VoetbalJournaal Goeree, juni 2018

GOEREE 11 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Teamkleding met de perfecte pasvorm. Al heel zijn leven draagt Peter Moerkerk (30) het rode shirt van voetbalvereniging Stellendam. De geboren en getogen Stellendam- mer doet immers niets liever dan voetballen in zijn eigen dorp, met jongens die hij goed kent en de steun van de trouwe supporters die de club overal achterna reizen. Ook nu de verdediger de grens van dertig is gepasseerd, begint het niet te kriebelen om toch nog een keer voor het avontuur te gaan. ,,Nee, joh!” STELLENDAM – Steeds weer op de fiets naar sport- park Molengors, steeds weer voetballen op hetzelfde veld en elke keer weer omkleden en douchen in dezelfde kleedkamer. Heeft Peter Moerkerk dan nooit eens het avontuurlijke gevoel gekre- gen om bij een andere club in een nieuwe omgeving te gaan voetballen? ,,Nee, nee, nee, joh”, klinkt het stellig. ,,Ik blijf gewoon lekker op Stellendam voetballen. Uiteraard!” Wel geeft hij toe ooit eens te zijn benaderd door Nieuwen- hoorn, toen die club de overstap maakte van het zondag- naar het zaterdagvoetbal. ,,Maar ik had daar helemaal geen oren in een ander soort flow te zitten. En daar kwamen we dit seizoen niet zo makkelijk uit.” Waar het plafond van Stel- lendam dan ligt als het elftal wél voor langere tijd compleet blijft? ,,Ik denk heel reëel gezien dat wij bij de eerste vijf van de vierde klasse moeten kunnen horen, met misschien een uit- schieter naar een periodetitel. Of wij ook derde klasse-waar- dig zijn, weet ik niet. We zullen het dan in ieder geval wel erg lastig krijgen. Ik denk dus dat wij bij de eerste vijf in de vierde klasse thuishoren.” andere jaar promoveren we. Het is altijd wel wat bij ons. Al- hoewel het afgelopen jaar even wat minder ging in de vierde klasse.” Hoe hij de tegenvallende pres- taties van het voorbije seizoen verklaart? ,,We zijn best afhan- kelijk van geblesseerden en mensen die we om andere rede- nen moeten missen. Ik denk dat we afgelopen seizoen als team gewoon een stukje completer waren en dat het balletje toen net wat vaker goed viel, waar- door we wedstrijden wél konden beslissen. Als het dan meezit, blijf je een beetje in die flow zit- ten. En als je in de hoek zit waar je net wat eerder en op de ver- keerde momenten tegendoel- punten krijgt, dan kom je weer naar. Ik vond het wel goed zo op Stellendam, lekker met vrien- den voetballen. Dat doe ik toch het liefst.” Wat Stellendam dan als club voor hem zo speciaal maakt? ,,Stellendam is een warme ver- eniging, waar een hoop mensen zich bij betrokken voelen. Het is er altijd gezellig druk. Als ik kijk naar de supporters die er thuis en uit altijd zijn, dan mag ik toch wel spreken van een leuke club. En gezien het feit dat die men- sen ons altijd achterna reizen, denk ik dat anderen daar ook wel zo over denken.” En hij snapt ook wel waarom. ,,Er gebeurt sportief gezien natuurlijk nog al eens wat. Het ene jaar degraderen we en het ‘Het is altijd wat bij ons’ Met niet meer dan twee seniorenelftallen, twee veteranenteams en een viertal jeugdploegen is SNS duidelijk een van de kleinste voetbalclubs op Goeree-Overflakkee. Toch weet secretaris Piet van Asperen samen met zijn medebestuursleden de club overeind te houden. En dat zonder voorzitter. Hoe doen ze dat in Stad aan ’t Haringvliet? En hoe ziet de toekomst van Sport Nieuwe Stad eruit? STAD AAN ’T HA- RINGVLIET – Als Piet van Asperen aan zijn relaas be- gint, wordt al snel duidelijk wat de kracht van SNS is. ,,Het is een echte dorpsclub”, vertelt de secretaris, die al vijftien jaar in het bestuur van de club zit. ,,Alle spelers die we hebben, zeker bij de senioren, komen in principe allemaal hier uit het dorp. De voetbalvereniging bestaat dus puur uit eigen leden. Er zijn geen leden van buitenaf. Alleen leden die verhuisd zijn naar een ander dorp en toch hier op het dorp zijn blijven voetballen. Onze leden zijn dus honkvast.” In een hechte gemeenschap als Stad aan ’t Haringvliet ver- vult SNS een belangrijke sociale rol. ,,Je hebt hier verder geen cafetaria’s of andere sociale ontmoetingsplekken. Alles wat Daarnaast organiseert de club, voor de eigen jeugdleden en die van andere verengingen, een trainingsweek met de voetbal- school van topclub Real Madrid. Een hoopgevende ontwikkeling is de bouw van zeventig nieuwe woningen in het dorp. ,,Het is voor het eerst sinds dertig jaar dat er weer huizen worden ge- bouwd. Dat bepaalt natuurlijk wel je levensvatbaarheid op het dorp. Niet alleen voor de voet- balvereniging, maar bijvoor- beeld ook voor de school en de kerk. De nieuwe woningen zijn allemaal verkocht. En daar zit- ten natuurlijk mensen tussen die lid worden van een vereni- ging en die gaan voetballen. En dat geldt niet alleen voor SNS, maar ook voor andere kleine verenigingen die in hetzelfde schuitje zitten. Dan heb je kans dat we er volgend jaar misschien je moet hebben, zit bij de voet- balvereniging. Wat dat betreft bestaat SNS uit een dorpsge- meenschap die de voetbalver- eniging in feite in leven houdt. Zo moet je het zien. We zijn een van de kleinste dorpen van Flakkee. Dan is het gewoon vechten om overeind te blijven.” Zeker omdat de oud-speler van SNS door de jaren heen het aantal jeugdelftallen heeft af zien nemen. Om niet nog meer jeugdleden kwijt te raken, werkt de club samen met omliggende clubs. Jeugdspelers van SNS blij- ven lid van de club uit Stad aan ’t Haringvliet, maar spelen onder de vlag van SJO DBF, de samen- gestelde combinatie tussen Den Bommel en FIOS. Op dezelfde manier spelen ook een aantal vrouwen met een lidmaatschap van SNS bij Flakkee. ,,Zo houd je de vereniging in stand.” SNS juicht woningbouw in Stad aan ’t Haringvliet toe wel een jeugdelftal bij krijgen. Zo is het wel natuurlijk.” Nu nog een nieuwe voorzitter. Die vacature is nog altijd open. ,,Het is natuurlijk zoeken naar de geschikte persoon die dat wil gaan doen. Iedereen kan wel zeggen dat ze voorzitter willen worden, maar wij zijn gewend altijd met mensen te praten die binnen ons bestuur passen. Dat is wel belangrijk. We hebben wel gesprekken met mogelijke kan- didaten gehad, maar dat is nooit concreet geworden. We hebben dus nog geen voorzitter kunnen vinden. Ja, aan de bar. Dan zeg- gen ze dat ze voorzitter willen worden. Maar op het moment dat er serieuze gesprekken komen, zeggen ze dat we toch maar even door moeten zoe- ken.”