VoetbalJournaal Lek en IJssel, mei 2018

LEK EN IJSSEL 21 Tienen of Partijen. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Na deze jaargang nog één seizoen en dan zit het dienstverband van Hans van Venrooij er bij SVS op. Als de nu 69-jarige Capellenaar in de zomer van 2019 afzwaait, is hij maar liefst dertig jaar voorzitter geweest van de Capelse club. “Het feit dat ik zo lang ben blijven zitten, vind ik zelf geen prestatie op zich, hoor”, reageert Van Venrooij, die in het bestuur van SVS zich in een goed gezelschap bevindt qua langzitters. Ook secretaris André Nijmeijer en penningmeester Rob Wink gaan al een tijdje mee. “We zijn een aardig ingespeeld team”, zegt hij over zijn bestuur. Van Venrooij meldde zich als vrijwilliger aan bij de start van de club in 1983. “Toen mijn zoon ging voetballen heb ik mij be- ‘meegenieten’, doet hem in dat geval niets. “Weet je”, vervolgt hij. “Er zullen altijd mensen zijn in een club die vinden dat je het niet goed doet en dat er, in dit geval, een andere trainer moet komen. Honderden leden betekent ook honderden meningen. Maar wij zijn hartstikke blij met Wout. Hij heeft ons van de vierde naar de tweede klasse gebracht, zonder dat er ook maar één cent aan een speler is betaald. Dat vind ik best een prestatie. En daarnaast is hij een prima vent. Dat is ook wat waard.” Met achthonderd leden en twee- honderd vrijwilligers ligt er bij SVS, dat al jarenlang een grote vrouwen- en meisjestak heeft, een stevige basis voor de toe- komst, beaamt Van Venrooij. ‘”We zijn ook financieel gezond. Er zijn vier nieuwe kleedkamers bijge- bouwd en we krijgen straks twee nieuwe kunstgrasvelden. Graag hadden we nog een derde gewild, maar daar wil de gemeente niet Tijden veranderen, mensen ook. Leden zijn mondiger geworden. “Je moet meer uitleggen, maar voor de rest valt het reuze mee.” eerste seizoen hadden we er al tweehonderd.” SVS had in de negentiger jaren vooral last van groeipijnen. “Ik was toen een andere voorzitter dan nu. Ik trok de lijnen op het veld en maakte ook de boel schoon. De club is nu veel beter georga- niseerd, met meer vrijwilligers en een betere takenverdeling. Ik moet ook zeggen: dat wat ik toen deed, zou ik de laatste jaren ook niet meer hebben gekund. Licha- melijk ben ik niet meer je van het. Ik kan gelukkig terugvallen op een goed bestuur en vele vrijwilligers.” De felheid en scherpte heeft hij behouden en zeker als ‘zijn men- sen’ worden aangevallen, komt hij in het verweer. Zoals onlangs bij een anonieme reactie op de club- website bij het bericht dat Wout Ooms ook volgend seizoen trai- ner zou zijn van de selectie. “Dat mensen kritiek hebben, daar kan ik goed tegen, maar doe dat dan niet anoniem. Dat vind ik zó laf.” Dat iedereen van zijn reactie kon aan. Broodnodig hebben we een schuur of ruimte om het mate- riaal op te slaan. Wensen hou je altijd.” schikbaar gesteld als leider. Daarna ben ik in de jeugdcom- missie gekomen. Toen de club een voorzitter zocht, ben ik dat gaan doen”, somt hij op. De ‘plichtsgetrouwe’ Van Venrooij trad in 1990 aan als voorzitter. SVS had op dat moment onge- veer vierhonderd leden. “Er kwam in die tijd veel op ons af”, kijkt hij terug. “De start was redelijk dra- matisch verlopen. Ik weet nog goed dat de gemeente had uit- gerekend dat wij als derde club in Capelle maximaal 168 leden zouden kunnen halen. Nou, in het Hans van Venrooij maakt bij SVS de dertig jaar vol SPV’81-voorzitter Theo Sangers noemt haar een ‘pareltje voor de club’. Zelf is Miranda Hogendoorn wars van iedere persoonsver- heerlijking. “Ik ben vergroeid met de club, SPV is mijn lust en leven.” De 51-jarige Pols- broekse is net