VoetbalJournaal Gorinchem-Leerdam, november 2018

21 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Teamkleding met de perfecte pasvorm. De veteranen van Heukelum hebben positiespel niet verleerd Kees Piek voorbeeld van vlijt en toewijding Want zo is het nog altijd wel, vertelt Koster- man op een re- genachtige maandagmiddag. Mijmerend over de aantrek- kingskracht van het voetbal, zegt hij: “We spelen zo lekker samen.” Een mooie opbouw over links, die wordt afgewisseld met een diagonaal naar de rechtshalf, Frank Kosterman. Laatstge- noemde geniet met volle teu- gen wanneer het positiespel van zijn team aan de orde komt. “Ons elftal bestaat uit jongens ooit allemaal hoog gevoetbald hebben”, weet de hovenier. “Een flink aantal heeft bij Heu- kelum in het eerste gespeeld, een klein aantal is voor het tweede uitgekomen. Ik heb zelf maar één jaartje in het eerste gespeeld en ben vanwege bles- sureleed naar het tweede ver- huisd. Niks mis mee, ik heb er jarenlang een prima tijd gehad. Ik vind voetbal een prachtige sport en vind het heerlijk om te zien dat ook de ouderen van ons team het spelinzicht nog volop hebben. De oudste bij ons is 57 jaar, ik ben met mijn veertigste de jongste van het stel. Samen met alles wat daartussen zit vormen we een mix die elkaar heel goed aanvoelt op het veld. Dat is het belangrijkste als je lekker wilt samenspelen.” Bierbuiken, drinkgelach, los- bandigheid en grofheid op het veld: het is allemaal niet van toepassing op de veteranen van Heukelum, die vorig seizoen nog het vijfde waren. “Nee joh”, vervolgt Kosterman, nog net niet verontwaardigd. “We zijn een hartstikke fatsoenlijk team en houden het gewoon gezel- Zeg niet dat seniorenvoetbal per definitie gelijk staat aan rommelen op een kluitje. Daarvoor speelt het veteranenteam van Heukelum te goed over, weet Frank Kosterman (40). Kees Piek voelt als materiaalman bij LRC waardering vanuit de hele club. Dat is geen bijkomstigheid voor de 61-jarige. lig met elkaar. Ik weet dat van veteranenteams het beeld be- staat dat het allemaal vooral om het bier gaat. Maar bij ons staan gewoon gezelligheid en lekker voetballen toch echt centraal. Natuurlijk drinken we na afloop een pilsje, maar dan houdt het bij een flesje of vier gewoon op. In het veld hebben we wél voet- balhumor natuurlijk, zonder dat dat ik nu exact kan uitleggen hoe dat precies werkt.” Na enig aandringen doet Kos- terman een poging. Hij en zijn teamgenoten kunnen gieren van de lach wanneer de keeper los roept bij een corner, en het projectiel vervolgens een me- ter of vijf verder achter zich ziet terechtkomen. “We heb- ben twee keepers en ze zitten allebei geregeld mis”, gniffelt Kosterman. “Zowel Roderick als Stephan moet het geregeld op een leuke manier ontgelden. Wanneer iemand te laat komt, dan krijgt hij dat ook op een subtiele manier voor zijn kie- zen. Het zijn maar heel kleine dingetjes, maar ik kan ontzet- tend genieten van die humor.” Kosterman traint op dinsdag met zijn teamgenoten het teergeliefde positiespel. Hij stelt voorzichtig vast dat de jaren zijn gaan tellen en dat zijn lichaam soms moeizaam herstelt. “Het opstaan verloopt steeds minder soepel”, aldus de rechtshalf die naar eigen zeggen veel meters maakt op de flank. “Ik heb best een sterk lijfmaar het kost me steeds meer moeite om de stijfheid en de spierpijn eruit te lopen. Niet dat ik daarmee zit, ik speel immers in een veteranenteam. Maar het is duidelijk anders dan twintig jaar geleden.” Want als er íets mooi is, stelt Piek onomwonden, dan zijn het de tevre- den gezichten en de compli- menten die hij krijgt voor zijn secure werk. “Mooie woorden voelen buitengewoon goed”, zegt hij trots. In een wereld waarin vrijwilligers steeds moeilijker te werven