VoetbalJournaal Westland, maart 2019

7 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Bij Verburch valt er dit seizoen weinig te klagen. De hoofdmacht mag dan door het vertrek van een groot aantal spelbepalende spelers een renovatie hebben ondergaan, de Poeldijkers staan in de derde klasse wel ‘mooi’ in de subtop. Volgens de vas- te volgers van Verburch spelen Dave Zwinkels (23) en Sander Rens (25) een belangrijke rol in dat succes. Lovende kritieken voor het tweetal zijn er niet alleen van de supporters, maar ook van trai- ner John Zuiderwijk. “Dave is een echte winnaar”, zegt de trainer, die onlangs zijn contract met een seizoen verlengde, over Zwinkels. “Hij gaat altijd voorop in de strijd. Hij heeft een gigantische drive. Soms denk ik wel eens: Dave, iets rustiger mag ook.” “Dat herken ik wel”, lacht de middenvelder. “Dat fanatieke heeft altijd in mijn spel opgeslo- ten gezeten. Ik ga voor elke bal. Ik kan het ook niet anders dan honderd procent. Ik kan me wel voorstellen dat John soms gek Dat Verburch het verrassend goed doet is volgens Zwinkels te verklaren aan de frisheid die door de nieuwe spelers aan het elftal is toegevoegd. “De veran- deringen zijn goed geweest. Er is nieuw elan in de ploeg. Nieu- we spelers, nieuwe trainer.” “John is altijd bloedfanatiek”, zegt Sander Rens over zijn trai- ner. “Toen we onlangs een oefenwedstrijd speelden zei hij: ‘het is wel Monster, hé. Dat kan nooit een oefenwed- strijd zijn’. Dat fanatisme heeft hij overgebracht op de spelers.” Rens speelde de laatste jaren onder Zuiderwijk in het tweede. Hij was bij het eerste min of meer uit beeld geraakt. “In het eerste jaar van trainer Dennis van der Steen mocht ik nog wel eens spelen of invallen, maar dat werd steeds minder. Dennis maakte andere keuzes, dat was zijn goed niek. Hij draait altijd naar de goede kant.” “Ik ben eigenlijk heel snel geac- climatiseerd in de derde klasse”, reageert de financieel-controller bij een groot bouwbedrijf. Hij be- schouwt zichzelf wel meer als een van me wordt. Ik weet dat hij vindt dat ik onnodig gele kaar- ten pak.” Zwinkels heeft het dit seizoen helemaal naar zijn zin. “Het draait lekker en mijn broer speelt voor me.” Jordi Zwinkels is tegenwoordig in de Poeldijk- se spits geposteerd. “Hij heeft zijn kans gegrepen toen Mel- vin van der Zijden is gestopt. Hij werkt hard en dat moet een spits ook doen. Het geeft wel een goed gevoel dat we als broers samen in het eerste kunnen spelen.” Speltechnisch kan Zwinkels, die werkzaam is op de veiling in Naaldwijk, zijn ei kwijt. “Vorig sei- zoen speelden we wat anders: 4-3-3. Nu spelen we een soort 3-1-3-2. Aangezien ik aan de zij- kanten speel, betekent dat dat ik wat meer vrijheid heb. Daar maak ik dankbaar gebruik van.” recht. Hij had ook andere spelers tot zijn beschikking dan John nu.” “Ik ben altijd al wild van Sander geweest”, verklapt John. “Ik vind hem een klassieke num- mer tien. Goed inzicht, goed overzicht, uitstekende tech- aangever dan als een afmaker. “Ik schep er net zo veel genoegen in om een beslissende pass te ge- ven dan zelf te scoren. Ik geil ab- soluut niet op doelpunten. Dat zal wel met mijn karakter te maken hebben. Ik ben een sociale jongen en dat zie je terug op het veld.” Lovende kritieken voor jongens van Verburch De één trapte in competitieverband nooit tegen