VoetbalJournaal Waterweg, maart 2019

7 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM De schrobmachine van Cor Struijs maakt een oorverdovend geluid. “Maar hij gaat echt niet stoppen, hoor”, waarschuwt Cock Verboom. De verenigingsmanager van Zwaluwen wil net uitleggen welke verenigingen en instanties de Vlaardingse club wekelijks over de vloer krijgt. “Die jongens van de dagploeg houden van doorwerken.” Die jongens zijn al- lemaal mannen op leeftijd. Gepensio- neerd. “Drie keer in de week zijn ze er”, vertelt Ver- boom (58). “Op maandag loopt hier een mannetje of acht, dinsdag ook en vrijdag zijn er meestal vijf.” Ze zorgen ervoor dat het complex van Zwaluwen, om de woorden van Verboom te gebruiken, ‘leefbaar’ blijft. “Ze verrichten vooral schoon- maakwerkzaamheden. Kleedka- mers, maar ook de buitenruimte. Al het vuil in de buitenbakken wordt weggehaald. We hebben twee mannen die zich bezig houden met de belijning van de twee natuurvel- den. Aan de kunstgrasvelden hoe- ven we zelf gelukkig niets te doen.” De dagploeg heeft de handen al vol om het complex netjes te hou- bouw. In de kantine spelen vrouwen op leeftijd spelletjes. “Die komen uit de buurt”, zegt Verboom. “Op maandag na hebben we iedere dag wel een vereniging of instantie die gebruikmaakt van de kantine. Daar hebben we bewust voor gekozen. Niet omrijk van teworden – de huur die we vragen is te verwaarlozen – wel vanwege de sociale functie die we als voetbalclub willen vervullen. Zo hebben we vier bridgeclubs en ook werken we samen met Vlaar- dingen in Beweging.” Dat maatschappelijke gezicht komt ook terug in de opvang van cliënten van Ipse de Bruggen van locatie Scala. “Ze helpen hier regelmatig mee op vrijdag. En een lol dat ze hebben. Ze kunnen enorm dank- baar zijn. Regelmatig hangt er één om je nek.” den. “Twaalf, dertien jaar geleden hebben we de laatste verbouwing gehad. Het oude gedeelte staat al sinds 1970. Het gebouw is onder- houdsgevoelig. Kleine reparaties doet de dagploeg ook. Douche- of deurknop vervangen, dat werk. Twee jaar geleden hebben we de boel geschilderd. Alles zwart-wit met kleurtjes op de kleedkamer- deur. Anders is het ook maar zo zwart-wit.” “Je bent eigenlijk nooit klaar. Een zomerseizoen kennen we niet in die zin dat het rustig is. Als alle le- den op vakantie zijnwordt hier alles gereed gemaakt voor het nieuwe seizoen.” De schoonmakende leden van de dagploeg zijn deze donderdag niet de enige fanatiekelingen in het ge- De jongens van de dagploeg houden van doorwerken “Lekker stofje, hé”, voelt Mario Krommenhoek aan het heilige zwartwitte shirt van Zwaluwen. “Goed spul, mooi materiaal.” Materiaalman Mario Krommenhoek geneest zieke ballen bij Zwaluwen Jassen als doelpalen. slag op je leven’), verzorgt alle materiaal van de clubs. “Ik ben hier ooit begonnen als leider van mijn zoon. En als ze weten dat je actief bent, zoeken ze je op. Zo kwamen ze ook bij mij terecht toen ze iemand voor het materi- aalbeheer zochten. In het begin deed ik de jeugd, nu doe ik jeugd én senioren. Ik verzorg alle ma- terialen, van ballen tot hesjes tot pionnen.” “Trainers hebben nog wel eens wensen”, fronst hij zijn wenk- brauwen. “Verschillende soorten pionnen, loopladders. Weet ik het allemaal. Dat leren ze allemaal op de KNVB-cursus.” “Ieder team heeft een eigen kooi. Daar liggen de spullen in. Als ik al het materiaal per training zou moeten uitserveren dan heb ik er een extra dagtaak aan.” Hij zorgt voor alle bestellingen van de kleding. Van shirtjes tot trainingspakken. “Ik vraag bij de kledingleverancier ook de offer- tes aan voor bedrijven