VoetbalJournaal Etten Leur, februari 2018

13 ETTEN-LEUR Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Met of zonder vliegende keep. luyten.nl | voor je woonhuisverzekering... Sprundelaar Jorg Vens liet zijn ploeggenoten flink schrikken toen hij tijdens een competitie- wedstrijd eind vorig jaar plotseling door zijn benen zakte. Zelf weet hij niet veel meer van het schokkende incident, behalve dat alles zwart werd voor zijn ogen. Inmiddels gaat het weer de goede kant op met de 20-jarige voetballer, maar een oorzaak heeft hij niet kunnen vinden. Een ijzingwekken- de stilte valt over sportpark De Zoek in Schijf. Het is bijna kwart over vier als een speler van Sprundel plotseling in elkaar zakt, midden op het veld zonder een bal of tegenstander in de buurt. Het is de 20-jarige Jorg Vens die het bewustzijn even kwijt is. Tot grote opluchting van de andere spelers, scheidsrechters en toe- schouwers geeft de Sprundelaar niet snel daarna weer een teken van leven. In de ambulance wordt een hartfilmpje gemaakt, dat ziet er gelukkig allemaal goed uit. “Ik weet niet veel meer van het in- cident. Ik herinner me alleen nog dat ik tijdens die wedstrijd steeds meer last kreeg van een steken- de pijn in mijn borst. In de 83ste Hij hoopt de angstige gedach- ten snel uit zijn hoofd te ban- nen. “Ik wil vooral plezier heb- ben op het voetbalveld.” Zijn trainer en teamgenoten zijn zeker blij met zijn spoedige herstel, aangezien Vens een meerwaarde is voor het elf- tal. De laatste man werd in het verleden niet voor niets ge- scout door RBC Roosendaal, dat toen nog betaald voetbal speelde. “Maar na het faillis- sement ben ik vertrokken. Ik speel nu weer een jaar bij Sprundel, met mijn vroegere ploeggenoten samen. Het zou heel mooi zijn om met hen ho- gerop te komen. We zijn een jonge, getalenteerde groep, die vooruit wil. Dus dat zit er zeker in. Maar het plezier is echt het belangrijkst.” niets. “Het was wel belangrijk dat ik goed op mijn ademhaling ging letten, door de stekende pijn in mijn borst ging dat wat te gefor- ceerd.” Een concrete oorzaak voor de steken werd echter nooit gevonden, terwijl de speler van de vierdeklasser aan het begin van dit seizoen ook al last had van die pijn. Toen trokken de steken ech- ter vanzelf weg. Vens is na een periode van rust eind januari weer mee gaan trai- nen met de selectie, maar blijft angstig. “Ik denk er nog vaak aan terug. Dat is vervelend, ik wil het eigenlijk loslaten maar het zit toch in mijn achterhoofd.” Hij heeft veel aan de steun van zijn trainers. “Als ik me druk maak of onzeker ben, bespreek ik dat met hen. Dat helpt wel.” minuut werd alles opeens zwart voor mijn ogen en ben ik blijkbaar flauwgevallen”, vertelt de 20-jari- ge laatste man twee maanden la- ter. “Ik heb van mijn ploeggenoten wel gehoord dat het heel heftig was, zij zijn flink geschrokken.” Inmiddels gaat alles weer goed met Vens. “Alles was eigenlijk direct wel weer in orde, behalve dat ik mijn ademhaling niet onder controle kreeg. Ik begon te hy- perventileren. Ik ben toen op een brancard gelegd, naar binnen ge- bracht en daar kwam ik tot rust.” De wedstrijd in de vierde klasse werd gestaakt. Vens hield nog enkele weken last van de stekende pijn in zijn borst, maar uit de onderzoeken naar zijn bloed, longen en hart kwam ‘Opeens werd alles zwart voor mijn ogen’ Het nieuwe bestuur van VV Internos heeft in de eerste maanden al een grote slag geslagen: er is een frisse wind gaan waaien door de vereniging, die de neuzen dezelfde kant op heeft gezet en een optimistische sfeer heeft gebracht. En dat was hard nodig. George Koster is de kartrek- ker van dat bestuur. De 66-jarige Etten-Leure- naar is eigenlijk een handbalman, maar maakte kennis met voetbal- vereniging Internos via zijn zoon. Bij HV Internos zat hij twee peri- odes in het bestuur, met succes. Toen hemgevraagd werd ombij de voetbaltak mee te denken over de vernieuwing, hoefde hij niet lang na te denken. Ondanks een gebrek aan voetbaltechnische kennis. “Ik kende nog wat oud-bestuursleden van vroeger en die wisten dat ik wel verstand heb van organise- ren en besturen. Ik vond het een mooie uitdaging om de club weer op de rails te zetten.” Tochwas dat geenmakkelijke klus. Het ledenaantal is bij Internos in de laatste jaren gehalveerd en daar- mee ontstond ook een negatieve sfeer in de club, vertelt Koster. “We zijn eerst gaan inventariseren: hoe krijgen we de neuzen dezelfde kant op? Al snel werd duidelijk dat een onduidelijk beleid en gebrek ben we in de JO17-1, JO19-1, het tweede en eerste een verjon- ging doorgevoerd. Die jongens moet je het vertrouwen geven, we hebben ook tegen de trainer gezegd: we kijken niet naar het resultaat, je krijgt de tijd. Wij wil- len onze eigen jongens de kans geven om het hoogste te halen.” Ook willen Koster en de rest van het bestuur dat er één lijn wordt getrokken in de jeugdopleiding. “Selectieteams met gecertifi- ceerde trainers, die volgens één structuur trainen en spelen. Zo komt er duidelijkheid, rust en stabiliteit binnen je vereniging.” Koster merkt dat het nieu- we, duidelijke beleid nu al zijn vruchten afwerpt. “Het begint allemaal met een positieve houding, die nemen mensen over en dat merken we nu al. Er zijn heel veel vrijwilligers op- gestaan die taken oppakken. Ik merk binnen Internos een ongelooflijke bezieling. We be- staan 90 jaar en mogen trots zijn op onze historie.” aan langetermijnvisie de belang- rijkste knelpunten waren.” Zon- de, zeker voor een vereniging als Internos, vindt Koster. “Met zo’n mooie accommodatie en zulke prachtige velden.” Hij wilde de kar wel trekken en werd eind vorig jaar verkozen tot voorzitter. Samen met vier andere bestuursleden en een grote groep echte Internossers zette hij de schouders onder de vernieuwde voetbalvereniging. “Toekomst- gericht denken, een positieve en open houding naar elkaar, waar- dering en respect voor de ander en open communicatie zijn van groot belang. Ook hebben we dui- delijk proberen te maken dat niet alles op het bordje van het bestuur moet liggen: we moeten proble- men samen oplossen.” Voetbaltechnisch gezien heeft Koster niet veel ervaring, maar daarvoor heeft hij sterke mensen om zich heen. Internos moet weer een selectie krijgen met eigen jongens. “Nadat zes spelers uit de selectie waren gestopt, heb- ‘Internos mag trots zijn op de 90-jarige historie’