VoetbalJournaal Oosterhout, mei 2017

21 / 28

21
DÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN
Drie jaar lang was Patrick Diepstraten leider
en coach van het damesteam van VCW uit
Wagenberg. “Hartstikke leuk om te doen,
maar ik moet er helaas mee stoppen”, aldus
Diepstraten die een eigen transportbedrijf
heeft. “En dat gaat in het weekeinde gewoon
door, dus dan moet je concessies doen.
Je weet, zaken gaan voor het meisje!”
WAGENBERG -
Diepstraten was
met zijn bedrijf al
een poosje sponsor
van VCW toen hij werd gevraagd
te komen assisteren bij het dame-
selftal. “Gerrit van Gool wilde ermee
stoppen, maar hij heeft me een jaar
lang ‘ingewerkt’, zeg maar. Daarna
heb ik het samen met René Ga-
briels gedaan, die nu alleen verder
gaat. Ik doe hierbij wel een oproep
aan alle meiden in Wagenberg die
willen voetballen: meld je aan!! Het
is hartstikke gezellig en René heeft
nog wat meiden nodig, want de se-
lectie bestaat momenteel uit 14 of
ten. “Gewoon teams waartegen het
leuk voetballen was in een prettige
sfeer. Dan ging het er in de wed-
strijd lekker fanatiek aan toe, maar
werd er na de wedstrijd met de
twee teams nog een gezellig glaas-
je gedronken, zoals het hoort. Maar
we hadden er ook een team bij dit
jaar…. Pffff, ik zal de naam niet noe-
men, want ik wil niemand bescha-
digen, maar dat ging echt nergens
over. We hoorden het ook van an-
dere teams, die hadden er ook heel
slechte ervaringen mee. Een paar
weken geleden moesten we bij dat
team op bezoek. Nou, na 20 minu-
ten voetballen ging het helemaal
seizoen ervoor pechmet blessures
en meiden die moesten afzeggen
voor werk of andere zaken, dus we
waren soms verre van compleet.
Moesten we meisjes uit de jeugd
erbij halen en dat is niet ideaal na-
tuurlijk, want die komen dan toch
wel kracht te kort op dit niveau.”
Onder Gerrit van Gool werd er nog
wel eens gehusseld met de opstel-
ling. “Dat wilde ik niet”, zegt Diep-
straten. “Duswe zijn toen gaan toe-
werken naar vaste posities. Zo veel
mogelijk natuurlijk, want dat werkt
niet altijd. Je hebt toch te maken
met wisselende samenstellingen.
Maar het werkte wel. De speelsters
werden beter doordat ze zich hun
positie eigen maakten en ook qua
samenspel werd het een stuk be-
ter. Mede daardoor konden we vo-
rig seizoen hoge ogen gooien. Dit
seizoen is het allemaal wat minder
helaas en toen we in de winterstop
constateerden dat er niks meer te
halen was, hebben we besloten om
niet meer zo zeer te focussen op
resultaat, maar gewoon lekker te
gaan voetballen.”
Dat lekker voetballen lukte niet al-
tijd. “Ik moet zeggen dat we in onze
competitie heel erg fijne tegen-
standers hadden”, vertelt Diepstra-
zijn wij er in onze klasse van af.”
Diepstraten haast zich te zeggen
dat het een exces was. “Het was
de eerste keer dat ik zoiets mee-
maakte. Kun je zien hoe gemeen
vrouwen onderling kunnen zijn!
Verder heb ik alleen maar heel leu-
ke, gezellige en sportieve wedstrij-
den meegemaakt.”
Zo eindigt een bijzonder avontuur
voor damescoach Patrick Diepstra-
ten. “Ik heb het heel graag gedaan
en ik zal het vast ook nog wel eens
missen. Maar de dames kunnen er
op rekenen dat ik nog eens naar ze
kom kijken, dan hoop ik dat ze de
pannen van het dak spelen!”
15 speelsters en dat is wat aan de
krappe kant.”
Diepstraten heeft ontzettend veel
plezier gehad met ‘zijn meiden’,
zoals hij zelf zegt. Of er goede voet-
balsters in zijn team zitten? Diep-
straten denkt even na. “Ik heb vier
heel goede meiden en zij trekken
de rest mee naar een goed niveau.
Dat is eigenlijk zo in elk team, hè.
Vorig jaar zijn we knap vierde ge-
worden in de competitie. Toen liep
het allemaal geweldig. Mede daar-
door dachten we dat we het dit jaar
misschien nog wel beter zouden
gaan doen. Dat viel even wat tegen.
We hadden dit jaar meer dan het
mis. Ze bleven maar schoppen en
provoceren, net zolang totdat die
meiden van mij het helemaal zat
waren. Nou, toen ging het los hè! Ze
vlogen elkaar in de haren. Ik hebme
er bewust niet in gemengd, maar ik
heb geprobeerd de boel te sussen.
Echt waar, ik heb nooit zoiets ge-
zien, het leek wel een film! De wed-
strijd werd natuurlijk gestaakt. Kun
je je dat voorstellen? Een wedstrijd
in het damesvoetbal die gestaakt
wordt? Later begrepen we dat an-
dere teams er ook mee te maken
hadden gehad. Nou, ze worden
waarschijnlijk kampioen, dus dat is
mooi, want dan promoveren ze en
Patrick Diepstraten neemt afscheid van zijn meiden bij VCW
Vice-voorzitter Jan Tempelaars van Sportvereniging Voetbal Ter-
heijden hoefde niet lang na te denken over de vraag voor wie hij
redactionele aandacht wilde in deze editie van het Voetbaljournaal.
