VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, juni 2018

ZEEUWS VLAANDEREN 13 • Met ex-profvoetballers/trainers Dennis & Gérard de Nooijer • Voor iedereen van 6 t/m 14 jaar • Kijk voor meer informatie en inschrijven op www.fun-voetbal.nl FUN&VOETBAL ZLM Voetbal 2-daagse ZLM Voetbalclinics Groen, natuurlijk! Dethon Groen Onderhoud van particuliere tuinen 0115 675 100 | info@dethongroen.nl | www.dethongroen.nl AXEL – Marco Plasschaert was jarenlang een gewaardeerde basisspeler bij FC Axel, maar begon het seizoen in het tweede elftal. Toch keerde hij na aandringen terug in het eerste elftal en waarmee hij nog volop strijdt voor eventuele promotie. Privésituatie “Het klopt dat ik aan het eind van vorig jaar de keus had ge- maakt om samen met mijn broer Angelo onder andere in het tweede elftal te gaan voetballen. Vanwe- ge een privésituatie was het voor mij niet mogelijk om meer dan één keer per week te trainen. Dat vond ik zelf te weinig om van waarde te kunnen zijn bij het eerste. Van- daar dat ik destijds die keuze heb gemaakt. Vanuit de club kwam er nadien toch regelmatig de vraag of ik niet op die beslissing wilde te- rugkeren. Dat heb ik gedaan en zo- doende ben ik nu weer actief in het eerste elftal. Net als David Destor- me. Hij had een andere reden dat hij pas later in het seizoen weer bij het eerste aansloot. Hij is een absolute meerwaarde voor ons team en ik geniet ervan om met zo’n ervaren ex-prof te kunnen samenspelen.” Plasschaert is inmiddels dertig jaar en draagt nu voor het vijfde seizoen het shirt van FC Axel. Voor de fusie kwamhij sinds de jeugd uit voor v.v. Axel. In die jaren heeft hij niet een vaste positie gehad waar- op hij actief was. “Ik heb inderdaad schijnlijk definitief een stap terug doen. “We krijgen straks een twee- de kindje en ik zal vermoedelijk in een lager elftal gaan spelen. Dat wil ik gaan combineren met zaalvoet- ballen, al blijf ik uiteraard wel langs de lijn het eerste steunen als sup- porter. Tot die tijd ga ik mezelf blij- ven inzetten om de ambities van de club, die promotie, mede te hel- pen realiseren. Daarna is het aan anderen om deze geweldige club naar een hoger niveau te brengen of te houden.” is wat bij FC Axel past. Met name ook als je het voornamelijk toch met veel eigen jongens wilt be- werkstellingen.” Supporter Waar de trainers Cees Houtepen en assistent-trainer Anthoine Thoen beiden verlengden en in Ibrahim Eryürük (VC Vlissingen) en Liam O’Shea (SV Oostburg) de eer- ste versterkingen zijn vastgelegd, daar zal bij een eventuele promotie Marco Plasschaert hoogstwaar- in al die jaren eigenlijk overal wel gespeeld, behalve als keeper niet. Mijn meest favoriete positie in in- middels wel rechtshalf geworden. Ik denk ook dat ik daar voor het elf- tal het meest waardevol kan zijn. Ik heb geen verfijnde technische voetballer, maar wel eentje die vooropgaat in de strijd en het voor- al van inzet moet hebben. Toch een belangrijk aspect binnen het voet- bal in mijn ogen.” Promotie FC Axel wil als club graag hogerop. De ambitie heerst al sinds de fusie van vijf jaar geleden om te probe- ren door te stoten naar minimaal eerste klasse. Toch blijkt het niet zo eenvoudig om dat laatste stap- je uiteindelijk te maken. “Daarom hebben we ook dit seizoen weer de doelstelling om een periodetitel te pakken en mee te strijden voor promotie. Want achter koploper De Meeuwen is er een groep van zo’n zeven ploegen die dichtbij elkaar zitten voor de resterende prijzen. We zijn gelukkig nog volop