VoetbalJournaal Lek en IJssel, november 2017

WWW.MOREFOOTBALLS.COM DÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN LEK EN IJSSEL 29 Hij heeft de spelers nooit geteld, maar het moeten er honderden zijn geweest die hij als fysiotherapeut van Excelsior op zijn behan- deltafel heeft behandeld. Adrie Poldervaart (46) viert in januari zijn 25-jarig jubileum bij de profclub uit Kralingen. “Ik kan een aardig elftal samenstel- len”, zegt de inwo- ner van Hellevoet- sluis over de spelers die hij in al die jaren bij Excelsior langs zag komen. “Keeper Oscar Moens, Thomas Buffel, Mario Been, Bas- tos, die later bij Olympique Lyon nog furore maakte, Patrick Mti- liga, Jordy Clasie. Zo kan ik nog wel even doorgaan.” Als broekie van 21 jaar begon hij op Woudestein. “Dat was in een heel andere tijd waarin ook heel anders tegen het vak werd aan- gekeken. En Excelsior was ook nog niet de club wat het nu is. Ik ben begonnen met twee uur in de week, nu zit ik op zestien uur.” daarnaast is er een groot aantal parttimmers.” Het maakt Poldervaart niet uit wie hij op zijn behandeltafel heeft liggen. “Uiteindelijk gaat het om hulpverlening en dan is iedereen hetzelfde. Ieder mens heeft armen en benen, zeg ik al- tijd maar.” “Het raakt je natuurlijk als zoiets met bijvoorbeeld Ales- sandro Damen gebeurd. Die gedaan. Ik heb een hekel aan vliegen en je gooit veel zeker- heden weg. Dat had ik er niet voor over. Bovenal had en heb ik het uitstekend naar mijn zin bij Excelsior.” “Het is een laagdrempelige club die in alle geledingen dicht bij de mensen staat. Ook voor bedrij- ven, niet voor niets geven spon- sors aan Excelsior een warme club te vinden.” spoedigen. Dat stond toen nog in de kinderschoenen. Trainer Rob Baan zag het wel zitten, maar het bestuur wees het af omdat er geen geld voor was. Toen heb ik het maar gratis gedaan.” Hij heeft Excelsior in de loop der jaren een professionaliserings- slag zien maken. “De club heeft de afgelopen jaren een enor- me boost gekregen met Simon Kelder, Wouter Gudde en Ferry de Haan als directeuren. Nog steeds moet Excelsior zuinig met de centjes omgaan, maar er zijn wel grote stappen gezet. Het stadion is uitgebreid, de club is opmaatschappelijk gebied erg actief. De uitstraling van Excel- sior is positief.” “Dat is ook de kracht van de club, denk ik. Het blijft voor in de we- reld van het profvoetbal altijd een open, toegankelijke club. Niet alleen voor mensen van buitenaf, maar ook voor werkne- mers is Excelsior een fijne, war- me werkgever.” “Ook in de medische staf is het in de loop der jaar professiona- ler geworden. Verzorger Ma- rio Meijer is fulltime in dienst, jongen is al twee keer terugge- komen na kruisbandblessures en nu is hij opnieuw lang uitge- schakeld door een kniebles- sure. Hoeveel pech kan een speler hebben, vraag je jezelf dan af.” Hij kon een paar jaar geleden als fysiotherapeut een trans- fer maken naar de Oekraïne. “Ik kon bij Metallurg Donetsk aan de slag, maar ik heb het niet Poldervaart combineert zijn werk bij Excelsior met twee ei- gen praktijken, in Hellevoetsluis en Rotterdam, én het trainer- schap van tweededivisionist Ba- rendrecht. “Op dit moment ben ik ook nog bezig met het halen vanmijn diploma voor trainer be- taald voetbal. Dat slokt ook een aardige tijd op. Ik loop nu stage bij Excelsior en voor een klein bij FC Utrecht.” Hij kan zijn begintijd bij Excelsior nog goed herinneren. “Excelsior had de naam een oud papierclub te zijn. Er was weinig geld en er kon daardoor niet veel. Toen ik net was gekomen heb ik nog een plan geschreven waarbij ik met geblesseerde spelers naar bui- ten wilde om de revalidatie te be- Adrie Poldervaart viert jubileum bij Excelsior Hij is één van de oudste, zo niet de oudste actieve speler op de Nederlandse velden. Zwijndrechter Gerard Weber (79) trapt wekelijks in het veteranenelftal van Excelsior nog zijn balletje mee. Zijn snelheid van vroeger heeft hij