VoetbalJournaal Westland, najaar 2019

Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM 25 Zoals een echte ‘Hagenees’ betaamt, heeft Richard Langeveld zijn ‘bekkie’ wel bij zich. “Het is altijd even afwachten hoe mensen daarop reageren”, zegt hij over de kennismaking bij Quintus. “Ik geloof niet dat ze hier steil achterover vielen. Kwintsheul is de andere kant van de wereld niet. Ze zijn wel wàt gewend.” Afgaande op zijn verleden als trai- ner zou de samen- werking tussen de 56-jarige trainer en de West- landse zaterdagvierdeklasser wel eens drie jaar kunnen gaan duren. Bij zijn vorige clubs waar hij als hoofdtrainer werkte – Quick Steps en GDA in Den Haag en Full Speed uit Delft – hield hij het telkens drie seizoenen vol. “Blijkbaar is drie jaar mijn houd- baarheidsperiode”, gniffelt de oefenmeester. En serieus: “Ik heb bij GDA en Full Speed de gele- genheid gehad om iets op te bou- wen. Dat was niet zonder succes. Bij Quick Steps zijn we kampioen geworden, bij GDA en Full Speed hebben we de nacompetitie ge- haald.” Hij weet ook dat Quintus al jaren probeert uit de vierde klasse te komen. “Het lukt steeds niet, hopelijk kan ik daar met deze groep verandering in brengen. Het voelt niet als druk, ik zie het meer als uitdaging.” Aansporen hoeft hij zijn jon- ge spelersgroep niet. “Wat mij meteen opviel was het grote enthousiasme en gretigheid waarmee die jongens trainen en een wedstrijd spelen. Dat is heerlijk voor een trainer. Ze willen op dinsdag, donderdag De vierde klasse is dit seizoen een aantrekkelijke competitie, meent hij. “Voor ons is het interessant omdat we niet meer de enige Westlandse club zijn. MSV’71 is erbij gekomen, Maasdijk ook. Dat levert mooie affiches op.” Quintus start, zo weet Lange- veld ook, zeker niet als grote fa- voriet voor het kampioenschap. “Houtwijk heeft zich flink ver- sterkt en BMT is er van de zon- dag bijgekomen. Onze rol is die van outsider. Het is ook weer niet zo dat we ‘moeten’ promoveren. Doel dit seizoen is te groeien naar een niveau waardoor het in de nabije toekomst mogelijk maakt de stap te maken.” en zaterdag het gras opvre- ten. Ik moet ervoor zorgen dat de organisatie en veldbezet- ting intact blijft, dat er balans en evenwicht zit in het elftal en dat we niet als kippen zon- der kop ten aanval trekken. Enthousiasme en gretigheid is goed, maar het moet niet leiden tot overmoed.” Hij kan wellicht ook wat eigen Haagse branie toevoegen aan het spel. “De jus op de maaltijd, wie weet. Ik hou wel van een beetje brutaliteit en lef in het veld. Respect hebben voor je tegenstander is goed, ontzag is overbodig. Dat is wel een bood- schap die ik heb overgebracht.” Richard Langeveld zorgt voor Haagse branie bij Quintus Zijn naam lijkt voor eeuwig verbonden aan KMD. Jesse de Waard (34) is als voetballer al een monument van Klein Maar Dapper. Aan een afscheid denkt hij nog niet, wel aan promotie naar de tweede klasse. Het liefste staat hij iedere trainings- dag op het veld. “En gaan met die banaan.” Maar met het ouder worden, zo weet De Waard ook, is het ook belangrijk om het lichaam soms rust te geven. “Trainer Mar- tijn de Mooij doet daar nooit moei- lijk over, de andere spelers ook niet”, zegt de routinier. “Dat is het voordeel van een familieclub als KMD.” Het geeft de kans om op deze dinsdag dochtertje Isabelle naar bed te brengen. “Anderhalf is ze”, vertelt hij vol trots. “Ze heeft ons leven verrijkt.” Waar veel voetballers na het stichten van een gezin de kicksen aan de wilgen hangen, hield De Waard ‘gewoon’ het zwart en wit aan. “Ik ben een echte liefhebber. Ik geniet nog volop van het spel- letje. Het past prima in het pro- gramma in de week. Waarom zou ik stoppen?” Hij is veel te bang om eventueel succes van KMD te missen. Vorig seizoen was het al bijna raak voor de Wateringers. Het kampioen- schap ging net aan hun voorbij. zo’n trainer. “Ik was jong en druis- tig en had op dat moment hele- maal niet het idee dat ik goed kon voetballen. Herman gaf me voorin alle vrijheid. Geen opdracht, geen keurslijf. Ik kon lekker mijn gang gaan.” Zijn ontwikkeling viel ook in de omgeving op. Uit de lange rij met clubs die interesse toonde, koos hij Westlandia. In Naaldwijk speelde hij twee seizoenen om vervolgens weer terug te keren op het oude nest. In 2016 werd hij op sportpark Suydervelt ge- huldigd voor zijn driehonderdste wedstrijd in KMD-dienst. Hij is hard op weg naar de vijfhonderd. “Ik hou het zelf niet bij, hoor. Het is geen doel op zich, een doel is wel om plezier te hebben. En dat hebben we met dit team”, verze- kert hij. Hij denkt dat KMD onder De Mooij de juiste formule heeft gevonden. “We zijn anders gaan voetballen. We laten de tegenstander wat meer komen en slaan toe in de omschakeling. Er was in het begin best wat scepsis. Ook ik had die, maar de trainer had het wel bij het rechte eind. Deze tactiek zit ons als een goed pak.” De nacompetitie was vervolgens geen succes. “Dat we van VVSB verloren was onnodig”, aldus De Waard, die zijn ploeg dit seizoen opnieuw grote promotiekansen toedicht. “We zijn er zeker niet zwakker op geworden. Vooral in de breedte zijn we gegroeid. Er zijn talentvolle spelers doorge- komen. Je weet natuurlijk nooit hoe het seizoen loopt en wie je concurrenten worden. Het is in ie- der geval leuk dat we een aantal Westlandse derby’s erbij hebben gekregen”, wijst hij op de terug- keer van Monster in de derde klasse. Hij is bij KDM een speler, al is het alleen maar vanwege zijn leeftijd en ervaringsjaren, die veel ver- antwoordelijkheid draagt. Hij vindt dat zelf niet meer dan logisch. “Mijn rol is in de loop der jaren ook anders geworden. Ik sta nu achter de spitsen. Was ik vroeger meer een afmaker, nu zet ik met steek- passjes andere spelers vrij voor het doel. Ik geniet daar net zo van als dat ik vroeger zelf scoorde.” Hij zegt dat hij het geluk bij KMD heeft gehad trainers te zijn tegen gekomen die het in hem zagen zitten. Herman van Dinten was Jesse de Waard brengt het beste van een routinier DAMON Tegelwerken 0643490021 0233470.pdf 1 23-9-2019 16:52:33