VoetbalJournaal Westland, maart 2019

17 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Met of zonder vliegende keep. Jari Baggerman wijst voor de wedstrijd van Monster JO13-1 naar de cornervlag. “Op die vlagen komen straks namen van sponsors te staan. Ideetje van mij”, zegt hij. “Je moet creatief denken.” Sinds vorig jaar Koningsdag is hij officieel met pensioen, maar Ton Vollebregt heeft zich nog geen dag verveeld. “Een zwart gat? Ik? Ben je mal. Mijn vrije tijd gaat op aan SC Monster.” Jari Baggerman is altijd in de weer voor SC Monster Bij Ton Vollebregt is wedstrijdsecretariaat in vertrouwde handen Vollebregt mag dan al 66 jaar zijn, een stapje minder hard lopen is er niet bij voor de voormalig kwe- ker. De club kan zijn hulp goed gebruiken. Op het wedstrijdse- cretariaat, waar hij al 34 jaar zit - eerst als wedstrijdsecretaris van RKSVM nu van de fusieclub - , en als bestuurslid accommodatie- zaken. “Monster is mijn tweede thuis en dit is mijn woonkamer. Ik ben hier heel de zaterdag”, zegt hij als hij een korte rondlei- ding geeft in de commissiekamer van zijn club. Daar in het rechter- hoekje is het epicentrum van het wedstrijdsecretariaat op zater- dag. “Vanuit hier kan ik twee vel- den in de gaten houden.” “Kijk, dit zijn alle wedstrijden die vandaag thuis worden gespeeld”, laat hij een A4-tje zien. “De vel- dindeling doe ik ook. Het is van- daag een volle bak. Het is eigenlijk voor het eerst sinds een maand of twee dat er geen afgelastin- gen zijn. Als er afgelastingen zijn zorg ik ook voor een schaduw- programma.” Leiders, trainers en coaches weten bij Monster dat ze bij Vollebregt niet hoeven te zeu- ren om een voorkeursbehande- ling. “De A-categorie, zo schrijft de KNVB voor, gaat altijd voor. Vervolgens probeer ik het zo eerlijk in te delen. Als de natuur- grasvelden eruit liggen, wil ieder- een spelen op kunstgras. Dat kan natuurlijk niet. Ik kijk dan naar het totaal aantal wedstrijden dat teams in de competitie hebben gespeeld. Als het zesde er veer- tien heeft gespeeld en het acht- ste elf dan speelt het achtste. Aan voorkeursbehandelingen doe ik niet. Steekpenningen zijn altijd welkom, maar mijn besluit staat vast.” Hij was 31 toen hij stopte met voetballen. “Ik heb er een half jaartje bijgelopen toen ik moge- lijkheid kreeg om bij RKSVM het wedstrijdsecretariaat te doen. Destijds had je natuurlijk nog veel minder teams. De werkwijze was niet te vergelijken met nu. Alles Vlotlaan 322 | 2681 TV Monster | 0174 - 75 27 62 | 06 - 508 40 498 info@autolelieveld.nl | www.autolelieveld.nl 0223231.pdf 1 11-1-2019 11:13: Baggerman be- antwoordt door zijn jonge leeftijd (23) niet aan het beeld van de standaard-dui- zendpoot van de gemiddelde club, hij staat bij de fusieclub bekend als iemand die veel, zo niet alles aanpakt. “Ik ben een sociale jongen en vind het Waarmee Baggerman ook druk is, is zich terugknokken in het tweede elftal. De doelman was dit seizoen lang uit de roulatie vanwege een enkelblessure. “Er bleek sprake van overbelasting. Ik ben er heel lang zoet mee ge- weest.” Blessures komen altijd op een slecht moment. “Ik had net een vaste plek bij het tweede. Daar heb ik wel even over gedaan. Toen ik van de junioren kwam, dacht ik: dat doe ik wel even. Ik kwam weliswaar in de selectie, maar begon in het derde. Dat was een tegenvaller. Spelen op veld 3 was niet datgene wat ik voor ogen had.” Baggerman knokte zich in Monster 2 en wil uiteindelijk keeper van de hoofd- macht worden. “Vorig