terug van de wan- delvierdaagse op Mallorca. “Elke dag twintig kilo- meter met veel stijgen en dalen, maar geweldige vergezichten. Een paar jaar geleden heb ik even- eens met vriendinnen de wandel- vierdaagse van Marbella gedaan. Dat was ook mooi.” Hogendoorn miste door haar wandelactiviteiten wel het duel van SPV’81 tegen Linschoten. “Moet een keer kunnen”, lacht ze. Heel ver weg was SPV niet, want haar mobiele telefoon zat in haar zak en ze werd regelmatig van de tussenstanden op de hoogte gesteld. “Organiseren zit in mijn bloed”, zegt ze over haar rol van team- manager die ze al zes jaar bij het eerste elftal van de Polsebroekse vierdeklasser bekleedt. “Ik begon Als je constateert dat het niet past is het beter om tussentijds uit elkaar te gaan.” “De sfeer is erg belangrijk bij SPV. Misschien nog wel meer dan bij andere clubs, want wij moeten uit een kleine vijver met spelers vissen en wij weten dat we op dit niveau meer zullen verliezen dan winnen”, verklapt ze. Zelf voetbalde ze in de zaal. “Ik kom uit een echte voetbalfami- lie”, vertelt ze. “Bij de oprichting van SPV in 1981 stelde het veld- damesvoetbal nog weinig voor. Er waren nog weinig damesteams in de regio. Vandaar dat we gekozen hebben om in de zaal te gaan spe- len. Dat heb ik jarenlang gedaan, totdat mijn jongste dochter werd geboren. Met drie kleine kinderen thuis was het niet te doen als je om half acht in Rotterdam moest spelen.” Ze zette zich ook op andere vlak- ken in voor de club. “Ik heb jaren- lang, met voorzitter Theo Sangers trouwens, het clubblad gemaakt. Dat was nog dat het clubblad op papier uitkwam. Inmiddels is de website het clubblad geworden.” Ze nam ook het initiatief voor de buitenlandse tripjes van SPV. “Dat onder Anton Kwakkenbos. Die was trainer in de jeugd van een team waar ik ook al leidster van was. Hij vroeg me of ik dat ook niet wilde doen bij het eerste.” “Dat vond niemand vreemd, want ik ken sommige jongens al van kleins af aan. Toen mijn zoon zestien jaar geleden bij SPV ging voetballen, ben ik meteen leidster van zijn team geworden. En bij SPV kent iedereen elkaar.” Na Kwakkenbos ‘diende’ ze als teammanager Frits van Dijk drie seizoenen. Dit seizoen begon SPV met Raymond Lantinga als trainer, maar die samenwerking duurde maar een half seizoen. Lantinga werd opgevolgd door Gert Alblas. “Zoiets is nooit leuk”, zegt ze over het tussentijdse ver- trek van de jonge oefenmeester. “Raymond gaf leuke trainingen, maar hij proefde niet echt de smaak van een dorpsclub als SPV. Bij SPV-‘pareltje’ zit organiseren in het bloed idee kwam van oud-speler Marco de Kruijf. Die speeldemeemet het veteranentoernooi, maar had ook accommodaties op campings in Italië. ‘Waarom komen jullie niet naar onze camping’, vroeg hij. Dat heb ik toen op touw gezet voor de A-jeugd. Later regelde ik ook de trainingskampen naar Spanje in de winterstop voor de selectie.” Na dit seizoen wil ze naar eigen zeggen gaan ‘minderen’. “Het is de bedoeling dat Johan de Vos, onze keeper, mijn rol op den duur gaat overnemen. Als hij op termijn gaat stoppen met zelf spelen dan zou het zou mooi zijn als hij in een andere rol bij het team betrokken blijft. Voor mij is dat een mooi mo- ment omeen stapje terug te doen.” BSO en Kinderdagopvang Het Kinderparadijs Rivium Oostlaan 21-23 | 2909 LL Capelle a/d IJssel  010 4369817 | www.kdv-kinderparadijs.nl 0208980.indd 1 8-5-2018 16:06:05 0210201.pdf 1 20-4-2018 14:33:29 Names de sponsorcommissie bedanken wij alle sponsoren voor het mooie seizoen! Ook sponsor worden stuur dan een mail aan sponsoring@svsvoetbal.nl 0210243.pdf 1 7-5-2018 10:12:43 Miranda Hogendoornmet zoon Ivo die in SPV 1 speelt.