VoetbalJournaal Lek & IJssel, april 2019

11 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Volgens het be- stuurslid Sebasti- aan Docters Van Leeuwen is het voor het eerst dat Perkouw ‘ie- mand van buiten haalt’ om de jeugdtak van nieuwe impulsen te voorzien. “Je zou het kunnen zien als een pilot”, zegt hij. “Het is voor- al een teken dat we onze jeugd heel serieus nemen. Dat deden we al, maar we vinden het ook belangrijk dat binnen onze moge- lijkheden zo goed mogelijk niveau trainingen wordt aangeboden. Uiteindelijk is die jeugd wel onze levensader.” “Met Chris hebben we gekozen voor een oude bekende uit het verleden. Hij kent onze club, onze principes en identiteit. Hij is am- bitieus, maar weet tegelijkertijd hoe het reilt en zeilt bij Perkouw. Dat was in het verleden een goede match en hopelijk is dat het weer in de nieuwe situatie.” Jansen, 58 jaar en woonachtig in Nieuwerkerk, deed enige tijd niets met voetbal. “Een paar jaar gele- den ben ik nog actief geweest bij fusieclub FC Oudewater. Ik deed daar de technische zaken. Een functie die vergelijkbaar is met die ik bij FC Perkouw ga vervullen.” Het trainerschap had hij daarvoor al vaarwel gezegd. “Ik kreeg steeds meer moeite met de mentaliteit van de huidig selectiespeler. Ik was constant bezig om concessies te doen en had het gevoel dat ik spe- lers moest ‘pleasen’.” Met FC Perkouwbewerkstelligde hij in 2003 historische promotie naar de derde klasse. “Aan die periode bewaar ik warme herinneringen. Ik heb in totaal drieënhalf jaar bij de club gezeten. Ik kwam halverwege Ben de Lange vader van achttien Ammerstol-zonen “Dat was span- nend”, zegt hij over die tijd. “We dreig- den echt naar de knoppen te gaan.” De ellende begon het seizoen daarvoor, vreemd genoeg bij de promotie naar de derde klasse. Ammerstol speelde nog op zon- dag. “Er was een versterkte pro- motie en ik geloof dat de eerste zeven van de ranglijst over gingen naar de derde klasse. Daar hadden wij het niveau en de selectie niet voor. Het was een heel lastig jaar met veel nederlagen. Het resul- taat was dat er zeven spelers wil- de stoppen. We hadden nog maar twaalf spelers over.” Trainer Rob Kool zag dat niet zitten en stopte. “Ik vond het niet leuk dat hij stopte, maar ik snapte hem wel”, zegt De Lange, die de situatie van destijds als zorgwekkend be- stempelde. “Geen trainer en veel te weinig spelers.” Keeperstrainer Jan Hoogendoorn en grensrechter Jan Hoogendoorn, die vorig sei- zoen stopte, bleef wel. Hij trok, met doelman Guido de Gruijter die zich eveneens het lot van ASV aantrok en momenteel revaliderende is van een zware blessure, een noodplan uit de kast, want er moesten spelers bij. Daarbij was hij niet vies om gebruik te ma- Ammerstol-voorzitter Michel Rabouw noemt hem ‘een positivo met een enorm clubhart’. Zonder Ben de Lange was het prestatievoetbal bij ASV Ammerstol al dood geweest. Dankzij hem overleefde de club in 2017 de meest turbulente periode in de geschiedenis. ken van ouderwetse ronselpraktij- ken: Ammerstol moest en zou blij- ven bestaan. De eis van het bestuur was minimaal zestien spelers. “Ik ben alle huizen in Ammerstol afgegaan bij voormalige A-spelers met de vraag of ze alsjeblieft weer wilden voetballen. Dat had resul- taat. Robbin Vos en Jens Uithol, die druk waren met tennis, begrepen dat het in belang van de leefbaar- heid van het dorp was dat we niet naar de knoppenmochten gaan. Zij sloten zich aan. Ook Thomas van Elteren kwam terwijl hij in Utrecht woont. Hij zit er trouwens nog steeds bij.” Langzaam maar zeker keerden ook andere spelers terug. “Ik train altijd na het seizoen door met die jongens en weet nog dat bij de eer- ste training