VoetbalJournaal Eemland, april 2018

EEMLAND 17 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Met of zonder vliegende keep. Hij maakt er geen geheim van. Vliegdorp verdediger Eny Tammer zou zo weer het ultra moderne clubhuis willen verruilen voor dat groene keetje waarmee de geelzwarten begonnen als kantine op Sportpark Kerklaan. ,,Dat was veel knusser en gezelliger. Daar heb ik de mooiste tijd meegemaakt. Nu hebben we een mooi, maar kil gebouw.’’ Door Ton van Zoeren Mancave De 33-jarige me- dewerker in de ou- derenzorg woont op een steenworp afstand van zijn club. In zijn fraaie doorzon- woning valt meteen een trapgat op die een kelder verraadt. Tam- mer laat trots zijn vrijwel nieuwe ondergrondse ontspannings- ruimte zien. Een zithoek, bar, badkamer, keuken, dartbord en een muziekinstallatie doen je wanen in echte mancave. Het is tekenend voor Tammer, die van gezelligheid houd. ,,Mijn vrouw en ik ontvangen hier veel vrien- den. We kaarten, darten, eten en draaien harde muziek. Niemand in Soesterberg die ons hoort.’’ Het is een groot contrast met iemand die ouderen verzorgt. Over dat werk is hij enthousi- ast: ,,Ik wilde altijd gymleraar worden, maar werkte al snel als schoonmaker in de thuiszorg. Ik maakte de overstap naar de verzorging zelf. Dat is prachtig ,,Dit seizoen lukt er weinig. We spelen best goed voetbal, maar het kwartje valt steeds de ver- keerde kant op.’’ Hij kijkt liever vooruit. ,,Zo lang het nog gaat ga ik door. Ik wil best weer ho- gerop met Vliegdorp. Veel hangt er vanaf of er spelers bijkomen, want anders wordt het weer een moeilijk seizoen. Wat mij betreft maar jongens van buitenaf ha- len.’’ jongens. Ik vond dat niet zo erg, want ik wilde op een zo hoogmo- gelijk niveau voetballen.’’ Kwartje Inmiddels is hij met zijn club weer terug in de vierde klas en traint onder de hoede van Femke van Odijk. Dat er nu een vrouw aan het roer staat vindt hij geen probleem. ,,Het be- gin was even wennen, maar ze houdt zich goed staande in het mannenwereldje. Ik kan heel goed met haar overweg. Ze heeft tactisch inzicht. De veel te smalle selectie is niet gunstig voor haar. Zo kan ze weinig druk uitvoeren op de kleine groep.’’ Vliegdorp bivakkeert momen- teel in onderste regionen van de kelder van het amateurvoetbal. werk. Zorg zit in mijn hart. Som- migemensen die ik verzorg heb- ben een week lang geen familie gezien en als ik dan kom zie ik ze blij worden. Kan het mooier?’’ Sportfanaat Tot zijn 18e had Tammer niet gevoetbald. Judo, karate, bad- minton en volleybal waren zijn sporten. Op een uitstapje van een jaar na,bij FZO, verdedigt hij nu de kleuren van Vliegdorp. ,,Voetbal had mijn voorkeur om- dat het een teamsport is met de daarbij behorende gezellig- heid.’’ De Soesterberger maak- te de gouden tijd mee. Onder coach Coco Fares maakte hij de reuzensprong van de vijfde naar de tweedeklas. ,,Ja, dat was een geweldige periode die ik niet had willen missen, ondanks dat we speelden met meer jongens van buitenaf. Maar als je in een dorp als Soesterberg op niveau wil voetballen gaat dat echt niet lukken met alleen eigen Eny Tammer denkt vaak terug aan dat groene keetje “Zo lang het nog gaat ga ik door” SV Achterveld is een echte dorpsclub in het gelijknamige dorp. Een vereniging waarin saamhorigheid een belangrijke rol speelt en vele vrijwilligers zich inzetten voor het reilen en zeilen binnen de vereni- ging. Eén van deze vrijwilligers is Joris Schouten (31) die al sinds zijn zesde lid is van de vereniging. ,,Op mijn twaalfde begon ik wedstrij- den te fluiten. Inmiddels zit ik als secretaris in het bestuur”, zegt hij. Door Danny van der Linden ,,Ik ben nu tien jaar samen met mijn vrouw”, be- gint Schouten zijn verhaal. ,,Toen ik haar leerde kennen heb ik meteen gezegd: Ik voetbal, dan weet je dat al- vast. Dan kon ze daar later niet meer over zeuren.” In de prak- tijk valt dat zeuren wel mee. ,,Ze heeft zelf niets met voet- bal, maar volgens mij vindt ze het wel leuk dat ik er veel plezier aan beleef.” Met name het gevoel van saamhorigheid kenmerkt de vereniging Ach- terveld. ,,We hebben ongeveer vierhonderdvijftig actieve le- den en driehonderd vrijwilli- gers. Dat is best veel, maar dat moet je wel goed bijhouden.” Op voetbalgebied zit het bij Achterveld ook prima. ,,We hebben twee eerste elftal- len. Een mannenelftal en een vrouwenelftal”, zegt Schou- ten. ,,Voor de heren geldt dat we niet de ambitie hebben om hoofdklasse te spelen. We wil- len een stabiele vierdeklasser zijn en om de zoveel jaar mee- spelen om promotie naar de derde klasse. Belangrijker vin- den we dat we een herkenbaar Achtervelds elftal hebben. Wij betalen onze spelers niet en zoeken ook geen versterkin- rieus als de mannen. Er is ook voor de vrouwen een betaalde trainer aangesteld. ,,Een hoog- tepunt vond in 2016 plaats toen ons eerste vrouwenteam de districtsbeker won”, herin- nert Schouten zich. Als secretaris van de vereni- ging weet Joris Schouten als geen ander wat er op bestuur- lijk vlak speelt bij Achterveld. ,,We zijn druk bezig de vereni- ging draaiende te houden. Dat lukt goed, maar ook wij hebben te maken met teruglopende subsidies”, zegt hij. Toch heeft de club onlangs een fikse in- vestering gedaan in zonnepa- nelen op het dak van de kan- tine. ,,Soms moet je durven te investeren. Wij zijn er vrijwel zeker van dat dit op de lange termijn geld gaat besparen. Ik denk dat het voor iedereen goed is om daar onderzoek naar te doen, ook voor andere voetbalverenigingen.” gen voor ons team. Natuurlijk zijn nieuwe mensen welkom bij de club, maar we doen het net zo lief met spelers uit onze eigen jeugd.” Aan deze jeugdopleiding wordt dan ook voldoende aandacht besteed. ,,We proberen de jeugd zo goed mogelijk op te leiden. We hebben nu vijftien elftallen en zijn bezig onze jeugdopleiding te professionaliseren. Vorig jaar hebben zeven leden een jeugdtrainerscursus gedaan en hun diploma behaald. Ook dit jaar zijn diverse trainers bezig met de cursus.” Het andere vlaggenschip van SV Achterveld is het vrouwe- nelftal. ,,Zij zijn erg belangrijk voor ons”, vindt Joris Schou- ten. ,,De eerste wedstrijd van een Achtervelds vrouwenelf- tal vond al in 1971 plaats”. Inmiddels zijn dat drie seni- orenelftallen.” Achterveld neemt de vrouwen net zo se- ,,Saamhorigheid speelt hier een grote rol” “We zijn druk bezig de vereniging draaiende te houden”