VoetbalJournaal Goeree-Overflakkee, december 2018

11 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Puur. Voetbal. Teamkleding met de perfecte pasvorm. ‘Huis-tuin-en-keuken-keeper’ voelt zich thuis bij Stellendam SNS-doelman Van Asperen: fanatisme slijt niet Het komt zelden voor dat Stellendam in mei nergens meer voor speelt. Afgelopen seizoen was dat echter wel zo, iets wat keeper Jan van Helden dit voetbaljaar wil voorkomen. Hij wil met zijn ploeg graag meedoen om een periodetitel in de vierde klasse. Voetbalvereniging SNS heeft met Jan van Asperen (31) een keeper in het doel staan die menig tegenstander angst inboezemt. De 2.03 meter lange sluitpost is bloedfanatiek, kan absoluut niet tegen zijn verlies. Hij heeft dan ook een hart voor Sportclub Nieuwe Stad. Na een matig begin van de competitie, lijkt de kans om voor de bovenste plekken op de ranglijst te strijden geen haalbare kaart meer voor Stellendam. Dan blijven er nog al- tijd twee aardige prijzen over: de tweede en derde periodetitel. “Als al onze geblesseerde spelers te- rugkeren, zijnwij in staat ommee te doen voor die titels. Vorig seizoen hebben we ook lang gestreden om de tweede periodetitel”, aldus Jan van Helden, de 31-jarige keeper van Stellendam. Van Helden voetbalt al van kleins af aan in Stellendam, kent ieder- een bij de club en komt er graag. Hij bungelde lange tijd tussen het eer- ste en tweede, maar kreeg onder trainer Jan Lecker de voorkeur. Die vertrekt echter komende zomer, na drie seizoenen. “Dus volgend jaar moeten we weer zien waar de Van Asperen is de tel zelf kwijt: ver- dedigt hij het doel van SNS nu al 14 of 15 jaar? Hij weet het niet meer. Hij is in ieder geval een ervaren rot tussen de palen, maar nog altijd even fanatiek als tijdens zijn debuut. “Ik kan heel slecht tegen mijn verlies. Als ik van het veld stap, krab ik mezelf regel- matig achter de oren en denk ik: moest dat nou zo?”, vertelt Van Asperen, verwijzend naar de ke- ren dat hij zijn medespelers voor- ziet van een stevige verbale opta- ter als die een steek laten vallen. “Maar de meeste jongens gaan echt niet beter voetballen nadat je tegen ze hebt staan gillen. Ster- ker nog, ze worden er waarschijn- lijk alleen maar gespannen van.” En toch kan Van Asperen het niet helpen. Hij kan een neder- nieuwe trainer voor kiest. Ik vind Jan sowieso een goede trainer. Hij heeft zelf betaald voetbal gespeeld, maar weet zijn kennis te vertalen naar een vierdeklasser. Dat is knap.” Stellendam speelde rondom de eeuwwisseling jarenlang in de twee- de klasse en promoveerde in 2003 zelfs naar de eerste klasse. Na de degradatie, een seizoen later, stop- ten veel ouderen, zag Van Helden. “Ik sloot toen net aan bij de seni- oren. Een grote groep stopte, dat heeft een flinke impact gehad. Als je degradeert, is het ook minder aan- trekkelijk voor jongens van buitenaf om hier te komen spelen. En wij zijn maar een kleine vereniging, hebben niet zo veel vissen in de vijver omuit te kiezen.” Van Helden heeft echter altijd met veel plezier bij Stellendam gevoet- bald. “Het is voor mij een uitlaatklep. Ik heb een druk werkend leven en een jonge dochter, dan is het wel lekker om ‘s avonds even met je vrienden op het veld te kunnen staan. Als je thuis bent met je gezin, is het wat serieuzer, dan vind ik het heerlijk om bij de voetbal mijn ener- gie helemaal kwijt te kunnen.” Aan overstappen naar een andere club heeft hij nooit gedacht. “Er is weleens een trainer geweest die in- formeerde naar mijn nummer, maar ik heb het nooit serieus overwogen. Ik heb ook de kwaliteiten niet om op een hoger niveau te spelen, ben maar een simpele huis-tuin-en- keuken-keeper die het van zijn inzet moet hebben.” Daarnaast voelt hij zich thuis bij Stellendam, hij is ook lange tijd vrij- williger geweest. “Ik heb jarenlang keeperstraining gegeven bij de jeugd, maar doe dat nu niet meer in verband met de drukte. Als ik stop met voetballen, wil ik wel weer iets laag inmiddels wel beter een plekje geven, maar blijft een gruwelijke hekel houden aan een nulpunter. Naast zijn rol als keeper in het veld, is hij ook achter de scher- men actief voor SNS. Hij zit in de sponsorcommissie. “We zitten in een dorp van 1600 inwoners en de gemeente draait de sub- sidiekraan steeds verder dicht, de club is dus afhankelijk van sponsoren en vrijwilligers. Heel veel mensen binnen Stad aan ‘t Haringvliet doen wel iets voor SNS, zeker omdat er verder niets meer overgebleven is in ons dorp.” Hij heeft in het verleden weleens gesproken met andere clubs, maar nooit serieus nagedacht over een vertrek. “Ik rol mijn voordeur uit en ben bij SNS, dat is me ook veel waard.” Het voelt daarnaast echt als zijn club, het zijn z’n vrienden met wie hij voetbalt. En die laat je niet in de steek, ook niet als het even wat minder gaat. SNS hing een tijdje tussen de vierde en derde klas- se, maar moet het nu doen met een plekje in de middenmoot van de vierde klasse. “We hebben veel jonge spelers en die moe- ten wennen aan het senioren- voetbal. Ik weet zeker dat als deze groep bij elkaar blijft en wat jongens terugkomen van andere verenigingen, wij snel weer een stap omhoog zetten.” Hopelijk voor Van Asperen lukt dat binnen drie jaar nog. “Op mijn 34ste stop ik, dan is het tijd voor mijn gezin. Ik heb er het volste vertrouwen in dat wij voor die tijd nog eens mee gaan doen om een periodetitel.” oppakken. Nu fluit ik alleen af en toe nog een jeugdwedstrijd.” Maar aan stoppen denkt hij voorlopig nog niet. “Zolang ik fit blijf, ga ik door.” Hij hoopt met Stellendam dit sei- zoen dus nog een periodetitel te pakken. De club degradeerde sinds 2008 vier keer uit de derde klasse en promoveerde drie keer. In 2017 werden de rood-witten uit- geschakeld in de nacompetitie om promotie. Van Helden is realistisch genoeg om in te zien dat dit Stel- lendam het heel lastig krijgt in de derde klasse. “Dan zullen we echt iedere week vol voor elkaar door het vuur moeten gaan. We hebben er wel weer wat leuke jeugdspe- lers bijgekregen, maar die heb- ben tijd nodig om aan de senioren te wennen.” Voor nu vindt hij een eindklassering ergens tussen de derde en zesde plaats prima. “Ge- zien de blessures en onze achter- stand op de ranglijst, moeten we ons daar op richten.”