VoetbalJournaal Lek en IJssel, oktober 2018

23 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Teamkleding met de perfecte pasvorm. De naam Bezemer en Bergambacht zijn in de geschiedenis onlosmakelijk met elkaar verbonden. Rody Bezemer (19) vertegenwoordigt de derde generatie van zijn familie in de hoofdmacht van de zaterdagvierdeklasser. Opa Piet, va- der Henk-Peter en oom Arjan gingen de jon- ge Rody voor als speler in het blauw en zwart. “Het is natuur- lijk mooi dat ik de bloedlijn mag doortrekken”, zegt de jongste telg uit de Bergambachtse voetbalfamilie. “Ik word door supporters op de club er re- gelmatig op aangesproken. Je vader was ook snel, zeggen ze dan. Dat klopt wel. Die snelheid heb ik van hem geërfd. Mijn opa en oom waren spitsen, mijn vader rechtsbuiten. Zelf ben ik meer een middenvelder, dus andere vergelijkingen zijn las- tig.” Zijn grootvader, 73 jaar, staat ook nog bij elke wedstrijd van Bergambacht 1 langs de lijn. “Hij en mijn vader zijn mijn fan- club”, lacht hij. “Mijn opa geeft mij altijd advies. Gevraagd en ongevraagd. Hij is best kritisch. Soms denk ik dat ik het nooit goed kan doen, maar ik besef dat hij het beste met mij voor heeft. Hij is samen met mijn vader wel mijn grootste sup- porter.” Naast een eigen fanclub heeft de rappemiddenvelder ook nog een eigen kleedkamerdeur. Hoe zit dat precies? “De club heeft een jaar of vier geleden de kleedkamers gerenoveerd. Daarbij kwam het idee om de deuren te laten sponsoren. Mijn vader heeft een aanne- mingsbedrijf en is ook sponsor van Bergambacht. Het leek hem en de club toen wel leuk om een grote foto van mij van de achterkant in sponsorkle- ding op de deur te zetten. Ik was een jaar of veertien, vijf- tien. In het begin kreeg ik veel reacties, inmiddels is iedereen er wel aan gewend.” Op sportcomplex De Hofkamp zijn ze er ook aan gewend dat Bezemer in de jeugd zijn tegen- standers de baas was. Daarom ook werd hij een seizoen eer- der overgeheveld van de JO19 naar de senioren. “Ik was wel toe aan die stap”, zegt hij. “Het was natuurlijk een best lastige Rody Bezemer heeft zijn eigen fanclub 35-plus vrouwen nieuwe tak in Bergambacht-boom Vrouwen- en meisjesvoetbal had Bergambacht al, maar sinds enige maanden heeft de club een nieuwe tak aan de damesboom, de 35- plus vrouwen, die meedoen aan de 30-plus competitie van de KNVB. “Iedereen wordt steeds enthousiaster en fanatieker”, aldus Nathalie Glastra (42), één van de voetballende moeders. Het begon ooit als een geintje, geeft Glastra, lid van de jeugd- commissie bij vv Bergambacht, toe. “Bianca Meijer is eigenlijk de aanstichter. Zij heeft met een gekke bek tijdens een wedstrijd van onze kinderen eens geroepen dat wij het ook maar eens moesten proberen. Een poosje later stonden we met een groepje van elf, twaalf moeders op het trainingsveld.” Het bestuur van Bergambacht vond het allemaal best. “Wij hebben in het begin gezegd ‘kijk maar of het iets blijvends kan worden’. Vandaar dat we de speelsters de eerste maanden geen contributie hebben laten betalen. Het was een soort pilot voor ons”, zegt vice-voorzitter Dieks Potuyt. Het bleek echter geen eendagsvlieg. In een paar maanden tijd groeide de groep tot twaalf ‘voetbalmoeders’. “Inmiddels hebben we een vast trainingsuur, op woensdag van zeven tot acht uur ’s avonds”, vertelt Glastra. “Op een gegeven moment