VoetbalJournaal Alblasserwaard, mei 2017

19 / 28

DÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN
19
Trots was Gert-Jan Westerhout dat hij als speler het shirt mocht
dragen van Ameide. De club uit zijn plaats. Diezelfde trots voelt hij
nu weer, maar dan omdat hij trainer is van ‘zijn’ club. Het voormalige
hoofd jeugdopleidingen van Willem II is bezig aan zijn tweede seizoen
en tekende reeds bij voor een derde jaargang. ,,Behalve dat promotie
in de komende jaren een doel is, wil ik ook de club verder helpen.’’
AMEIDE - Am-
per twee tur-
ven hoog was
Gert-Jan Wes-
terhout toen hij al voor het
eerst kennismaakte met de
voetbalvereniging Ameide.
Jan Westerhout, speler van de
hoofdmacht, nam peuter Gert-
Jan al vroeg mee naar de club.
,,En zodra het kon, werd ik ook
lid’’, vertelt Gert-Jan Wester-
hout over zijn entree op Sport-
park Meihoven. Hij doorliep er
alle jeugdselectie-elftallen. ,,Op
zaterdagochtend speelde ik
mijn wedstrijd en dan bleef ik
op de club om ‘s middags bij het
eerste elftal te kunnen kijken.
Bij mijn vader, maar ook toen
hij gestopt was. Ik herinner mij
een nacompetitie tegen degra-
datie, dat we met bussen naar
de wedstrijd gingen. En een
promotie op het terrein van
Kerkwijk. Dat heb ik allemaal
heel bewust meegemaakt.’’
Het zijn inmiddels lang vervlo-
gen tijden. Westerhout trad als
voetballer in de voetsporen van
zijn vader door uit te komen in
de hoofdmacht. Op vroege leef-
tijd noopte een heupblessure
van de voetbalclub, vijftig procent
heeft er iets mee. Op de markt,
in de supermarkt of gewoon op
straat, overal word je aange-
sproken over de club. Hartstikke
mooi, maar soms ook keihard als
het niet goed gaat. De mensen
in Ameide hebben de neiging om
het wat negatief te bekijken. Als
ik na de wedstrijd de kantine in
loop, krijg ik vaak eerst te horen
wat er niet goed ging. In deze pe-
riode kan ik de mensen dan uit-
leggen dat het niet uitmaakt hoe
we winnen, als we maar winnen.’’
Westerhout wil Ameide namelijk
dolgraag naar de tweede klasse
loodsen. ,,Toen ik binnenkwam,
speelden we onderkant derde
klasse. Nu gaan we richting de bo-
venkant en doen we mee om een
plek in de nacompetitie. Dat zou ik
die jongens heel graag laten mee-
maken. Maar ik wil ook iets op-
bouwen voor langere tijd. Betrok-
kenheid kweken bij jonge spelers
door ze belangrijk te maken in het
team, maar ze ook andere dingen
binnen de club te laten doen. Dan
bouw je als club ook iets op voor
de toekomst. Dat is dus, naast
promotie in de komende jaren,
ook een doel.’’
hem te stoppen. ,,Op dat moment
had ik al wat trainerspapieren en
besloot ik om daarmee door te
gaan. Ik ben heel erg begaan met
het voetbal. Maar ik ben toen wel
bewust weggegaan bij Ameide,
ommijzelf als trainer te ontwikke-
len en om ooit als trainer van het
eerste elftal te kunnen terugke-
ren’’, vertelt de huidige hoofdtrai-
ner. Omzwervingen brachten hem
in Tilburg, waar hij hoofdtrainer
werd van SC ‘t Zand. ,,De grootste
club van Tilburg. Heel anders dan
een dorpsclub als Ameide, maar
daar voelde ik ook een soort trots.
Dat juist ik de trainer mocht zijn’’,
aldus Westerhout. Ook was hij in
dienst van Willem II, als jeugdtrai-
ner en hoofd jeugdopleidingen.
,,Maar na twee jaar bij SC ‘t Zand
wilde ik graag dichter bij huis aan
de slag, om de combinatie met
het privéleven makkelijker te ma-
ken. Toen kwam dus de kans om
bij Ameide hoofdtrainer te wor-
den.’’