er niemand was. Zelfs mijn eigen zoons niet. Maar bij de tweede keer druppelden er al zes binnen en na een paar weken had- den we er al dertien.” Bij één van die zomertrainingen van De Lange nam Joshua Rem- merswaal een kijkje. Hij had zijn voetbalspullen niet bij zich, maar daar wist de medewerker in de jeugdzorg wel iets op. “Ik heb mijn kleding en voetbalschoenen uitgedaan en die heeft Josh aan- gedaan. Ik stond langs de kant in zijn kleren.” Zijn band met alle spelers is hecht. Zijn zoons Mick en Jory spelen in het team, maar als hij op het veld staat als trainer maakt hij geen uitzondering. Privileges hebben zijn eigen bloedjes niet. “Er wordt natuurlijk wel eens een grapje gemaakt als ik als scheids- rechter bij een partij in het voor- deel vanMick en Jory fluit, maar ik zie ze allemaal als voetbalzonen.” Hij weet dat plezier belangrijk is. “Met Rieny Looren de Jong heb- ben we een trainer die dat ook begrijpt. Hij stond ook klaar toen de club hem nodig had. Hij wilde trainer worden, maar wel onder de voorwaarde dat hij op donder- dag één keer in de twee weken zijn wedstrijden bij de veteranen kon blijven spelen. Voor mij was dat geen probleem. Ik vind het hartstikke leuk om die jongens training te geven. Dat is ook de verdeling. Rieny leidt de training maandag, ik donderdag.” Ammerstol is dit seizoen na de winterstop minder op dreef dan ervoor. “Resultaten vertellen ook niet alles”, reageert De Lange. “In de eerste competitiehelft had- den we net dat geluk waardoor we wedstrijden wonnen. Na de winterstop valt het vaak de an- dere kant op. Desondanks hoop ik dat we over de dertig punten heenkomen.” 0216127.pdf 1 5-4-2019 15:21:37 het seizoen als opvolger van Rob van Wilgen, die moest stoppen.” Toen hij een tijdje geleden door voorzitter Wim van Wijngaarden werd uitgenodigd voor een ge- sprek over zijn nieuwe functie, reed hij voor het eerst sinds lange tijd weer door de karakteristieke polder naar de club. “Met die knot- wilgen langs de weg. Prachtig. Ik heb Perkouw altijd een unieke club gevonden en eigenlijk is er in al die jaren niet veel veranderd.” Het enige wat wel is veranderd is het inzicht om het niveau van de jeugdopleiding op te krikken. “De club beseft dat dat hard nodig is om een gezonde doorstroming naar je eerste elftal te hebben. Per- kouw heeft het geluk gehad dat er regelmatig spelers kwamen aan- waaien van buitenaf, maar je bent daardoor wel erg afhankelijk.” Jansen heeft niet de illusie dat de jeugdopleiding in de toekomst ieder seizoen garant kan staan voor een handvol ge- schikte eerste elftal spe- lers. “Daar is de omvang van de jeugdafdeling te gering voor. We hebben vijf teams, een JO9, JO11, JO13, JO15 en JO17. Ik ga sa- menmet de trainers kijken hoe we een lijn in de trainingen kunnen krijgen, waardoor we gerichter kunnen werken aan het niveau. Maar altijd met het idee dat het plezier van de jeugd voorop staat. Het doel is ook om nieuwe kin- deren naar de club te lokken. De uitdaging bij Perkouw zit ‘m ook in het feit dat je binnen een team te maken hebt met verschillende niveaus. Hoe prikkel je het goede spelertje en hoe ga je om met een spelertje die tijdens een wedstrijd een bloemetje aan het plukken is.” Hij had na zijn vertrek bij FC Oudewater even afstand genomen van het voetbal, maar zijn oude liefde FC Perkouw lokte Chris Jansen terug naar het veld. Als technisch jeugdcoördinator hoopt hij het niveau van de opleiding van de kleine Berkenwoudense club te verbeteren. “Al zijn de middelen nog zo beperkt, je kan altijd werken aan betere omstandigheden”, aldus Jansen (58). ‘Beperkt’ FC Perkouw schrikt Chris Jansen zeker niet af 0216648.pdf 1 18-2-2019 15:32:12