VoetbalJournaal Gorinchem-Leerdam, november 2018

19 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Met Jelle van Dam, Stijn van Reeuwijk en Ruben Quint heeft Lekvogels met voorsprong het jongste middenveld van de afdeling. “Niet meer aan sleutelen”, geeft Quint (17) trainer Ton Delfgou een tip. Trainers en spelers kwamen en gingen, maar Johan Melkert bleef. De 55-jarige inwoner van Gorinchem is al achttien jaar grensrechter en leider van het eerste elftal. Het zijn twee van zijn vele functies bij ‘Spijk’, dat hij voor eeuwig in zijn hart heeft gesloten. Stijn van Reeu- wijk (18) kan zich wel vinden in het advies van zijn ploeggenoot. Hij vindt dat de drie Lexmondse middenvelders complementair zijn aan elkaar. “De trainer zegt ook vaak dat wij het zelf maar moeten uitzoeken hoe onze rolverdeling is. Blijk- baar is hij tevreden hoe we het met zijn drieën invullen.” Het is een rolverdeling die in het veld min of meer automatisch gaat, legt Van Reeuwijk uit. “Als de één diep gaat, heeft de ander een controlerende functie. Op de één of andere manier voelen wij dat met ons drieën goed aan.” Dat is opmerkelijk, omdat het nieuwe Lekvogels-middenveld pas dit seizoen gestalte kreeg. Van Reeuwijk en Quint zijn pas bezig aan hun wittebroodsweken als basisspeler van Lekvogels 1. Officieel hebben ze zelfs nog de leeftijd om bij de JO19 te spelen. “Dat doen we nog steeds soms als het uitkomt”, zegt Quint, die pas eerstejaars A-junior is. “We trainen op dinsdag nog met de JO19, op donderdag doen we mee met de selectie.” Vorig seizoen werden ze al bij de selectie gehaald en konden ze ruiken aan het grote werk. “Dat viel best tegen”, zegt Van Reeu- wijk over de overstap. “Vanaf de zijlijn ziet het er gemakkelij- ker uit dan in het veld. De han- delingssnelheid die gevraagd wordt ligt veel hoger dan bij de JO19. Het is best wel aanpoten.” Een gesprek met Melkert is er altijd één zonder stiltes, want de supervrij- williger van SVS’65 praat graag. Vandaar ook dat hij na de gewon- nen wedstrijd tegen Herovina (3-2) de boel bij elkaar praat als raddraaier bij het Rad van Fortuin in de knusse kantine van zijn club. “We hebben wel mooi 760 euro opgehaald”, zegt hij later. Geld dat lende clubarchief. Eén seizoen staat hem nog het meeste bij: het seizoen ‘95/’96 toen SVS pro- moveerde naar de derde klasse. “Heel het dorp stond op zijn kop”, herinnert hij zich nog. “We hebben maar een jaar in de derde klasse gespeeld, maar dat is het lot van een kleine club als wij zijn. Ik vind dat ook helemaal niet erg. Op ons niveau streven we het hoogste na en dat is een zo hoog mogelijke positie in de vierde klasse.” Als leider zorgt hij voor de Pupil van de Week en de ontvangst van de scheidsrechter bij thuis- wedstrijden, als grensrechter is soms de Kop van Jut voor menig supporter van de tegenstander. Quint, met 1.88m de grootste van de twee tieners, kreeg vorig seizoen meer speeltijd dan zijn één jaar oudere ploeggenoot. “Uit tegen Kismet in Utrecht stond ik voor het eerst in de basis”, vertelt hij. Van Reeuwijk moest het vorig seizoen doen met korte invalbeurtjes van tien minuten. “Dan is je invloed op de wedstrijd beperkt.” Dit seizoen zijn ze op het mid- denveld aan elkaar gekoppeld. Dat bevalt ze prima. “Ruben heeft een goed overzicht en is passend sterk”, zegt Van Reeu- bestemd is om een deel van de kosten van het trainingskamp van de selectie te dragen. “Iedere spe- ler moest wat inbrengen”, vertelt Melkert. “Dat kon een cadeaubon zijn of iets anders. Dat hebben ze allemaal trouw gedaan.” Het is die cultuur die hem midden jaren tachtig naar de Spijkse Kweldijk deed verhuizen. Eerst als voetballer, en al snel ook als “Ach,” relativeert hij. “Dat weet je. Als je niet tegen kritiek kunt, kan je beter geen grensrechter wor- den. Ik ben er immuun voor ge- worden. Als er wat gezegd wordt achter mijn rug hou ik mij vaak Oostindisch doof.” Hij beweert niet eerlijk te zijn als grensrechter. “Geen enkele club- grensrechter is dat”, nuanceert hij. Tienen of Partijen. Niet meer sleutelen aan Lekvogels-middenveld SVS’65 is grote liefde van Johan Melkert wijk over zijn maatje. “Stijn