zijn, is Piek een voorbeeld van vlijt en toewijding. Tenues, materialen, pionnen en ballen; het wordt al- lemaal netjes klaargelegd voor de voetballers van LRC 1. “En ik geef ze ook sinaasappels en bananen”, voegt Piek vrolijk toe. “Een beetje fruit kan immers ook geen kwaad wanneer er een topprestatie geleverd moet worden. Ik doe dit werk nu tien jaar en voel me honderd pro- cent gewaardeerd en geaccep- teerd door de voetballers en de technische staf. Ik heb echt het gevoel dat ik mijn steentje elke week weer bijdraag.” Voordat Piek de functie van materiaalman op zich nam, was hij acht jaar lang assis- tent-scheidsrechter. Met de vlag in de hand constateerde hij genoegzaam hoe LRC pro- motie naar de hoofdklasse bewerkstelligde. “Dat was een prachtigwapenfeit, maar er zat ook een nadeel aan de promo- tie. Ik zou mijn werk kwijtraken, omdat in de hoofdklasse met neutrale assistent-scheids- rechters wordt gewerkt. Ik baalde daar ontzettend van, want ik wilde ook dolgraag mee naar de terreinen van IJssel- meervogels, Spakenburg en noem allemaal maar op. Toen heb ik aangeboden om leider te worden, ik wilde er per se bij zijn in de hoofdklasse. Gelukkig werd mijn verzoek gelijk geac- cepteerd.” Pratend over de oorsprong voor zijn liefde voor LRC, komt Piek met een anekdote. Tijdens één van de eerste bezoekjes aan zijn schoonouders werd hem door zijn schoonmoeder te kennen gegeven dat hij nooit aan de slag mocht gaan bij LRC. Die club, stelde zijn schoon- moeder, was nu eenmaal de grote rivaal van Leerdam Sport’55, de vereniging waar zijn toekomstige familie juist veel mee had. “Dus wat doe je dan, als je schoonmoeder dat zegt? Je wordt juist lid van LRC”, grapt Piek. “Nee, grapje natuurlijk. Het is iets anders gegaan. Toen ik ging samenwonen vroeg een overbuurman of ik interesse had om te komen vlaggen bij het vijfde van LRC. Het leek me leuk om hem te helpen en ik ben op dat voorstel ingegaan. Het ging me goed af, want ik werd benaderd toen er een as- sistent-scheidsrechter bij het eerste nodig was. Ik vroeg me af of ik dat wel zou kunnen, maar ben uiteindelijk toch op het aan- bod ingegaan.” Als internationaal vrachtwa- genchauffeur brengt Piek veel tijd op de weg door. Wanneer hij thuiskomt uit Duitsland of Frankrijk, maken kriebels zich van hem meester en kijkt hij uit naar zaterdag, de wedstrijddag. “Ook dan ben ik dus weer van huis, maar ik heb gelukkig een fantastische vrouw”, aldus Piek. “Ze zegt altijd: ‘je moet dat lek- ker doen, het hoort gewoon bij je. Je bent een geboren mate- riaalman en de jongens hebben je nodig op de club.’ Ik vind het geweldig dat mijn vrouw mij de vrijheid gunt om dan op pad te gaan met LRC. Ik weet dat het in sommige huishoudens soms ook heel anders kan lopen. Mijn vrouw heeft altijd aan me ge- dacht en daar ben ik dankbaar voor. Dat wil ik bij dezen even gezegd hebben.” SINDS 1860 Techniekweg 8 | 4143 HV Leerdam | www.vanderwalinterieurs.n l | SPORTEN EN EEN BELAN COMBINATIE DÉ S VAN MI Sporten en een goede nachtrust vormen de basis de slaapka er is dé plek om te herstellen. Wij nodig onze compleet vernieuwde slaa studio boordevol goe bedden. Onze medewerkers zijn op de hoogte van d het gebied van slapen en staan u graag te woord vo Van der Wal Interieur w nst u een prettige wedstrijd! SINDS 1860 Techniekweg 8 | 4143 HV Leerdam | w .vanderwalinterieurs.nl | S EN BELAN OMBINATI DÉ SL VAN MID Sporten en een goede nachtrust vormen de basis de slaapkamer is dé plek om te herstellen. Wij nodige onze compleet vernieuwde slaapstudio boordevol goed bedden. Onze medewerkers zijn op de hoogte van de het gebied van slapen en staan u graag t woord voor Van der Wal Interieur wenst u een prettige wedstrijd! 0206799.pdf 1 9-11-2018 15:02:5