VoetbalJournaal Breda, juni 2018

BREDA 34 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Bezoek Robeysportswear.com Zijn teamgenoten van UVV’40 zijn vaak benieuwd naar de verhalen van Sjoerd den Dekker (29), die in het dagelijks leven als fysiotherapeut werkt bij NAC Breda. Maar de centrale verdediger zwijgt op de club liever over zijn maatschappelijke carrière. “Ik kom hier puur voor het voetbal en de gezelligheid.” Met een zucht ploft Sjoerd den Dekker neer op het terras van UVV’40. Hij moest zich een bé- tje haasten om op tijd te zijn voor de afspraak en is zicht- baar blij dat hij even zit. “Als fysiotherapeut van NAC Breda sta ik de hele dag op mijn benen om spelers te verzorgen. Ik heb snel even gegeten thuis, kan nu even bijkomen en ga straks vol- le bak trainen, waarna morgen weer vroeg de wekker gaat”, vertelt de verdediger over zijn ritme. “Die levensstijl is best pit- tig, maar ik geniet er met volle teugen van hoor”, benadrukt Den Dekker. “Ik heb een leuke baan en besef me dat maar al te goed.” Sinds zijn vijftiende maakt de Ulvenhouter al deel uit van de selectie van UVV, de club waar hij opgroeide en het nog altijd goed naar zijn zin heeft. “Ik heb hier de jeugdopleiding doorlo- pen en speel al jaren met veel plezier in het eerste team. De behoefte om weg te gaan heb ik nooit gehad: hier voel ik thuis en speel ik met vrien- den. Dat vind ik erg belangrijk.” Veel van die voetbalvrienden en teamgenoten van Den Dekker koesteren warme gevoelens voor NAC Breda en zijn altijd erg benieuwd naar de verhalen van hun centrale verdediger. Hoe is Angelino op de training? Wat is Stijn Vreven voor een man? Wat is de opstelling van komende zaterdag van NAC? Dit zijn enkele voorbeelden van vragen waarmee hij wekelijks wordt bestookt op sportpark Jeugdland. Den Dekker kan hier om lachen, maar zwijgt altijd professioneel tegenover zijn vrienden. “Ik heb een geheimhou- dingsplicht”, legt de Ulvenhouter uit. “Bovendien kom ik hier bij UVV ook om zelf te ontspannen en niet met mijn werk bezig te zijn. Daarom hebben we ook een clubfysiotherapeut en bemoei ik me bewust niet met blessures van jongens op de club. Alleen als het heel ernstig is, wil ik best even meekijken. Maar het liefst zo min mogelijk.” Met sommige NAC-spe- lers heeft hij een persoonlijke band opgebouwd, een van de as- pecten die het werk volgens hem NAC Breda-fysio Sjoerd den Dekker wil gewoon ‘lekker voetballen’ bij UVV’40 leuk maakt. “Sommige jongens weten dat ik bij UVV in de derde klasse speel en tonen interes- se in mijn resultaten, dat is wel leuk.” Den Dekker werkt doorde- weeks altijd bij NAC, maar zit bij wedstrijden van het eerste team niet op de bank. “Met UVV spelen we op zondagmiddag en dat valt vaak niet te combine- ren met wedstrijden van NAC. Eigenlijk is dat niet prettig. Ik vind dat ik alle duels van NAC live moet zien om de spelers te analyseren. Maar ik geniet ook nog altijd van elke wedstrijd en training met UVV. Ik ben zeer fanatiek, kan er niet tegen als mijn teamgenoten niet alles ge- ven. Ook heb ik een bloedhekel aan slechte scheidsrechters en pak helaas te vaak onnodige gele kaarten voor praten.” Wa- ren er voor Den Dekker eigenlijk mogelijkheden voor een carriè- re bij NAC als speler? Hij schiet in de lach. “Nee, absoluut niet. Ik was geen natuurtalent, maar vind het mooi dat ik op een an- dere manier werkzaam