in de race hiervoor. Al denk ik eerlijk- heidshalve wel, dat momenteel de tweede klasse qua niveau hetgeen “Ik denk dat dit niveau momenteel prima bij FC Axel past” TERHOLE – Thomas Maes voetbalt al sinds zijn vijfde op ‘zijn’ dorp Terhole bij de plaatselijke voetbalclub. Donkere wolken pakken zich echter samen en het voortbestaan van de club is nu serieus in gevaar. Vorig jaar werd besloten om het eerste elftal uit de standaardklasse terug te trekken en nu hebben ze bij v.v. Terhole alleen nog een tweede team (nu althans het eerste) dat in de reserveklasse uitkomt. Daarin is de 27-jarige Maes nu nog actief. Tot zolang het nog kan. “Het is zonde dat een clubje als Terhole langzaam uit elkaar valt. Er komen echter geen nieuwe spelers of leden bij. Dan weet je dat het moeilijk wordt om de boel draaiende te houden. Daarom heb ik ook res- pect voor de voetballende leden die al jarenlang het eerste elftal ofwel voormalig tweede elftal nu nog altijd op de been houden.” Opgeheven Tot eind vorig seizoen speelde Maes als verdediger of midden- velder in het eerste elftal, waar- mee hij de laatste seizoenen steevast op de laatste plaats in de vijfde klasse eindigde. Tot werd besloten om de stekker er- uit te trekken. “Het is jammer dat het eerste elftal is opgeheven, maar eigenlijk was dat al een jaar te laat vind ik persoonlijk. Na jaren voetballen bij Terhole, en toch ook wel het verliezen, was op dat moment de motivatie niet aanwezig om over te stappen naar een andere club. Ik ben hier gebleven omdat ik het toch ook wel zonde vond, als ze elke wed- strijd met pijn en moeite aan elf man zouden komen.” Maar ook in de reserveklasse blijkt het soms moeilijk om vol- doende mensen op de been te krijgen om negentig minuten ‘Als het doek valt dan is er weer een stukje leefbaarheid weg op het dorp’ de eer en glorie van de paars- witten te verdedigen. Maes ziet dan ook het voor het dorp ver- velendste scenario dichterbij komen. “Dat het doek voor de voetbalclub gaat vallen ziet ie- dereen wel aankomen denk ik. Het is alleen afwachten wan- neer dat gebeurt. Voor het dorp is het weer een plek minder qua leefbaarheid. Zo loopt alles op het dorp terug. De school is ge- sloten, de aanwas van nieuwe (jonge) mensen op het dorp blijft ook achter. En dat zie je in alles terug zoals dus ook bij ons op de voetbalclub helaas.” Zondag vrij Wat hij gaat doen als definitief het laatste fluitsignaal op Ter- hole heeft geklonken, daar is Maes, die tweeëntwintig sei- zoenen inmiddels actief is, nog niet uit. Als het zover komt moet ik voor mijn eigen uitzoe- ken of ik de ambitie nog heb om twee keer in de week te gaan trainen en mijn complete zondag te spenderen aan het voetbal. Nu ben ik regelmatig een zondag vrij en dat voelt ook best goed, al mis je het samen zijn met vrienden die nog wel voetballen natuurlijk.” Wel hoopt hij dat de situatie van zijn club de ogen opent bij ande- re kleinere clubs uit de buurt. “De ‘trots’ en bepaalde senti- menten van clubs omde samen- werking niet aan te gaan, dat vind ik best erg maar dat moet natuurlijk iedere club voor zich weten. Ik neem aan dat niet al- leen bij Terhole het ledenaantal terugloopt. Het is een gegeven waar veel dorpsclubjes mee te maken hebben. Bij ons is de situ- atie nu heel nijpend en we gaan zien wat de toekomst brengt. Al zie ik die wat Terhole betreft helaas niet al te rooskleurig in, hoe jammer dat voor iedereen die zich er al die jaren voor heeft ingezet natuurlijk ook is.” 0199557.pdf 1 4-4-2018 9:58:15