VoetbalJournaal Lek en IJssel, oktober 2018

27 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Met of zonder vliegende keep. Een gezamen- lijk fotomoment is zo makkelijk nog niet, want Tussenbroek en Van Lint zien elkaar in een competitieweek niet zo heel veel. “Op zaterdag zien we een glimp van elkaar”, zegt Stacey lachend. “Dan speel ik met het tweede elftal thuis en zie ik Claudia met het eerste elftal vertrekken voor hun wedstrijd of precies an- dersom.” “Ik ben er altijd op donderdag en Stacey altijd op dinsdag”, doet Claudia de rolverdeling van de twee nieuwe Nieuwerkerk-ver- zorgers verder uit de doeken. De medische staf bij Nieuwer- kerk wordt geleid door fysio- therapeut Kevin Neleman, die tevens de hersteltraining van de selectie verzorgt. “Via hem ben ik ook in contact gekomen met de club”, vertelt Stacey (22). “Ik doe fysiotherapie aan de Hoge School in Rotterdam en Kevin was namens de club op zoek naar een verzorger voor het tweede elftal. In de eerste twee jaar van mijn op- leiding zit je veel in de school- banken en ik wilde graag prak- tijkervaring opdoen. Ik kom zelf niet uit een voetbalfamilie, ben dus ook niet opgegroeid met de voetbalcultuur, maar voetbal is voor een fysiotherapeut een interessante sport. De belas- ting voor het lichaam is groter dan bij sommige andere spor- ten. Vandaar dat ik graag in de keuken van een voetbalclub een kijkje neem.” Claudia (27) werkt alweer ruim zes jaar in een praktijk als fy- siotherapeut. “Ik ben al een keer verzorger geweest bij een voetbalclub. Mijn oom van mijn moeder was voorzitter van Sportclub Everstein en op een gegeven moment zochten ze iemand voor de selectie. Ik ben thuis opgegroeid met voet- bal. Mijn broertje voetbalde en ik ging altijd mee om te kijken. Later gingen we met de fami- lie vaak naar Willem II, zelf heb ik nu een seizoenkaart voor Ajax.” “Ik woon zelf in Geldermalsen, maar mijn vriend woont in Vlaar- dingen. Daardoor is Nieuwer- kerk ook goed te combineren.” “Het is wel grappig hoe ik met Nieuwerkerk in contact ben gekomen. Ik wist dat Everstein in de winterstop op trainings- kamp ging naar Marbella. Ik heb nog goed contact met die jon- gens en samen met een vrien- din hebben we een paar dagjes Marbella geboekt. Ook Nieu- werkerk zat daar. Voor de te- rugreis naar het vliegveld van Malaga hadden we geen ver- voer, dus hebben we onze stou- te schoenen aangetrokken en bij Nieuwerkerk gevraagd of we met de bus mee konden.” “Als je met twee vrouwen in een volle bus zit met alleen maar mannen heb je zo aanspraak. Ik heb voor de grap geroepen dat als ze nog een verzorger nodig hebben ik dat wel zou doen. Trainer Ron Luijten had dat blijkbaar ook gehoord en kwam toen we de bus uit waren vragen of dat serieus was.” Twee jonge vrouwelijke verzor- gers bij een groep voetballers, is dat niet spelen met vuur? “In het begin ben je wat meer je hoede”, zegt de Rotterdamse Stacey. “Ik kende een paar jon- gens van school, dat scheelt.” En Claudia: “Bij Everstein gin- gen ze me in het begin testen. Je kent het wel, een speler die op de tafel ligt en zegt last te hebben zijn lies. Nou, dat was zo over. Eén keer goed knijpen.” “Bij Nieuwerkerk zijn het alle- maal keurige jongens.” Stacey: “Iedereen gaat profes- sioneel met de situatie om. Het nieuwtje is er voor die jongens inmiddels wel af. Ze hebben ons vanaf het begin geaccepteerd.” Bij Nieuwerkerk verwelkomden ze de 25-jarige ver- dediger met open armen. “Bij