“Voor al onze vrijwilligers! Zij houden deze club draaiende”, stelde hij
onomwonden. Tempelaars wees er twee aan die zich al een leven lang
onbezoldigd inzetten voor de club: Jan de Ridder en Ad Vermeulen.
TERHEIJDEN - De
vraag wat deze
twee mannen voor
de club hebben ge-
daan zou door Leo Beenhakker
beantwoord worden met: ‘Heb
je een uurtje?’ Je kunt beter
vragen wat ze níet hebben ge-
daan. De Ridder en Vermeulen
zijn beiden al 57 jaar lid van de
club en zijn vanwege hun ver-
diensten ook al uitgeroepen tot
Ereleden. Van bestuursfuncties
tot het zelf maken van reclame-
borden, van wedstrijdsecreta-
ris tot consul en van het orga-
niseren van feestavonden tot
het plegen van onderhoud aan
de accommodatie; ze hebben
het allemaal achter hun naam
staan. Heel bijzonder vinden ze
het zelf niet. “Wij houden van
deze club”, zegt Ad Vermeulen.
Maar ook voor de dagelijkse
gang van zaken is de club, zoals
alle andere amateursportclubs
in Nederland, afhankelijk van
vrijwilligers. “Het gaat allemaal
nog wel, maar het houdt niet
over”, stelt Vermeulen. “Demen-
sen hebben geen tijd meer, hè.
Iedereen is druk, druk, druk.” De
Ridder ziet het bij zijn eigen kin-
deren en kleinkinderen. “Door
de week is het rennen en vlie-
gen en op zaterdag moet de ene
hockeyen, de andere voetballen
en de derde zwemmen. Ik noem
maar wat. De zondag is dan ge-
zinsdag. Dan moet er iets leuks
gedaan worden of zijn er ver-
jaardagen of andere feestjes.
Kijk, wij zijn van de oude stempel,
mijn vrouw vond altijd veel goed,
dus ik was naast het werk altijd
bezig voor de club. Dat hoorde er
“We zijn ermee opgegroeid en
we weten niet beter dan dat we
deze club met z’n allen moeten
runnen.” Jan de Ridder knikt.
“Deze club is van alle Terheijde-
naars die van voetbal houden.
Samen moeten we het doen. We
hebben hier zelf gevoetbald en
we realiseerden ons altijd dat
we iets extra’s moeten doen.
Neem de accommodatie, die is
aan modernisering toe. Vroe-
ger hadden we binnen de club
genoeg vakmensen die in de
avonduren en in het weekeinde
de handen uit de mouwen sta-
ken. Hoefden we alleen de ma-
terialen te betalen. Dat is nu niet
meer. Er ligt al vier jaar lang een
plan klaar om de accommodatie
aan te pakken. Sindsdien zijn we
bezig om het in financieel op-
zicht voor elkaar te krijgen.”
Topvrijwilligers van SV Terheijden nog altijd onmisbaar voor hun club
gewoon bij. Afzeggen deden we
nooit. We hadden ook maar twee
weken vakantie per jaar. Goed,
toen was er ook weinig anders
natuurlijk. Tegenwoordig is er
allemaal zo veel te doen en den-
ken mensen ook dat ze het alle-
maal móeten doen. De wereld is
totaal veranderd.”
De wereld mag dan veranderd
zijn, het voetbal niet. Dat is nog
steeds 11 tegen 11 met leiders,
trainers en scheidsrechters.
“Een amateurclub runnen brengt
nog dezelfde werkzaamheden
met zich mee als 50 jaar gele-
den”, beseft Vermeulen. “Of, veel
méér eigenlijk. Er is met name
veel meer administratieve romp-
slomp bij gekomen. Ik ben be-
nieuwd hoe dit zich allemaal gaat
ontwikkelen als onze generatie
straks gestopt is. De voorzitter
van Madese Boys gooide laatst
de knuppel in het hoenderhok. Hij
opperde het idee omde contribu-
tie fiks te verhogen om zo de vrij-
willigers te kunnen gaan betalen.
Maar ja, dan zijn het geen vrijwilli-
gers meer natuurlijk. En wie zegt
dat de leden die hoge contributie
kunnen ophoesten? Het lijkt mij
geen oplossing, maar ik begrijp
wel dat hij zoiets roept. Er moet
wel wat gebeuren!”
“Misschien moeten we
oud-spelers mobiliseren”,
denkt De Ridder. “Er zijn er de
laatste decennia natuurlijk veel
die hier met veel plezier hebben
gevoetbald. Misschien zijn zij
bereid om iets terug te doen nu.
Mogelijk valt dat te combineren
met het opzetten van Walking
Football, voetbal voor 50-plus-
sers. Maar goed, dan komt het
weer aan op de ouderen. Een
ander idee is om de jeugd te
gaan verplichten om iets te
doen voor hun club, buiten het
voetballen om. Het zal uit de
lengte of de breedte moeten
komen, dat is zeker.”
Gomarusstraat 14
4845 EH Wagenberg
Tel. 06-28482271
0188556.pdf 1 6-4-2017 15:26:34
René Gabriels Transport
Elsakker 16
4845 DA Wagenberg
T 06 - 54 25 13 12
0189799.pdf 1 8-5-2017 12:16:19