VoetbalJournaal Bollenstreek, mei 2019

17 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Het avontuur van een stel voetbalvrienden, die drie jaar geleden aanklopten bij Van Nispen om op zaterdag te mogen spelen, krijgt een steeds mooiere wending. Na het afgetekende kampioenschap in de derde klasse A wordt voor de tweede maal een stap omhoog gemaakt. KATWIJK – Heleen van Delft (51) is sinds eind jaren ’90 secretaris bij de supportersvereniging van haar geliefde v.v. Katwijk. De Katwijkse (meisjesnaam Ouwehand) blikt terug op een bewogen jaar. Nieuwsgierig naar eindstation Van Nispen ‘Katwijk zit in mijn bloed en mijn hart’ De supporters- vereniging van v.v. Katwijk be- stond op 4 mei jongstleden precies 25 jaar. Een bijzondere mijlpaal, al moet Heleen van Delft beken- nen dat er van een groots ju- bileumfeest bij de club (nog) geen sprake is geweest. “Daar hebben we nog niet eens zo over nagedacht. We hebben het er wel heel even over ge- had, maar daar is weinig meer uitgekomen. Misschien is het een leuk plan om dat toch nog te gaan vieren.” Al is het maar ter eerbetoon aan de vele uren die de vrijwil- ligers er op weekbasis in stop- pen. Het bestuur van de sup- portersvereniging, opgericht op 4 mei 1994, bestaat naast Van Delft uit Adriaan Vooijs (voorzitter), Floor van der Gugten (vicevoorzitter), Bert Imthorn (penningmeester) en wacht ook van me dat ik mijn mannetje sta.” “Ik ben niet naar Van Nispen gekomen om af te bouwen”, vervolgt hij. “Daar ben ik nog te jong voor.” Dat klinkt wat raar uit de mond van een speler die er met zijn voetbalvrienden een andere aanpak op na houdt dan doorgaans ge- bruikelijk. Geen twee lood- zware trainingssessies per week en ook geen trainer die de spelers de wetten voor- schrijft. “We zijn een zelfre- gulerend team. Dat wil ove- rigens niet zeggen dat we er een zootje van maken. We hebben een soort TC die uit vier mensen bestaat. Zij ne- men de beslissingen.” Stefan Spruijt is op zaterdag de trainer. “Hij begrijpt hoe we het willen. Hij past goed in het concept.” De ene keer dat er getraind wordt, is Van der Vlugt niet van de partij. Door zijn druk- ke baan in Amsterdam is het voor hem te ingewikkeld om aanwezig te zijn in De Zilk. “Ik woon ook in Amsterdam. De jongens wisten dat ik niet zou komen trainen. Die afspraak heb ik ook met ze gemaakt. Ik hou mezelf fit.” Hij doet dat door vier keer in de week naar de sportschool te gaan. “Ik durf wel te bewe- ren dat ik de fitste speler van de ploeg ben.” Die fitheid is ook nodig als de Van Nispen-vrienden ko- mend seizoen hun entree in de tweede klasse maken. “Ik ben echt nieuwsgierig of dit concept ook stand houdt op dat niveau. We zullen meer tegenslagen krijgen, dat is zeker. Het omgaan met die te- genslagen wordt ook meteen de grote uitdaging.” Annoeske de Jong (bestuurslid activiteiten). Er zijn nu onge- veer 380 betalende leden. Van Delft rolde er ooit per toeval in. “Mijn man speelde bij Katwijk in de tijd dat we verkering kre- gen. Ik ging eerst hem aan- moedigen in een lager team, maar ben na verloop van tijd met een vriendin overgestapt naar het eerste. Dat leek ons veel leuker. Sindsdien ben ik fa- natiek supporter van Katwijk 1. Hoe mijn man reageerde? Dat maakte hem niet uit, hij geeft er niet zo veel om. Mijn zoon is later ook bij Katwijk gaan voet- ballen, maar die speelt er nu niet meer.” Waar KWN 1939 zich vooral richt op de sfeeracties, zorgt de supportersvereniging voor de (financiële) ondersteuning en de organisatie van bijvoor- beeld de busreizen naar uit- wedstrijden. “We hebben een vrij fanatieke aanhang, zeker die jongens van KWN 1939.” Van Delft houdt zich verder onder meer bezig met de mer- chandise. “Een onwijs leuk onderdeel van mijn werkzaamheden. We heb- ben een eigen winkeltje waar we clubkleding verkopen. On- wijs leuk om te doen. Over die werkzaamheden hoef ik niet eens na te denken. Katwijk zit in mijn bloed en in mijn hart.” Het jaar 2018 was een bewo- gen jaar, een met diepe dalen en hoge pieken. “Dat kwam door het overlijden van de teammana- ger van het eerste elftal, Sander Molenaar. Dat heeft ons als club heel hecht gemaakt. We hebben een benefietwedstrijd gehouden. Tegen het einde van het seizoen overleed hij, dus dat was een bela- den kampioenschap in de Tweede Divisie, met een lach en een traan. Er kwamen heel veel mensen af op die benefietwedstrijd, dan zie je dat Katwijk een hechte club is.” Er was in 2018 ook de beruchte open brief van het clubbestuur aan de fans. ‘Vanuit het bestuur is er echter ook de nodige zorg! De afgelopen seizoenen hebben we helaas te maken gehad met excessief gedrag van een groei- end aantal supporters (Katwijk en tegenstanders) zowel op de Krom als bij uitwedstrijden’, viel er in de open brief te lezen. familie. We waren thuis met vier broers die allemaal voet- balden. Voor mijn ouders was het altijd een hele toer om hun programma af te stemmen op mijn wedstrijden en die van Mike en Ivo. Doordat ik koos voor Van Nispen hoeven ze nu nog maar naar één wedstrijd.” Zijn trouwste supporters wa- ren erbij toen Van Nispen on- langs zijn kampioenswedstrijd speelde tegen CVC Reeuwijk (1-4). Er stond echter maar één zoon binnen de lijnen: Rick. “Mike is tijdelijk gestopt vanwege zijn werk en Ivo was geblesseerd aan zijn knie. Hij kón echt niet spelen.” De enige Van der Vlugt op het kunstgras toonde zich op bekende wijze: opbouwend sterk, stevig in de duels. “Dat fanatieke heb ik altijd gehad”, reageert hij. “Soms kost me dat een gele kaart, zoals te- gen Reeuwijk. Het team ver- Van Delft: “Dat was meer richting de supporters in het algemeen, niet zozeer de supportersvereniging. Over die brief, daar kan ik weinig over zeggen. Ik weet dat er door diverse groepen is gesproken met elkaar, ik weet niet wat daar is uitgekomen. De supportersvereniging en de club hebben nu een heel goede band met elkaar.” “Ik ben erg nieuwsgierig of de tweede klas- se ons eindstati- on wordt of misschien wel een tussenstation is”, zegt verde- diger Rick van der Vlugt. “We beseffen in ieder geval wel dat het serieuzer moet.” ING-bankier Van der Vlugt sloot zich twee seizoenen geleden aan bij de voetbalvrienden van Van Nispen. “Mijn broers Ivo en Mike speelden al in het team.” Desondanks moest hij eerst goed nadenken voordat hij zijn jawoord gaf. “Ik speel- de bij Noordwijk in het derde, het team dat de pensionado’s wordt genoemd. Dat is familie, maar dat was Van Nispen ook. Het was een keuze tussen familie en familie. Wat de doorslag gaf? Heel simpel, mijn ou- ders. We zijn een hechte