heeft een goede actie in huis en durft- ie ook temaken”, reageert Quint. “Volgens mij functioneert het middenveld best goed zo”, ver- volgt hij in de wetenschap dat er een andere gegadigde voor een plek op het middenrif, Bart van Zessen, op het punt staat na een blessure zijn rentree te maken. Quint ziet geen problemen. “We zitten niet erg dik in de verdedi- gers. Bart zou daar goed kunnen spelen”, denkt hij hardop met zijn trainer mee. vrijwilliger. Zijn optreden in het eerste elftal stopte toen hij zijn scheenbeen brak. “Mijn broer, die ook bij SVS speelde, had kort daarvoor zijn been gebroken. Na mijn blessure heb ik niet meer in het eerste gespeeld, wel in het derde.” Hij werd al snel ingelijfd als grens- rechter en leider. “Ik heb heel wat trainers voorbij zien komen hier”, is hij inmiddels het wande- “Een grensrechter die dat wel zegt te zijn liegt. Ik vlag ook als het op het randje van het buitenspel is.” De liefde tussen hem en zijn club is voor eeuwig. “Ik kan mijn leven niet voorstellen zonder SVS. Spijk is mijn grote liefde, met handbal- vereniging Achilles als tweede. Daar sta ik iedere woensdag nog achter de bar.” 0219784.pdf 1 15-10-2018 10:03:41 0219783.pdf 1 15-10-2018 10:14:44 Met zijn bedrijf Lammers Administraties en Belastingen bedient hij in Gorinchem en omgeving het mkb, in zijn vrije uurtjes verzorgt Elwin Lammers (37) als penningmeester de financiën van zijn club SVW. “We hebben weer een klein spaarpotje.” Elwin Lammers wordt blij van derby’s voor SVW hebben we gelukkig niet meer”, vertelt Lammers. “We voeren een sober, financieel beleid en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Niet dat wij als penningmeesters overal nee op zeggen, maar uit- gaven moeten wel verantwoord zijn. Dat is niet meer dan normaal, denk ik.” “We hebben geen geldzorgen meer, mede doordat het aantal jeugdteams weer wat is toege- nomen. Waar we tot een paar jaar geleden meestal maar één team hadden per leeftijdscategorie, zit- ten we nu soms op twee teams. Meer leden betekent simpelweg meer inkomsten. We zwemmen zeker niet in het geld, maar we zijn wel financieel gezond.” Op zijn admi- nistratiekan- toor staat het p e r s o o n l i j k contact hoog in het vaandel, bij SVW is dat niet anders. “We hebben een grote groep vrij- willigers die hart heeft voor de club”, zegt Lammers, die zelf opgroeide bij Blauw Geel in Ede, maar door de liefde naar Gorinchem werd getrokken. “Vierenhalf seizoen geleden is mijn oudste zoontje gaan voetballen. Ik was snel leider en trainer. En toen de club in de gaten kreeg dat ik beroeps- matig als accountant werk, stonden ze meteen op de stoep met de vraag of ik ook penningmeester wilde wor- den”, lacht hij. Lammers zei ja op voorwaarde dat een tweede penningmees- ter de dagelijkse inkomsten en uitgaven zou verwerken. “Ik ben niet zo van de bonne- tjes”, verklaart hij. “Ik doe de eindcontrole, begroting en eindafrekening. Inge de Jong verzorgt de dagelijkse financiële zaken. Dat gaat pri- ma.” Door de terug- loop van het aantal jeugdleden kende SVW een paar jaar geleden een wat lastige financiële periode. “Die geldzorgen En als penningmeester kan Lammers heel blij worden als de vele derby’s van SVW 1 in de derde klasse dit seizoen ter sprake komen. “Vanuit sportief oogpunt is degrada- tie niet leuk, maar voor onze spaarrekening is het wel goed geweest.” Onlangs rolde het bestuur een plan uit voor het energiezui- nig maken van het complex. Lammers: “We gaan obliga- ties uitgeven om de aanschaf van zonnepanelen op het dak te bekostigen. Daardoor kan onze energierekening in de toekomst omlaag.” Bij zijn administratiekan- toor werken drie mensen. “We doen alle administratie en belastingen van A tot Z”, legt hij uit. “Onze klanten zijn voornamelijk middenen- kleinbedrijven, van zzp’ers tot bedrijven met 35, 40man personeel. We doen niet alleen de jaarrekening achteraf, maar staan bedrijven ook bij bij de plannen voor het nieuwe jaar, met be- grotingen en door- rekening van in- vesteringen. Het contact blijft niet beperkt tot mails of sms. We gaan regelmatig langs, want we willen onze klanten in hun ge- zicht kijken.”