mijn vorige club, Wilhelmina Boys in Best, train- de ik de jeugd en dat wilde ik na mijn verhuizing ook hier gaan doen. De ideeën en ambities van Nieuwerkerk om de jeugd op een hoger niveau te brengen spraken mij aan, vandaar dat ik contact heb opgenomen met hoofd jeugdopleiding Raoul Graham.” Meeske kende Nieuwerkerk al van zijn werk bij de Feyenoord Soccer Schools. “Ik doe de mar- keting en projectorganisatie bij Feyenoord Soccer Schools. We organiseren voetbalkampen bij clubs, maar houden ook talent- trainingen. De filosofie achter het concept is om de Feyen- oord-ervaring over te brengen. De beleving van hoe profs trai- nen en spelen. Tijdens de kam- pen dragen alle spelertjes ook een tenue van Feyenoord.” Meeske speelde afgelopen seizoen nog voor Wilhelmina Boys. “Ik had mijn woord gege- ven, maar zeker op het einde van het seizoen ging het vele autorijden wel een beetje te- genstaan. Het was ruim een uur rijden naar Best. Terug te doen, maar de heenreis was een ramp. Ik deed er vaak een uur en driekwartier over.” Hij had al snel voor zichzelf besloten dat hij naast training geven ook bij Nieuwerkerk wil- de gaan spelen. “Ik heb een ge- sprek gehad met de trainer en eigenlijk was het zo beklonken. De weg die Nieuwerkerk is inge- slagen om met zelf eigen opge- leide jongens hogerop komen, spreekt me wel aan. Ja, ik kom zelf van buitenaf, maar ben ze- ker geen clubhopper. Zonder verhuizing had ik nu nog bij Wil- helmina Boys gespeeld. Ik wil me ook helemaal geen passant voelen, ik bouw graag iets op met Nieuwerkerk.” Hij moet met zijn nieuwe club wel helemaal onderaan begin- nen, want na het opheffen van de zondagtak is de status van Nieuwerkerk niet meer dan een zaterdagvierdeklasser. “Dat is nu eenmaal zo. De club heeft een keuze gemaakt en voor Vrouwenhanden verzorgen Nieuwerkerk Bart Meeske wil met Nieuwerkerk weg omhoog Vrouwelijke verzorgers in het voetbal, ze zijn er niet zo veel. Bij Nieuwerkerk hebben ze er echter twee en nog ‘luxe’ ook: Claudia Tussenbroek is al een jaar of zes werkzaam als fysiotherapeut, Stacey van Lint is student fysiotherapie. Als nieuwe inwoner van Rotterdam had hij de clubs voor het uitkiezen. Rechts om de hoek, links om de hoek. Bart Meeske, afkomstig uit het Brabantse Best, koos echter voor Nieuwerkerk, dat dit seizoen voor het eerst in de clubhistorie zijn geluk in het zaterdagvoetbal beproeft. “In een dorp is er nog een grote clubbinding.” Claudia Tussenbroek en Stacey van Lint op de behandeltafel. die keuze valt veel te zeggen.” Meeske, die door trainer Ron Luijten wordt omschreven als een opbouwend sterke verde- diger, zal zelf niet alleen moe- ten wennen aan zijn nieuwe shirt, maar ook aan een nieuwe speeldag. “In Zuid heb je alleen maar standaardvoetbal op zondag en daardoor moet ik nog wel even wennen aan het idee om op zaterdag te voet- ballen. Nu het zo is, is het ook best lekker. ’s Morgens coach ik de JO13-1, ’s middags speel ik zelf. En zondag ben ik lekker vrij.” Hij weet ook dat Nieuwerkerk door de andere clubs in de vierde klasse wordt gezien als de te kloppen ploeg. “We schuiven niet onder stoelen of banken wat onze ambities zijn. Het is dan logisch dat de andere teams graag van ons willen winnen. Het is aan ons om te laten zien dat we goed genoeg zijn om kampioen te worden. Een club met bijna tweeduizend leden moet de ambitie hebben om hoger dan de vierde klasse te willen spe- len. Bang zijn voor concurren- tie hoort daar niet bij.”