ben in het betaalde voetbal.” Na periodes bij onder meer Advendo en TVC belandde Remco Hendriks dit seizoen bij een andere Bredase club: PCP. Met de vereniging uit het deel Brabantpark hoopte de 34-jarige verdediger mee te strijden om het kampioenschap in de vijfde klasse, maar dat bleek onhaalbaar. Ruim voordat het team van Brian Piris zich dient te melden voor het competitieduel met GSC/ODS, staat Remco Hendriks al gezel- lig buiten de kantine van PCP te keuvelen met zijn trainer. Als het VoetbalJournaal arriveert, duikt de hoofdtrainer snel het clubgebouw in, maar even later onderbreekt hij het interview. “Remco, geef me een peukje als- jeblieft, dan sta je straks in de basis”, knipoogt hij, waarna zijn speler lachend uit zijn broekzak een sigaretje pakt voor zijn trai- ner. “Moet kunnen, zeker bij een volksclub als PCP”, vindt Hen- driks, die het naar zijn zin heeft bij de club in Breda-Oost. “We spelen op een laag niveau en daarom moeten we onszelf ook niet al te serieus nemen. Soms zie ik spelers in de vijfde klas- se die denken dat ze een soort Messi of Ronaldo zijn, daar kan ik erg om lachen.” Zelf heeft Hendriks bepaald geen sterallures, maar bij PCP zijn ze wel erg blij met de erva- ren verdediger, die opgroeide bij Advendo en ook uitkwam voor teamsport. Je moet het samen doen om te presteren en helaas hebben we als team niet goed genoeg gepresteerd”, zo analy- seert Hendriks het seizoen. “Er zijn een hele hoop teams in deze competitie die echt niet goed zijn, vaak dorpsclubjes waar boeren spelen. Maar we hebben wél van sommige van deze clubs verloren, puur omdat ze ons op inzet aftroefden. Dat is erg jam- mer. Daarom promoveren we dit jaar niet.” Hendriks voetbalde altijd als middenvelder, maar staat te- genwoordig in het hart van de defensie van PCP. Wat vindt hij van die rol? “Het maakt me niet zoveel uit waar ik sta”, zegt hij vastbesloten. “Als ik maar speel, dan vind ik het prima. Je ziet steeds vaker dat spelers ver- trekken bij een club als ze niet op hun favoriete positie staan, of als ze een paar keer op de bank zitten. Dat vind ik zo’n on- zin, maar de mentaliteit van de jeugd is helaas veranderd”, zegt hij. Gelukkig voor Hendriks staat de basisplaats van hem nooit op de tocht. Of hij nu wel of geen peukje aan zijn trainer geeft. clubs in België en het eveneens Bredase TVC. De kleine volks- club trok namelijk al maanden aan de mouw van Hendriks, voordat hij uiteindelijk zijn ja- woord gaf aan de voorzitter. Dat is Ronald Ruedisueli, een goede bekende van Hendriks, die hem heel graag naar de club wilde halen. “Hij vroeg me al vaker om de club te helpen en bij PCP te komen voetballen. Ik begreep ook dat de club erg ambitieus is en graag wilde promoveren. Ik kwam er ook af en toe en kende er een hoop mensen. Brian Piris maakte mij enthousiast.” Promotie was de doelstelling voorafgaand aan het seizoen. “Als we met PCP niet promove- ren, krijgen we heel Breda over ons heen”, zo meldde Piris zelf begin dit seizoen in gesprek met Het Voetbaljournaal. De beroemde Bredanaar zat afge- lopen zomer bepaald niet stil. Hij verleidde maar liefst zestien spelers tot een overstap naar sportpark Lage Kant. “We heb- ben hier ook zeer goede voetbal- lers rondlopen”, vindt Hendriks. “We hebben genoeg individue- le klasse, maar voetbal is een Remco Hendriks mikt met PCP op herkansing na tegenvallend seizoen