VoetbalJournaal Gorinchem, april 2019

27 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Familiedagen, voetbalkampen of sport- en speldagen: Alwin de Wit weet er wel raad mee. Met zijn bedrijf Plezier en Spel heeft hij niet alleen de attributen in huis om er een geslaagd feestje van te maken, maar de inwoner van Ameide denkt ook graag mee over de invulling. Hoe gek het ook klinkt, maar op 22-jarige leeftijd behoort Jelle van Dam bij Lekvogels al tot het oudere deel van het eerste elftal. De middenvelder is bezig aan zijn derde seizoen in de hoofdmacht en is volgens trainer Ton Delfgou een belangrijke kracht in het elftal. Maar liefst veer- tien jaar verdedig- de Alwin de Wit de kleuren van Amei- de. Hij speelde nog samen met Gert-JanWesterhout, die nu trai- ner is van het eerste elftal. Vier jaar geleden, op zijn 31ste, nam De Wit afscheid als selectiespe- ler. Zijn werk eiste zijn aandacht op. In korte tijd rondde hij zijn deeltijdopleiding tot gymdocent af en zag zijn bedrijf Plezier en Spel het levenslicht. Drukke tij- den, maar inmiddels combineert De Wit een parttime baan als gymdocent op basisscholen in Nieuwegein en Maarssen met zijn succesvolle onderneming. ,,Verhuur van attracties als stormbanen en springkussens, maar ook de organisatie van familiedagen voor sportver- enigingen of een sportdag voor scholen. Kampen voor scholen organiseren of een vrijgezellen- feest. Daar ben ik allemaal voor in te huren’’, somt De Wit op. Zijn belangrijkste doel is om ie- dereen plezier te laten beleven door te bewegen. Als gymdo- cent is dat zijn inzet, maar ook met zijn bedrijf. Bewegen moet leuk zijn. ,,Als leraar probeer ik altijd te zorgen voor een uitda- gende gymles. En ook als bege- leider van evenementen, wil ik zorgen dat het leuk is voor de Alwin De Wit maakt bewegen leuk ‘Risico hoort er een beetje bij’ mensen. Mijn bedrijf heet Plezier en Spel en niet Verhuur en Spel. Niet: zet maar iets neer en dat is het. Nee, ik wil dat de mensen het naar hun zin hebben. Daar- om vind ik het ook leuk om mee te denken in de organisatie van bijvoorbeeld een familiedag of een kamp. Ik wil erbij zijn, zorgen dat mensen tevreden zijn. Voor verenigingen ook fijn, want de vrijwilligers liggen vaak niet voor het oprapen en ik kan ze werk uit handen nemen.’’ De Wit beschikt inmiddels over een breed arsenaal aan speel- materiaal. ,,Leuke dingen zijn bij- voorbeeld voetbaldarts, waarbij je met een bal op een zes me- ter hoog opblaasbaar dartbord schiet. Interactieve games zijn ook populair. Zo deed ik onlangs nog een interactieve versie van ren-je-rot tijdens een school- kamp. Normaal ren je dan van pion naar pion, maar in deze va- riant kun je onderweg op knop- pen drukken en verschijnt er een score op het scorebord.’’ Hoewel De Wit geen selectiespeler meer is, draagt hij voetbalvereniging Ameide nog wel een warm hart toe. ,,Als mijn werk het toelaat, speel ik mee in een lager elftal. En als ik op zaterdagmiddag vrij ben, kijk ik ook nog weleens bij het eerste elftal. Veel spelers ken ik nog en tot vorig seizoen zat ik ook in de sponsorcommissie en verzorgde ik het materiaal voor de vereni- ging. Nu ondersteun ik nog steeds de activiteitencommissie. Het is leuk om betrokken te blijven en in- middels vindt mijn dochtertje het ook leuk om mee te gaan. Lekker over het veld rennen.’’ 226838.pdf 1 22-3-2019 15:03:31 0226839.pdf 22-3-2019 15:05:10 Bijna jarig? Vraag geen kado maar een donatie. Kijk op kadoneren.nl LEXMOND - ,,Dat de trainer zoiets zegt, is mooi om te ho- ren’’, reageert Jelle van Dam op de loftuiting van zijn trainer, die vroeg in dit kalenderjaar tekende voor een tweede seizoen bij de club uit Lexmond. ,,Zelf heb ik dat niet zo door, eerlijk gezegd. Ik doe gewoon mijn ding. Het spelle- tje spelen zoals ik dat graag doe en plezier maken. En blijven voetballen, geen onzinnige dingen gaan doen.’’ Met Lekvogels draait Van Dam dit seizoen mee in de subtop van de vierde klas- se. ,,Voor dit seizoen heb ik de nacompetitie wel uit mijn hoofd gezet. Dit is het eerste seizoen onder trai- ner Ton Delftou en met een hele jonge selectie. Maar volgend sei- zoen, of het seizoen daarna moe- ten wij zeker kunnen gaan mee- doen omde prijzen. Die potentie zie ik ook wel’’, aldus Van Dam. Ondanks dat hij pas 22 jaar is, be- hoort Van Dam al tot de gevestig- de orde. Met name in het huidige seizoen maakten veel jongelingen hun opwachting. ,,Je merkt dat het voor veel jongens een behoorlijke overstap is geweest, van de jeugd naar de vierde klasse. Het is ge- woon wennen, al gaat het gelukkig wel steeds beter. We hebben niet de ploeg om de fysieke duels aan te gaan, we moeten het hebben van een snel spelletje. Aannemen en gelijk weer spelen. Dat probeer ik mijn jonge teamgenoten ook te leren. Als je de bal snel rond laat gaan, kan je ook niet in die duels terechtkomen.’’ Van Dam is blij met de ontwikkeling van de speelstijl die zich sinds dit seizoen heeft voorgedaan. ,,Toen ik doorstroomde naar het eerste elftal werd vaak een lange bal ge- speeld. Als middenvelder zag ik die bal dan steeds over mij heen vliegen’’, aldus Van Dam. Op wiens initiatief de lange bal overboord werd gegooid, durft hij niet te zeggen. ,,Zoiets ontstaat eigen- lijk vanzelf. Als we probeerden te voetballen ging dat steeds beter, dus dan probeer je die lange bal ook minder snel. Je moet niet den- ken aan wat er verkeerd kan gaan, maar het gewoon doen. Ik ben een speler die de bal graag heeft en dat geldt eigenlijk voor al onze middenvelders wel. Nu gaat het spelletje dus eigenlijk altijd via het middenveld en dat is prettig. Het ri- sico dat je neemt, hoort er ook een beetje bij. Zelf heb ik ook weleens een te korte bal gespeeld, die werd onderschept. Nou ja, dan peppen je teamgenoten je op en de volgende keer gaat het weer goed.’’ Willem Looijen houdt woord en keert terug bij SVS’65 Het zal een memorabel moment zijn als Willem Looijen, straks ergens begin augustus 2019, lopend vanuit zijn honderd meter verderop gelegen woonhuis bij SVS’65 het sportpark oploopt; omkleden voor de eerste training in Spijk. SPIJK – Het is dan dertien jaar nadat hij zijn cluppie verliet om het hogerop te zoeken. Zijn route ging langs LRC Leerdam, Kozakken Boys, terug naar LRC Leerdam, SteDoCo en nu voor het derde jaar bij Nivo Spar- ta in Zaltbommel. Voetballen leerde hij als 6-jarig ventje van zijn stiefvader, Rien Versluis. Vervolgens begon Versluis in 2000 met een jonge groep voetballers uit Spijk. Willem was toen zestien jaar. Vijf jaar later schoot ‘Wimpie’ zijn club bijna in zijn eentje naar de der- de klasse. Hij zou in dat seizoen in to- taal 54 doelpunten maken. Vanzelfsprekend was er in- teresse voor de gemakkelijk scorende spits. De Spijkse doelpuntenmachine was op- gevallen bij de ‘grote’ clubs in de regio. GJS informeerde destijds naar de diensten van de huisschilder, maar die had al voor LRC Leerdam gekozen. ,,Toen Kozakken Boys zich een jaar later meldde, was ik natuur- lijk zo trots als een pauw. Het is hoe dan ook toch de grootste voetbalclub in de regio. Maar de keuze was verschrikkelijk moeilijk. Ik vond echter dat ik in Werkendam weer een stap kon maken. Er wordt daar altijd drie keer in de week getraind. Ik was toen 23 jaar en wilde zien waar mijn plafond lag.’’ Looijen kreeg landelijke bekendheid door zijn doelpunt, de gelijkmaker, tegen het grote Ajax. Daarmee dwong Kozakken Boys een verlenging af in het bekerduel, maar verloor met 1-2. Zijn laatste periode bij Nivo Spar- ta loopt niet naar wens. Begin april raakte Looijen geblesseerd aan een knieband maar hoopt op 11 mei tegen Papendrecht weer van de partij te zijn om met Nivo Sparta kampioen te worden. Bij SVS’65 lost hij een belofte in. ,,Ik heb beloofd ooit terug te ke- ren en ik wil dan nog wel wat voor mijn cluppie kunnen be- tekenen. Ik word deze zomer 35 jaar dus moest ik niet te lang meer wachten. Ik ga bij Spijk niet afbouwen. Boven- dien train ik mijn zoontje en hem wil ik ook zoveel mogelijk zien voetballen.”