seizoen was er voor de trainer geen re- den om van keeper te wisselen. De resultaten waren goed, dus had het niet logisch geweest om Willem-Jan Broch door mij te vervangen. Nu moet ik eerst fit worden. Als ik dat ben, weet ik dat ik kan concurreren voor de plek van eerste keeper.” verenigingsleven gewoon heel leuk. Voetbal heeft mij veel ge- geven en ik vind het normaal dat ik iets terugdoe.” Dat doet hij in de vorm van lid van de sponsorcommis- sie, trainer van de JO13-1 en lid van de spelersraad. Dat hij deel uitmaakt van die raad, die Monster 1, 2 en 3 vertegen- woordigt, ligt in het verlengde van zijn studie. Baggerman studeert rechten in Leiden. “Ik ben bezig met mijn master. Welke kant ik opga in de rech- ten weet ik nog niet precies. Ik neig naar de erf- en familie- rechtkant. Echtscheidingen lijkt me leuk.” “We werken bij Monster met zogenaamde A-, B- en C-con- tracten. Nee, er worden geen spelers betaald, maar spelers krijgen wel korting op hun con- tributie. Dat kunnen ze verdie- nen door taken op zich te ne- men. Een wedstrijd fluiten, een team trainen. Ik zie het als een aanmoediging om iets voor de club te doen. Ik doe het uit me- zelf, maar niet iedereen is even enthousiast om iets te doen. Dit zorgt er misschien voor dat mensen over die drempel heen- gaan.” En dan is er nog een rad dat in de bestuurskamer van de club staat. “Speciaal voor spelers mét straf”, zegt Baggerman. “Het is met een grappige onder- toon bedoeld, maar werkt wél. Als spelers te laat zijn of ver- keerde kleiding dragen, moeten ze aan het rad draaien. De ene keer eindigt de wijzer van het rad op een kratje bier, de andere keer moet de zondaar een wed- strijd zaterdagmorgenvroeg fluiten. Je begrijpt dat dit tot hilarische momenten leidt. Spe- lers doen van alles om elkaar een oor aan te naaien.” Baggerman trad onlangs toe tot de sponsorcommissie. “Er zitten allemaal jonge mensen in. We proberen met elkaar het spon- sorgebeuren nieuw leven in te blazen. Dat lukt aardig. Ik ben nu bezig met project-cornervlag.” is tegenwoordig digitaal. Dat is op een groot aantal punten een voor- uitgang, maar het persoonlijke contact is wel veel minder gewor- den. Vroeger belde je regelmatig met andere secretarissen van de Westlandse clubs. Dat contact verloopt nu veelal via de compu- ter.” Vollebregt, die drie volwas- sen dochters heeft, moet sowieso niets hebben van de moderne ma- nier van communiceren. “Ik ben voor bellen”, zegt hij. “Voor app’en ben ik allergisch. Ik krijg wel eens een appje van iemand van de club. Ik kan daar niet aan wennen, ik kan me best voorstellen dat het soms makkelijk is, maar het komt heel onpersoonlijk over. Het zal wel aan mijn leeftijd liggen.” Hij heeft zich nooit echt druk gemaakt over het gedoe rond de twee clubs in Monster, waarbij RKSVM en vv Monster tegenover elkaar ston- den toen eerstgenoemde club óók op zaterdag wilde gaan spelen. “Ik denk dat het uiteindelijk verstan- dig is geweest om te fuseren. Tij- den zijn aan het veranderen. Tien jaar geleden hadden de clubs sa- men vijftienhonderd leden, nu zijn dat er nog 950. We moeten onze ogen niet sluiten voor de ontwik- keling. Sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder worden nu veel meer gezien als bezig- heids- dan als verenigingsactivi- teit. Ook wij hebben grote moeite om genoeg vrijwilligers en kader te vinden. Wat dat betreft hou ik mijn hart vast. Er lopen hier aardig wat mensen rond die binnen nu en tien jaar gaan afzwaaien. En wat dan?”