VoetbalJournaal Vlaardingen, oktober 2017

WWW.MOREFOOTBALLS.COM DÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN VLAARDINGEN 9 Er wordt gefluisterd dat er bij Melvin Louwen geen rood, maar blauw-wit bloed door de aderen stroomt. Al zo lang als hij zich kan herinne- ren speelt hij voor VDL-Maassluis. Louwen begon er in de F-jes en maakt inmiddels meer dan tien jaar onderdeel uit van het eerste seniorenelftal, waarvoor hij tegen de 300 wedstrijden speelde. In mei 2015 werd hij gehuldigd voor zijn 250e optreden. “Dat was zeker eenmooiemijlpaal. Ik speel vanaf mijn zestiende, ze- ventiende in het eerste. Ik denk dat ik nu tegen de 300wedstrijden zit, al houd ik het zelf niet bij. Nee, VDL zal nooit gaan vervelen. Het is echtmijn thuis. VDL zit al van kleins af aan in mij. Een leven zonder die club kan ik mij niet voorstellen.” Toch was er één seizoen dat Lou- wen zijn geluk bij een andere voetbalvereniging beproefde. Als eerstejaars A-junior werd hij ge- vraagd door SVVSMC in Schiedam, het toenmalige SVV. “Ze speelden eerste divisie landelijk. Ik kon daar geen nee tegen zeggen. Het leek me mooi tegen al die BVO’s te voetballen”, licht Louwen zijn keu- ze van toentertijd toe. Zijn uitstapje bleef beperkt tot één seizoen. “De groep viel daar uit el- kaar en ikmiste de gezelligheid om ger, toen mijn vader mij trainde. Ja, dat iswel heel bijzonder. Ik ben een trotse vader.” Gouden generatie Louwen geniet met volle teugen van selectievoetbal bij de tweede- klasser die deels werd gevormd door de gouden generatie waar hij toe behoort. “We kwamen in de F-jes bij elkaar, sommige jongens ken ik al vanaf mijn geboorte. Met sommige teamgenoten lag ik in de wieg, onze ouders kenden elkaar. Een heel goede generatie. In de jeugd werden we kampioen van Rotterdam, wonnen we een heel grote beker. Dat blijft ons voor al- tijd bij.” De kern bleef van de F tot aan de A bij elkaar. Aangevuld met spe- lers uit andere lichtingen stootte VDL 1 later door van de vijfde naar de tweede klasse. “We kunnen gewoon lekker ballen en ik speel met vrienden, waarmee ik buiten het voetbal ook omga. Misschien heeft dat er ook mee te maken, dat je dan toch een extra stapje voor elkaar zet.” Louwen, over het seizoen 2015- 2016 verkozen tot beste clubspe- ler, is de Dani Alves van VDL, want hij bestrijkt de gehele rechterflank. Een paar seizoenen geleden als rechtshalf, en nu als rechtsback. “Ik ben de motor van het team, het voetbal heen. Je moet het wel naar je zin hebben. Bij VDL zitten mijn vrienden, dat ging ik missen. Wel raar: mijn hele leven voetbal ik bij VDL, maar ik mis toch dat ene jaar. Maar het was een hele erva- ring, dat wel.” Voorbestemd Paolo Maldini (AC Milan), Steven Gerrard (Liverpool), Francesco Tot- ti (AS Roma); er zijn van die spelers die lijken voorbestemd om hun hele leven voor (grotendeels) één club uit te komen. Louwen behoort ook tot die categorie voetballers. Laat hem bij een andere club voet- ballen en dan nóg zal hij op zater- dag gewoon verzamelen bij VDL. Net als in het geval van Paolo Mal- dini (met vader Cesare) was ook Louwen niet de eerste uit zijn fami- lie die het VDL-tricot om de schou- ders droeg. Vader Cees speelde ook in de selectie én hij trainde Melvin in de jeugd. “Ik had daar niet veel moeitemee. Jemoet toch naar de trainer luisteren, of het nou je vader is of niet. Het was niet dat ik extra mijn best moest doen.” Ondertussen heeft Louwen zelf een zoontje, de vijfjarige Kai. Die traint hij nu ook, samen met Mar- cel de Bruijn. De fakkel wordt zo weer doorgegeven, naar de derde generatie. “Ja, nu je het zo zegt; het is precies hetzelfde als vroe- Melvin Louwen de marathonman van VDL Melvin Louwen (30) is al meer dan tien jaar de onvermoei- bare sneltrein op de rechterflank in het vlaggenschip van VDL. ‘De marathonman’, noemen zijn medespelers hem. Een gesprek over zijn vader en zoontje, zijn uitstapje van één seizoen én de bijzondere VDL-lichting waar hij onderdeel van uitmaakt. “Met sommige teamgenoten lag ik in de wieg.” met een enorme drive naar voren. Ik hebwel een goede conditie, daar ligt het niet aan. Ze noemen mij hier de marathonman.” Het liefste wil Louwen nog vele ja- ren selectievoetbal spelen. “Ik voel me fit, mijn benen zijn nog goed.” En wat dan, als Louwen ooit stopt met selectievoetbal, over een jaar of vijftien? “Dan ga ik alsnog naar VDL, een biertje drinken langs de kant. Hopelijk kan ik danmijn eigen zoon aan het werk zien in de se- lectie. Het zou toch mooi zijn als hij dat haalt, net als zijn vader en opa.”