VoetbalJournaal Waterweg, maart 2019

11 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Teamkleding met de perfecte pasvorm. “Het is druk vandaag”, zegt Herman Raue, als de telefoon rinkelt en op hetzelfde moment een leider van Zestienhoven komt binnenlopen. De kamer van wedstrijdzaken van CWO is op zaterdag hét zenuwcentrum van de Vlaardingse club. Herman Raue is ‘manusje’ dat af en toe nee zegt “Normaal ge- sproken zijn we in de ochtenduren altijd met twee man, maar mijn maatje is ziek en belde vanmorgen af. Dat is overmacht.” Het betekent wel dat de 59-jarige verzekerings- man om werk niet verlegen zit. De leider van Zestienhoven wordt snel en vakkundig de ka- mer uitgewerkt. “JO17-3? Veld 3. Hier heb je de sleutel van de kleedkamer, maar ik wil wel een borg”, zegt Raue vriendelijk. Even later komt een CWO-va- der vragen om twee vlagen. “Alsjeblieft, succes ermee.” “We hebben een pooltje van een man of negen voor de wedstrijdkamer”, vertelt Raue. “Meestal twee man in de mor- gen en eentje na één uur. Ik ben er elke zaterdag. De grootste drukte zit in de ochtend. Tus- sen tien en twaalf uur. In je een- tje, zoals vandaag, is het eigen- lijk niet te doen.” Raue vertelt dat hij weer vroeg was op de club. “Ik ben ook con- sul en voordat de wedstrijden beginnen moet alles klaar gezet worden. We beginnen al om half acht. Met de introductie van het nieuwe pupillenvoetbal zijn de afmetingen van de veldjes an- ders en dat betekent ook dat de doelen op het goede veld moe- ten komen.” Officieel behoort hij niet tot de zaterdagploeg. “Ik ben wed- strijdsecretaris van de club, ik maak doordeweeks de plan- ning en indeling van de kleedka- mers.” Hij herinnert zich nog de tijd dat hij als wedstrijdsecretaris van HVO te maken had met papie- ren wedstrijdformulieren. “Wat dat betreft is die app van sport- link wel een verademing. Ik hoef nu alleen maar in de gaten te houden of alles goed gaat en of wedstrijden zijn vastgelegd. Vroeger had je veel meer admi- nistratieve rompslomp van een wedstrijd.” De indeling van de wedstrijden is volgens hem niet lastig. “Dat komt omdat we met vier velden goed bedeeld zijn als CWO. Het is de bedoeling dat we nog flink gaan groeien. Dit park is daar vooruitlopend op gerealiseerd. We zitten nu echt een luxe-situa- tie. De eerste wedstrijden begin- nen pas om half tien. Dat is, zeker in de wintermaanden, wel lekker. Bij andere clubs spelen ze hun eerste wedstrijden om half negen. In het donker met de lichtmasten aan. Dat hoeven wij gelukkig niet.” Als hij aan het begin van de mid- dag wordt afgelost, zit zijn werk er op. Tenminste, in de wedstrijdza- kenkamer. “Ik fluit nog een wed- strijdje. Dat vind ik leuk.” Volgend jaar viert hij zijn 50-ja- rig lidmaatschap. Hij moet in zijn HVO- en CWO-tijd duizenden uren vrijwilligerswerk hebben gedaan. “Ik heb ze nooit geteld. Ik ben een manusje van alles, maar heb wel geleerd nee te zeggen.” “Als er iets was of gedaan moest worden, liepen ze allemaal naar Herman. Nou, op een gegeven moment had ik mijn taks bereikt. Ik moet ook zeggen dat het me niet makkelijk viel om voor de eerste keer nee te zeggen. Ik doe graag dingen voor andere mensen. Dat zit in mij. Maar er was een moment dat het de sp- uitgaten uitliep. Toen heb ik even voor mezelf gekozen. Ik ben daar sowieso makkelijker in gewor- den. Het wordt steeds lastiger om voldoende kader te vinden. Sommige