zijn we ook op zoek gegaan naar trainers. We hebben er nu zelfs vier, Aart van Rij, die al jaren trainer is bij de vrouwentak, Werner de Bruin, Stef Burger en Danny Christ. Danny is de man van één van onze speelsters.” “We zijn low-basic begonnen”, vervolgt Glastra lachend. “Nie- mand had ooit gevoetbald. Een simpel dingetje als de bal naar elkaar toetrappen was al moeilijk zat. Intussen zijn we wat verder en kunnen we wat meer, maar de basis is en blijft lol hebben met elkaar en lekker sporten.” “Wij willen een echte familie- club zijn en dit initiatief past daarin perfect”, weet Potuyt. “Voor de mannen hebben we al een tijdje de 7 tegen 7-competi- tie op donderdag. Dat is ideaal voor spelers die vanwege het fysieke het reguliere spel niet meer aankunnen of niet meer de verplichting willen van elk weekend een wedstrijd. We hebben een onderlinge com- petitie met andere clubs in de Krimpenerwaard opgezet waarbij er één keer in de twee weken een klein toernooitje wordt gespeeld. De voorgaan- de jaren was er een slotdag, dit seizoen zijn we begonnen met een opstartdag.” Glastra zelf is keeper van de Bergambachtse moeders. keuze. Ik moest afscheid ne- men van mijn vrienden, maar daar stond tegenover dat ik in het eerste kon spelen. Daar wil- de ik altijd al.” Van trainer Bert Potuyt kreeg hij het vertrouwen. Een blessu- re, opgelopen in de uitwedstrijd tegen Overmaas, hield hem na de winterstop lang aan de kant. “Ik had een scheurtje in mijn voorste kruisband. Geluk- kig hoefde ik niet geopereerd te worden en kon het met rust herstellen.” Pas in de finale van de nacom- petitie, in en tegen Lekkerkerk, kon Bezemer zijn comeback maken. Hij kon niet voorkomen dat Bergambacht, dat een lan- ge route in de nacompetitie had afgelegd, verloor. “Ik kwam er een half uur voor het einde in en op dat moment stonden we al met 1-0 achter. Jammer, want ik denk dat we geen mod- derfiguur zouden slaan in de derde klasse.” Promotie is dan ook dit seizoen weer het hoofddoel van Beze- mer en Bergambacht. “Maar het is veel lastiger om te promoveren dan in de der- de klasse te blijven. Er stap- pen regelmatig hoogspelende zondagclubs over. Die zitten ons goed dwars. Nu hebben we Nieuwerkerk erbij. Dat speel- de vorig seizoen in de eerste klasse van het zondagvoetbal. Als we geen kampioen worden wacht ons echter weer een lang nacompetitietraject.” “Mijn zoon, die speelt bij de Jostaat vaak achter het doel en geeft aanwijzingen. Hij is nu bezig om mij te leren om te duiken. Ik mocht vroeger niet voetballen van mijn ouders. Ik korfbalde bij Argento in Schoonhoven. Dit is mijn revanche”, lacht ze. De eerste confrontatie met tegenstanders was eind vorig seizoen toen Bergambacht meedeed aan het Witte Wijn- toernooi van ONA in Gouda. “We dachten dat het een toernooi voor alleen maar veteranenteams was, maar dat bleek niet het geval. Er was één ander 30-plus team en daar speelden we 1-1 tegen. Dat, en na afloop de wijn, maakte onze dag helemaal goed.” Nu doet Bergambacht mee aan de 30-plus competitie (zeven tegen zeven) van de KNVB. Glastra: “Het is een competi- tie in toernooivorm. Er zijn vijf, zes speeldagen op vrijdag. We zitten in een poule met Lek- kerkerk, CKC, DONK, Gouda en Moordrecht. Je speelt per avond met drie andere teams. Het is een wedstrijd met een uitslag maar eigenlijk is het trainen tegen andere teams.”