die een team willen sponsoren.” Daarnaast is Krommenhoek co- ordinator van de bovenbouw, de JO19 en JO17. “Het meeste werk is voor het begin van het seizoen. Danmoeten de teams worden sa- mengesteld en trainers en leiders worden gezocht. We hebben drie JO19- en drie JO17-teams. Dat valt dus reuze mee.” HET NI EUWE GEZELLIGSTE CAFE VAN MAASSLUI S! GEOPEND VAN DONDERDAG TOT EN MET ZONDAG! De Vlaardinger staat midden in zijn hok, de materiaalkamer van de club. Overal liggen, geordend, shirtjes, broekjes, sokken en ballen. Zelf heeft de materiaalman van Zwaluwen alleen maar oog voor het shirt. “Kijk”, wijst hij op de hals. “Hier staat de Vlaardingse vlag én het oprichtingsjaar van Zwaluwen. In het shirt zelf zit de Vlaardingse vis en onze eigen zwaluw verwerkt.” Gevouwen en wel gaat het shirt terug in de kast. Krommenhoek is sowieso zuinig op de spullen. Een stuk of tien ballen liggen op een plank te wachten om door de materiaalman nieuw leven in- geblazen te krijgen. “Die zijn alle- maal lek. Ik gooi nooit kapotte bal- len weg. Het is het kapitaal van de club. Daarom probeer ik ze altijd te maken.” Niet voor niets wordt Krommenhoek de ballendokter van Zwaluwen genoemd. Negen van de tien ballen redt hij van de afvalbak. “Wat ik ermee doe? Ik spuit een soort goedje in, gelei, en laat ze dan een tijdje liggen. De meeste ballen kan je daarna weer oppompen en zijn weer goed. Ik heb het geleerd van de vorigema- teriaalmannen van de club.” Krommenhoek, werkzaam op de bloemenveiling in Honselersdijk (‘die vroege tijden zijn een aan- Voetbalschool is kraamkamer Zwaluwen Twee jaar geleden introduceer- de Zwaluwen voor de onder- bouw in de jeugd een nieuwe koers voor de Voetbalschool. “Een schot in de roos”, zegt hoofdcoördinator Monique Jan- sen. “Bij de allerkleintjes loopt het storm.” Voordat de Zwaluwen-Voetbal- school nieuwe stijl het levens- licht zag, werd bij de Vlaarding- se club op traditionele wijze training gegeven. Twee doorde- weekse trainingen per team en een wedstrijd op zaterdag. “In de basis is dat nog het hetzelf- de, alleen de opzet van de trai- ning is compleet anders”, zegt Jansen (46). “Waar in het ver- leden een trainer met zijn eigen team aan de gang ging is er nu gekozen voor meer structuur en eenheid. Er wordt veel meer gedacht vanuit de voetballer- tjes. Die komen naar de club om plezier te hebben. Daar hebben we de Voetbalschool ook op in- gestoken: Want voetbal zonder plezier is geen voetbal.” In de praktijk betekent het dat er op woensdag voor de jongste jeugd tot de JO13 een circuittraining wordt gedaan. “Spelletjes waarbij we technie- ken prikkelen. Oefeningen ge- richt op balbeheersing en bal- behandeling maar we doen ook renspelletjes. Drie elementen komen mooi samen: pedago- giek, educatie en plezier.” Sinds de invoering van de Voet- balschool is het aantal aanmel- dingen fors gestegen. “Vooral bij de mini’s, in de leeftijd van vier tot zes jaar. Daar loopt het echt storm. Als andere kin- deren enthousiaste verhalen horen komen ze de volgende keer ook mee. Het gaat als een lopend vuurtje door de wijk dat er leuke trainingen bij Zwalu- wen zijn. Een betere reclame dan mond-tot-mond reclame is er niet”, stelt Jansen. “Bij de circuittraining doen we drie of vier oefeningen. Bart van Tienhoven, de hoofdtrainer, is verantwoordelijk voor de in- houd daarvan. Het lesaanbod is afhankelijk van de leeftijd en niveau. Iedereen is uniek en zo benaderen we de kinderen ook.” Intussen hebben Jansen en haar collega-trainers hun handen vol aan de groep. “We hebben op woensdag 35 mini’s, 30 E’tjes en 32 D’tjes lopen.”