Terug bij ‘Termei’ voelde Wester-
hout hetzelfde als in zijn periode
als speler. ,,De mensen hier zijn
betrokken bij de club. Zo’n tien
procent van de inwoners is lid
Genieten van trainerschap bij Ameide
Nog één keer samen schitteren. Dat beoogden de tweelingbroers
Remco en Christiaan Koremans met hun overstap naar De Alblas,
nu bijna twee jaar geleden. Het bevalt de twee prima, al doet het
Remco pijn dat hij door ongemak met zijn knie vaker dan hem lief
is toeschouwer is bij zijn broer.
OUD-ALBLAS -
On a f s c h e i d e l i j k
zijn de broers Rem-
co en Christiaan Ko-
remans (31) bijna. ,,We voetballen
bijna ons hele leven samen’’, ver-
telt Christiaan. Op twee seizoenen
na. Remco nam één keer afscheid
van Chris om een seizoen bij Ba-
rendrecht te voetballen. Anders-
om speelde Chris één jaar zonder
Remco bij Dordrecht’90. ,,Maar na
dat seizoen waarin ik alleen bij Ba-
kraakbeen meer in zijn knie’’,
vertelt Chris. Het slachtoffer zelf:
,,En momenteel heb ik ook last
van mijn achillespees. Het is wel
lastig om je teamgenoten en je
broer wel te zien spelen. En als je
stilzit, komen de kilootjes er snel-
ler bij. Komende zomer doe ik nog
één poging om af te vallen. Daar
moet ook mijn knie bij gebaat
zijn. Dan probeer ik het nog één
seizoen. Als dat niet lukt, ga ik mij
richten op een trainersloopbaan.’’
Tot een nieuwe voetbalschei-
ding komt het volgens Remco
niet, mocht hij inderdaad moeten
stoppen. ,,Stel dat ik ergens aan
de slag kan als trainer, dan volgt
Chris mij wel’’, klinkt het stellig uit
de mond van Remco. ,,Of hij stopt
er ook mee als ik niet meer mee
kan doen. Dan gaat hij me toch
missen.’’ Chris: ,,We hopen echt
samen nog één jaar door te kun-
nen. Als Remco toch moet stop-
pen, ga ik nog wel door. Elk jaar
boven je dertigste dat je niet meer
speelt is weggegooid.’’
Als de twee voetballend gezien uit
elkaar gaan, hoeft men overigens
niet bang te zijn dat zij elkaar uit
het oog verliezen. Samen bestie-
ren zij Autorijschool Koremans.
Tussen de lessen door bellen
zij regelmatig met elkaar. Chris:
,,Natuurlijk, want je hebt weleens
iets te bespreken over het werk.’’
Remco: ,,Soms bellen we wel acht
keer op een dag.’’ En na de laatste
rijles is er best kans dat de twee
elkaar op weg naar huis tegenko-
men. ,,Want we wonen in dezelfde
straat’’, aldus Chris. En dat bevalt
prima. ,,Ik zou echt niet zonder
mijn broer kunnen’’, besluit Rem-
co.
De belofte om nergens meer een
voet te zetten zonder de ander,
bracht de tweeling langs VVGZ,
RKC Waalwijk, Heerjansdam,
TOGR, Rijsoord, Drechtstreek en
nu dus De Alblas. Voor het tweede
seizoen zijn de twee actief bij de
Alblasserwaardse derdeklasser.
Ooit spraken ze af samen tot hun
veertigste in een eerste elftal te
spelen, maar daar dreigt de knie
van Remco een stokje voor te
steken. ,,Mijn broer heeft geen
rendrecht zat, hebben we gezegd
dat we nooit meer zonder elkaar
zouden voetballen. Eerlijk gezegd
miste ik Chris al na drie trainin-
gen’’, vertelt Remco Koremans.
Samen vertellen ze ook dat ze het
hun moeder niet meer aan wilden
doen, twee verschillende clubs.
,,Ze kwam dan altijd één helft kij-
ken’’, weet Chris nog. Remco vult
aan: ,,In de rust sprong ze dan in
de auto om snel naar de wedstrijd
van de ander te rijden.’’
Broers Koremans onafscheidelijke tweeling
DARTS - BILJART - LIVE FEEST DJ OP VRIJDAG + ZATERDAG
STELLINGMOLEN 178 - PAPENDRECHT
VOLG VIA
181540.pdf 1 20-4-2017 9:48:57
A.C. de Bruijn
Tegelzettersbedrijf
0183 602 007
A.C. de Bruijn
Tegelzettersbedrijf
Ameide
0
018 595.pdf 1 18-4-2017 16:22:02
0187311.pdf 1 13-3-2017 11:03:18