik voetbalde als jonge
speler in de selectie en kreeg in
een bekerwedstrijd een basis-
plaats. Als ik goed speelde, zou
ik ook een basisplaats in een
competitiewedstrijd krijgen. Na
afloop bevestigde Johan van
der Werff, de trainer, dat ik goed
had gespeeld, maar kwamhij zijn
belofte de volgende zaterdag
niet na. Ik kon het niet geloven
en was zwaar teleurgesteld. Na
(het is een interlandweekend,
red), ben ik in de gelegenheid
een wedstrijd van Stefan bij te
wonen.” De verzorger van Fey-
enoord valt met zijn neus in de
boter, evenals zoonlief die ver-
moeid maar lachend komt aan-
lopen. ,,Hier geniet ik van”, zegt
Zwang junior en zijn gezicht
spreekt boekdelen. ,,We bleven
geloven in een gelijkspel. In de
slotfase speelden we met vijf
spitsen. Na de rode kaart voor
Oranje Wit (twee keer geel voor
Richard Groenewegen wegens
aanmerkingen op de leiding,
red) werden wij sterker. We had-
den nog een strafschop moeten
krijgen. Ik werd onderuit getrok-
ken. Maar de scheidsrechter liet
doorspelen. De bal viel telkens
niet goed voor ons, tot de bles-
suretijd. Ik was al blij met 1-1, een
overwinning is helemaal mooi.”
Zwang heeft de wedstrijd van
begin tot eind tussen de lijnen
meegemaakt. En dat is verre van
vanzelfsprekend. ,,Vorige week
zat ik er voor het eerst weer
bij sinds twee jaar. In novem-
ber 2012 heb ik mijn kruisband
afgescheurd en een jaar niet
gespeeld. Daarna hield ik knie-
klachten en de motivatie was
verdwenen. Vorige zomer begon
het te kriebelen en uiteindelijk
ben ik in december 2014 weer
begonnen. Ik heb vijf maanden in
het tweede gespeeld.”
Ron Tempelaar hevelde de aan-
valler over naar het eerste, al
is een plek in het tweede van
Pelikaan niet bepaald een straf
voor Zwang. ,,We hebben de titel
gepakt. In de kampioenswed-
strijd scoorde ik drie keer. Na
de winterstop verloren we drie
keer, maar daarna hebben we tot
vandaag allewedstrijden gewon-
nen. En nu speel ik voor het eerst
zonder pijn. Tijdens het revalide-
juist het risico dat je zelf wordt
geraakt. In het begin stond ik nog
stil bij mijn knie, maar nu denk ik
er niet meer aan.”
Op het moment dat Zwang zijn
verhaal afsteekt, maakt de for-
matie van Tempelaar nog kans
op de nacompetitie. Een week
later, op de slotdag, kan er een
kruis door die ambitie. Dinte-
loord wint op Bakestein en gaat
aan de haal met de prijs. Voor
Zwang wacht echter tot een
prachtige toegift met Pelikaan
2: het kampioenschap van Ne-
derland voor reserveteams in
een driekamp met Spakenburg
2 en Excelsior Maasssluis 2. Dat
twee jaar als senior in de selectie
heb ik VVGZ de rug toegekeerd,
omdat ik voelde dat ik geen
kans kreeg onder Johan van der
Werff. Ik ben toen verder gaan
kijken naar een andere club. Een
terugkeer zit er ook niet meer in.
Inmiddels ben ik drie jaar weg als
speler van VVGZ. Of ik er de hele
club op moet aankijken wat er
toen is gebeurd? Nee, dat doe ik
niet. Toen was ik achttien en ging
de kritiek in mijn hoofd zitten,
omdat je als jonge speler kwets-
baar bent. Nu ben ik 24 en raakt
dat me niet meer. Maar VVGZ is
een afgesloten periode. Ik heb er
een goede tijd gehad. Maar mijn
hart ligt bij Pelikaan..”
Topprestatie Pelikaan 2
ZWIJNDRECHT
- In de vorige
editie van Het Voetbaljournaal
kwam het tweede elftal van
Pelikaan al aan bod. De strek-
king van het verhaal was dat
de reservisten van Pelikaan
in de schaduw en in dienst van
het vlaggenschip meevaren.
Maar de brigade van Ronald
geeft aan hoe sterk Pelikaan in
de breedte is, hoeveel talent er
rondloopt.”
Na de exercitie in de competitie
volgde de spreekwoordelijke
slagroom op de toch al smake-
lijke taart: spelen om de titel van
Nederland tegen de reservis-
gaf liefst zestien punten toe.
Met 64 punten uit 26 wedstrij-
den en doelsaldo van 75 voor
en 23 tegen onderstreepte Pe-
likaan het overwicht. Ron Tem-
pelaar, hoofdtrainer van het
eerste, spreekt van een bijzon-
dere prestatie. “Wat het tweede
heeft laten zien, is uniek. Het
Nossent zette zichzelf nadruk-
kelijk in de spotlights, met de ti-
tel in de reserve hoofdklasse als
ultieme beloning.
Negen punten. Dat was de
voorsprong op nummer twee
Sliedrecht bij de eindrekening.
ASWH, dat als derde eindigde,
ten van Excelsior Maassluis en
Spakenburg, twee clubs die met
hun eerste elftal in de topklasse
uitkomen. Het eerste duel, tus-
sen de twee rivalen, eindigde
in een 2-2 gelijkspel. Een week
later nam Pelikaan het thuis op
tegen Excelsior Maassluis. Dat
duel eindigde ook in 2-2. Stefan
Zwang scoorde voor de Pelies,
evenals Remco Aarts. Welke
van de drie clubs zich voor de
halve finale zou kwalificeren,
was bij het ter perse gaan van
deze krant, nog niet bekend.
De beslissing daarover is in-
middels gevallen, bij Spaken-
burg – Pelikaan.
Stefan Zwang
Terug van heel lang weggeweest
0147311.pdf 1
8-5-2015 13:45:20
0147505.pdf 1
20-5-2015 15:00:14