VoetbalJournaal Etten Leur, september 2015

5 / 28

DÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN
5
Uitgever ZPRESS Sport, Postbus 1015 - 3300 BA Dordrecht - Telefoon 078 6397070 - Fax 078 6397071 - Eindredactie Jeroen Baldwin
Redactie Jeroen Baldwin, Lennart Boot Fotografie diversen Acquisitie Rik van Hoek Vormgeving Leroy de Roo, ZPRESS Studio Druk Nieuwsdruk Nederland COLOFON
Aanvoerder van NSV-1 Wouter van Wezel is de helft
van een eeneiige tweeling. Zijn broer Erwin heeft een
kraakbeenprobleem in de knie en mag niet meer voetballen.
Beiden zijn nu 22 jaar jong. “Dat is zuur voor hem”, vindt
Wouter die nu dus voor twee voetbalt.
NISPEN – Wouter
en Erwin hebben
nog wel het genoe-
gen mogen sma-
ken om ook in de junioren nog
eens een jaar samen te kunnen
voetballen, net als bij de pupil-
len. “Dat was bij Alliance”, ver-
telt Wouter. “Erwin speelde bij
RBC Roosendaal in de jeugd en
toen die club de jeugdopleiding
Wouter. Ook voor zijn broer zat
het er niet in. Door zijn blessure is
hij nu veroordeeld tot een rol als
verzorger bij het eerste van NSV.
“Zo is hij er toch nog een beetje bij
betrokken”, zegt Wouter.
In plaats van een loopbaan als
prof is er een toekomst in de
techniek weggelegd voor Van
Wezel. “Ook mooi toch”, lacht
samenvoegde met Alliance be-
sloot ik om me over te schrijven
naar Alliance. We waren toen
C-junioren. Eén seizoen hebben
we samengespeeld.”
Het was in de tijd dat de Van We-
zels nog droomden van een car-
rière als profvoetballer. “Maar op
een gegevenmoment weet jewel
dat het niet gaat lukken”, stelt
Wouter vanWezel voetbalt voor twee!
hij. “Ik studeer automotive en-
gineering in Eindhoven”, legt hij
uit. “Ik zit nu in het tweede jaar
en pendel heen en weer tussen
Roosendaal en Eindhoven. Ik
zorg daarbij altijd dat ik op tijd
ben voor de training, want die wil
ik niet missen.”
Na drie jaar Alliance keerde Van
Wezel terug bij NSV en daar
speelt hij nu in het eerste. “Ik
ben voorstopper, linksback of
controlerende middenvelder”,
zegt hij. “Het liefst schakel ik een
spits uit, dat vind ik de mooiste
klus. Ik ben van het type dat er
flink in kleunt en daar zijn ze wel
aan gewend in de vierde klas-
se, dus dat wordt altijd wel ge-
pruimd. Ik ben daarbij hard, maar
nooit gemeen.”
De komende tijd dient Van Wezel
zich goed van zijn taak te kwij-
ten, want er wacht NSV nog een
flinke klus om zich veilig te spe-
len in de vierde klasse B. “Vo-
rig jaar hebben degradatie op
het nippertje afgewend, dus de
doelstelling voor dit jaar was om
ons eerder veilig te spelen. Dat
geldt nog steeds, maar we moe-
ten inderdaad nog even flink gas
geven.”
Van Wezels ambities in het voet-
bal beperken zich nu tot een
mooi hoogtepuntje als kampi-
oen worden. “Dat zou leuk zijn
om eens mee te maken”, knikt
hij. “Ik denk dat het er ook wel in
zit. We hebben een jonge groep,
dus als we bij elkaar blijven, dan
worden we alleen maar beter en
moeten we die titel ooit kunnen
pakken.”
Hij weet het al even. Martien de Rooij is bezig
aan zijn laatste actieve seizoen als voetballer
bij VV DEVO. “Ik ben nu 41, dus het is tijd hè”,
lacht hij. “Ik ben al blij dat ik het zo lang heb
volgehouden!” De Rooij is een oer-DEVOër.
“Ik heb vanaf mijn 6e bij deze club gespeeld,
DEVO is een deel van mijn leven”, zegt hij.
B O S S C H E N -
HOOFD - Zoals
het een echte
voetballer be-
taamt, vindt De Rooij het wel
jammer dat hij zijn schoenen
aan de spreekwoordelijke wil-
gen moet hangen. “Ik kan niet
anders, want ik heb al heel het
seizoen last van mijn knie”,
legt hij uit. “Ik ben er een paar
kunstgras, dat vind ik hartstik-
ke leuk, maar dan zit ik daarna
drie dagen met een dikke knie.
Dat kan ik me niet veroorloven.
Ik heb een eigen bouw- en klus-
bedrijf, dus ik moet altijd maar
een keer gepromoveerd naar
de vierde klasse en we hebben
eens meegedaan om promotie
naar de derde klasse. Dat waren
wel de hoogtepunten.”
Als je echter naar De Rooij luis-
tert, merk je aan hem dat zijn tijd
bij VV DEVO één groot hoogte-
punt was. “Ik ga altijd met veel
plezier naar de club”, glimlacht
hij. “Dat was in de jeugd zo, tij-
dens mijn periode in het eerste
en de laatste jaren in het tweede
en derde. Ik heb ervan genoten,
zowel van de eerste, de twee-
de als de derde helft”, lacht hij
hardop. “Want die derde helft
jaar geleden al eens aan geope-
reerd. Hebben ze een stukje
van mijn meniscus weggehaald.
Daarna ging het een tijd lang
goed, maar dit seizoen speelt de
knie weer op. En ik kan het niet
laten, hè. Dus af en toe probeer
ik het nog. Speel ik een wed-
strijdje mee, heb ik daarna weer
last. Of in de winterstop, dan
spelen we binnen op een soort
doorgaan. En dat gaat niet met
een dikke knie, hè.”
Spelend stoppen zit er dus niet
in. Misschien kunnen de mannen
van het derde hem in de laatste
wedstrijd van het seizoen vlak
voor tijd laten invallen en ‘m dan
op de schouders van het veld
dragen na het laatste fluitsig-
naal. “Dat zou leuk zijn”, lacht
De Rooij, die ruim 15 jaar in het
eerste speelde. “Altijd als laat-
ste man en over het algemeen
ook als aanvoerder”, knikt hij.
“Ik heb een mooie tijd gehad. De
leukste periode was wel onder
Johan van Batenburg. We zijn
hoort er ook bij, hè! Ook na de
training. Al merk ik dat het wel
minder aan het worden is. De
jeugd heeft duidelijk andere
prioriteiten dan gezellig in de
voetbalkantine te hangen.”
Vanaf komend seizoen is De
Rooij dus toeschouwer. Bij ‘zijn’
derde elftal én bij het meis-
jesteam van zijn dochter. “Ze
speelt nu in de U11 en is bloed-
fanatiek”, stelt hij. “Net als ik,
dat vind ik mooi om te zien.
Of ze verder wat van me weg
heeft? Eeeeh, nou ze vliegt er
ook wel eens onbesuisd in, net
als ik vroeger, hahaha.”
Laatste seizoen voor Martien de Rooij bij DEVO
0185549.pdf 1 14-3-2017 9:21:07
0173446.pdf 1 25-1-2017 15:27:58