zaken op de club blij- ven liggen. Dan is dat maar zo. Als er niet genoeg handjes zijn om te helpen is dat een logisch gevolg.” Een mooie bankrekening, een prachtige accommodatie en een stijgend ledenaantal. Zo op het eerste gezicht heeft men bij CWO weinig te klagen. Toch maakt Peter Onderdelinden, lid van het vierkoppige managementteam, zich zorgen. Toekomst zit vol uitdagingen voor CWO Zorgen over hoe de fusieclub van HVO, RKWIK en HSC problemen het hoofd kunnen bieden. “De toekomst zit vol uitdagingen.” Hij zucht eens diep. “Eigen- lijk zouden wij niet helemaal niets hoeven te doen”, zegt hij. Met wij bedoelt hij zichzelf en Sjaak van der Kroon. De twee oud-voorzitters van HVO, de zestig al ruim gepasseerd, zouden van hun oude dag en rust moeten genieten. Om het CWO-schip recht te houden zijn ze beiden echter hard nodig bij Combinatie Wil Overwinnen. “We hebben bewust gekozen voor een structuur met een managementsteam”, vervolgt Onderdelinden. “Sjaak en ik doen de externe contacten. De contacten met de KNVB, ge- meente en andere instanties. Overdag zijn we vrij, waar an- deren werken.” Hij zucht nog eens diep. Hij heeft deze zaterdagmorgen net wat brandjes moeten blus- sen. “Eigenlijk heb ik daar he- lemaal geen zin in, maar het hoort er wel bij.” Onderdelinden en Van der Kroon willen ‘hun’ CWO zo snel mogelijk toekomstbestendig maken. De weg ertoe is er één vol hobbels. “We beschikken over een prachtige accommo- datie, de mooiste in heel de regio, vind ik persoonlijk. De gemeente is goed geweest voor ons. Het is altijd de be- doeling geweest om hier te groeien. Het gaat goed. Het meisjesvoetbal floreert, deze week schreven zich weer zes nieuwe leden in. Dat is mooi, maar we maken ons wel zor- gen over het evenwicht van culturen in onze club.” Hij weet dat hij een gevoelig punt aansnijdt. “Van de tien nieuwe leden zijn er acht met een Turkse achtergrond. Ik heb geen enkel probleem met mensen met een Turkse ach- tergrond, maar het evenwicht in de teams wordt verstoord. Vijfenzeventig procent van onze jeugdteams bestaat uit spelers van niet-autochtone afkomst. Ook dat hoeft op zich geen probleem te zijn, maar er ontstaat daardoor wel een bepaald beeld van CWO. De kans dat daardoor autochtone Nederlanders een andere club voor hun kind zoeken is daardoor aanwezig. Wij willen een gezond even- wicht: vijftig-vijftig ofzo. Een goede afspiegeling van Vlaar- dingen. Maar dat is heel moei- lijk te sturen.” Volgens Onderdelinden heeft de veranderende identiteit van de leden gevolgen voor het vrijwilligersbestand. xx “Allochtone ouders zijn van huis uit veel minder gewend om vrijwilligerswerk te doen. Daardoor groeien we wel in le- den, maar, in verhouding, niet in vrijwilligers.” CWO klopte eerder al aan bij de gemeente. “Die heeft ons doorgestuurd naar Rotterdam Club Support. Zij gaan ons hel- pen om een manier te vinden om meer vrijwilligers aan ons te binden. Binnenkort staan er inspiratieavonden op het pro- gramma.” “We hebben de afgelopen tijd al taken overgedragen aan ex- terne partijen. De contributies worden geïnd door een extern bedrijf, een administratiekan- toor doet onze boekhouding. Voor de bezetting van de bar maken we regelmatig gebruik van stagiaires. Op ons dak liggen 75 zonnepa- nelen. Op allerlei gebied zijn we bezig de club duurzaam te ma- ken. Als we het zelf niet kunnen oplossen zoeken we hulp van buiten.”