een bal, de ander ging met de bal zo’n beetje naar bed. Cees Barendse (68) en Herman van Dinten (67) werken allebei op hun eigen manier aan Verburch. “Volgens mijn vrouw ben te veel bij Verburch. Daar kan ze wel eens gelijk in hebben.” Nee, ze waren er niet bij toen Ver- burch zeventig jaar geleden werd opgericht, maar voor Barendse en Van Dinten speelt de Poeldijkse club een belangrijke rol in hun le- ven. Beiden maken deel uit van het bestuur. Barendse als manusje van alles (‘ik ben best handig’), Van Din- ten als de man die het ‘technische beleid’ bewaakt. Ze doen het allebei met een enorme portie liefde voor de club. “Ik ben vaak bij Verburch”, zegt Barendse. “Volgens mijn vrouw te vaak.” Om er aan toe te voegen dat hij ‘vreest’ dat het aantal uurtjes bij de club in de nabije toekomst gaat toenemen. “Ik ben officieel al met pensioen, maar werk nog halve dagen. Daar ga ik binnenkort mee stoppen.” Barendse voetbalde zelf nooit, hij vond het vroeger interessanter om met zijn ‘brommer’ in de weer te zijn. Maar toen zijn zoons gingen voetballen rolde de kwaliteitsma- nager van plantenzaad er ‘auto- matisch’ in. Zijn werkzaamheden zijn divers, van het keuren van de velden zaterdagochtend vroeg tot Liefde voor Verburch is groot bij Barendse en Van Dinten het vervangen van de doucheknop. “Ik pak alles aan.” Hij moet lachen want een paar da- gen daarvoor kwamhij in natte toe- stand thuis, terwijl buiten het zon- netje scheen. “Ik kreeg eenmelding dat een toilet doorliep. Ik kreeg het niet meteen voor elkaar. Ik rom- melen, rommelen en rommelen. Ik rust niet voordat ik het voor elkaar heb. Totdat het water alle kanten, en vooral mijn kant, opspoot. Ik was zeiknat.” Het bestuurslid accommodatieza- ken is zuinig op het fraaie complex van Verburch. “Er staat wat, hé! Maar het wordt wel steeds onder- houdsgevoeliger. Het is veertien, vijftien jaar oud, de eerste gebre- ken zijn zichtbaar.” Van Dinten is in het bestuur van de 70-jarige club de voetbalman. “Ze hadden me al een paar keer bena- derd voor deze functie. De tijd was er op een gegeven moment rijp voor”, zegt hij. Van Dinten speelde zelf van 1969 tot 1982 in de hoofdmacht van Ver- burch. “Ik weet niet hoeveel wed- strijden ik heb gespeeld, maar het zou me niets verbazen als het er meer dan vijfhonderd zijn. In die tijd speelde je altijd. Als je niet voor de competitie speelde, hadden we een oefenwedstrijd. Ik weet nog dat we een seizoen hadden waarin we 53 wedstrijden speelden. Overbelas- ting? Daar deden ze toen niet aan.” Wat dat betreft heeft Verburch de zaakjes goed op orde. “Wouter de Kok zit als fysiotherapeut in ons complex. Hij zorgt voor een perfec- te medische begeleiding, tot her- steltraining aan toe. Hij meet ook de fitheid van spelers.” Van Dinten was jarenlang trainer in de regio en zelf ook twee sei- zoenen hoofdtrainer van Verburch toen het nog in de tweede klasse van het zondagvoetbal acteerde. “Dat was het team met onder an- dere Wim Grootscholten en John Zuiderwijk. Dat was een elftal dat gas kon geven.” Hij is tevreden over de technische ontwikkeling van Verburch nu. “In Pieter Baten- burg hebben we een hoofd jeugd- opleidingen die zorgt voor het ope- rationele deel. Als bestuurslid zet ik de grote lijnen uit, het is aan hem om daar precieze invulling aan te geven.” Jassen als doelpalen.