verloren, zijn spelinzicht niet. “Eén keer raken is de kunst.” Gerard Weber moet lachen als hij in een plakboek de affiche ziet van de erewed- strijd die hij namens Excelsior op zijn zeventigste verjaardag op Wou- destein kreeg aangeboden. “Waar- schijnlijk dachten ze toen: die zal wel heel snel stoppen.” Niet dus, want elke zondag is de in Kralingen opgegroeide Weber nog van de partij in het veteranenelftal vanExcelsior,declubwaarhijalsprof bijna twaalf seizoenen voor speelde. “Ik geniet er nog zo van”, zegt hij. “En als ik tussen die jongens in de kleed- kamer zit, voel ik me zeker niet de oudste. Eerder de jongste.” In januari wordt hij tachtig jaar. “Ik ben een half jaar ouder dan Sjaak Swart, die bij Ajax nog regelmatig speelt. Alleen doet hij dat niet in competitieverband, maar bij Oud- Ajax.” Hij begon zijn loopbaan bij Steeds Volharden, dat inmiddels niet meer bestaat. Op zijn zestiende viel hij Excelsior op bij een talentenmiddag. “Geen idee of dat toen al zo heette, maar er waren een heleboel jon- gens. Ikmocht als enige blijven.” Daarmee was Weber nog geen Ex- celsior-lid. “De trainer van destijds, Rinus Smit, zei: ik ga straks wat club bij. Trainen deed je ’s avonds. In die tijd werkten alle spelers er nog bij. Ik ook, ik zat in de verzeke- ringen.” Sparta wilde hem een keer hebben. “Als opvolger van Tinus Bosselaar. Ik heb een paar keer meegetraind, maar uiteindelijk ging het niet door. Excelsior vroeg twintigduizend gul- den voorme. Of ik het erg vond. Niet zo. Ik was en ben een echte Excel- sior-man.” Nadat zijn contract niet was ver- lengd op zijn 31ste, speelde hij nog een jaar in het tweede. “Daarna ben ik trainer geworden. Eerst van A1, B1 en C1 van Excelsior. Vervolgens heb ik nog ruim vijftien jaar clubs in de top van het amateurvoetbal ge- traind, zoals RVVH, ASWH, SSS en Vitesse Delft. Dat heb ik gedaan tot mijn vijftigste. Toen ben ik gestopt en gaan voetballen bij de veteranen.” Daar loopt hij nog steeds te ‘buffe- len’ op het middenveld. “Mijn snel- heid is wel wat minder geworden”, lacht hij. “Ik probeer niet te veel te lopen en de bal in één keer door te spelen. Op het goede been van een ploeggenoot, want dat zijn dingen die erin blijven zitten.” Aan stoppen denkt hij niet. “Ik voel me nog fit, waarom stoppen? Ik ben 79, maar zo voel ikme absoluut niet.” voorzetten geven en die moet jij in- koppen. Frans de Jager, die toen lei- der was, moest in zijn nette pakkie op doel gaan staan. Na één voorzet, die ik snoeihard inkopte, mocht ik komen. Achteraf denk je wel: wat nu als ik gemist had.” Na twee seizoenen bij de A-juni- oren werd hij door diezelfde Smit bij de selectie gehaald. Hij was de opvolger van de legendarische Nol Braams. “Die speelde als rechtsbui- ten. Ik was eigenlijk rechtsbinnen, maar daar durfden ze me toch niet te zetten. Ik was een klein manne- tje.” Bij zijn debuutwedstrijd tegen AGOVV, die Excelsior met 5-3 won, scoorde Weber meteen. Jarenlang speelde hij in de basis. “Ik was een soort Overmars. Ik was erg snel. Op de Rotterdamse atletiekkampi- oenschappen werd ik nog een keer derde op de 100 meter. Ik trapte meestal de bal langs mijn tegen- standers en ging er in volle vaart achteraan om dan een voorzet te geven.” “Mijn eerste contract bedroeg 2000 gulden voor een jaar. Voor een over- winning kregen we 30 gulden, voor een gelijkspel de helft en bij een ne- derlaaghelemaalniets.Als jedande 2000 gulden niet haalde, legde de Oud-prof Gerard Weber (79) weet niet van ophouden Meer winnen dan de w dstrijd. Sport b engt mensen bij elkaar. ONTMOET ONS OOK OP www.rabobankkrimpenerw aard.nl Een aandeel in elkaar Meer winnen dan de wedstrijd. Sport brengt mensen bij elkaar. ONTMOET ONS OOK OP www.rabobankkrimpenerwaard.nl Een aandeel in elkaar Meer winnen dan de wedstrijd. Sport brengt mensen bij elkaar. ONTMOET ONS OOK OP www.r abob nkkrimpen rwa rd.nl Een aandeel in kaar 0197078.pdf 1 13-11-2017 9:50:13