VoetbalJournaal Bollenstreek, december 2018

11 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Puur. Voetbal. Teamkleding met de perfecte pasvorm. Dick Heemskerk vindt het tijd voor nieuwe generatie Hij geniet nog van iedere minuut die hij met ‘de jon- gens’ op het veld staat. De reden dat hij stopt is dat hij meer tijd wil voor zijn gezin. “Weekendje weg, weekje er tus- senuit, dat kan nu allemaal niet”, zegt Heemskerk (54). “Ook in de zomer moet je rekening houden met Rijnsburgse Boys. Tegen- woordig is de voorbereiding in tweeën geknipt waarbij we twee keer drie weken vrij hebben. In die periode kan je op vakantie. Het is allemaal veel intensiever ge- worden. Naast de zomervakantie heb je rond kerst nog twee weken geen voetbal, maar dat betekent dat je 44 van de 52 weken bezig bent voor Rijnsburgse Boys. In de praktijk betekent dat twintig uur in de week. Dat heb ik nooit als een belemmering gezien, maar ik ben nu in een levensfase ge- komen waarbij ik zeg ‘het is mooi geweest’. Ik kan nu bovendien zelf het moment van stoppen bepa- len, ik hoef niet te wachten tot de club dat zou doen.” Heemskerk speelde zelf vijftien jaar in de hoofdmacht van de Uien. Hij maakte in het seizoen 1989- 1990 deel uit van het kampioen- steam dat destijds op het hoogste zaterdagniveau met Quick Boys streed om de titel. “Dat maakte dat kampioenschap extra mooi”, zegt de voormalig verdediger, die na twee seizoenen te hebben af- gebouwd bij Rijnsburgse Boys 2 als elftalbegeleider bij de hoofd- macht kwam. “Henk Wisman heeft me gevraagd om assistent van hem te worden. Ik had net ja gezegd toen hij trainer werd van Volendam. Cock Jol werd aange- trokken als zijn vervanger.” Zijn eerste seizoen was roerig te noemen, want Jol werd door de clubleiding ontslagen. “Ik heb het seizoen toen nog afgemaakt als interim-trainer.” Hij was vervolgens assistent van Wim Schaap (twee seizoenen), Ted Verdonkschot (zes seizoe- nen), Niek Oosterlee (zeven sei- zoenen), Pieter Mulders (twee seizoenen) en sinds dit seizoen is hij de rechterhand van Wilfred van Leeuwen. “Al met al valt het met dat aantal best mee. Zes trainers in negentien seizoenen is niet bij- zonder veel.” Zijn periode met Verdonkschot als trainer was ongetwijfeld het meest succesvolle. Rijnsburgse Boys veroverde drie kampioen- schappen. “Ik heb trainers met uiteenlopende ideeën meege- maakt”, stelt Heemskerk. “Trai- ners die zelf alles wilde doen tot trainers die de training uit handen gaven. En trainers die de voorkeur hadden voor de tussenvorm: met elkaar.” In alle omstandigheden paste Heemskerk zich aan. “Ik ben ie- mand die zich makkelijk schikt naar karakters. Ik heb me altijd dienstbaar opgesteld. Ik ben ook altijd loyaal geweest met trainers, al was ik het niet altijd eens met ze. We gaven elkaar zeker wel kri- tiek, maar wel binnen de bekende vier muren.” Rijnsburgse Boys neemt aan het einde van dit seizoen afscheid van een clubicoon. Dick Heemskerk kondigde onlangs aan dat de huidige jaargang zijn laatste is als assistent-trainer van de ‘Uien’. “Het is tijd voor een nieuwe generatie.” Foto: Hans Heemskerk Heemskerk fungeerde voor de trainers als praatpaal en spie- gel. Hij vormde geen bedreiging, omdat hij niet de ambitie had om hoofdtrainer te worden. “Dat heb ik nooit gehad. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om ergens an- ders te gaan trainen. Rijnsburg is mijn cluppie en ik had en heb het er goed.” Hij heeft het trainersvak in de loop der jaren wel zien ver- anderen. “Het is veel intensiever geworden. Neemalleen al de tech- nische staf. Die bestaat bij ons al uit vijf personen: hoofdtrainer, twee assistent-trainers, herstel- trainer en keeperstrainer. Ook de benadering en aanpak is anders. Vroeger had je in de winterstop je evaluatie met de spelers, nu heb je in de loop van het jaar gesprekken met spelers. Er is veel meer ruim- te voor persoonlijke aandacht ge- komen.” WillemZwaan wordt gewaardeerd als leider “Op m’n 23ste moest ik stop- pen als voetbal- ler, nadat ik m’n knie verdraaid had. Vanaf dat moment ben ik leider gewor- den. De laatste twaalf jaar ben ik leider van de veteranen. We begonnen in de eerste klasse, maar spelen nu in de derde klasse. Soms komen we van die fitte gasten van 38 tegen die net gestopt zijn met selec- tievoetbal en dan gaan we er af. Dat is wel eens frustrerend, want we zijn fanatiek en willen graag winnen.” De 63-jarige Zwaan is een spraakwaterval als het om zijn elftal gaat. Enthousiast vertelt hij verder. “Kijk we hebben jon- gens die op niveau gespeeld Vrijwilligers zijn er in allerlei soorten en maten. Sommige zetelen in een bestuur, anderen staan te frituren en er zijn vrijwilligers die bij direct bij de teams betrokken zijn. Het laatste is het geval bij Willem Zwaan. Bij Rijnsburgse Boys is hij al veertig jaar actief als elftalleider. hebben en jongens die we van de linksback- naar de rechts- backpositie verplaatst hebben omdat ze elke bal over de zijlijn schoten.” Rijnsburgse Boys VE1, ook wel het andere eerste genoemd op sportpark de Middelmors, speelt zijn wedstrijden in de Haagse Regio. “Dat komt om- dat er in de Bollenstreek bijna geen veteranenelftallen zijn. In het begin moesten we enorm wennen aan het verbale ge- weld in de omgeving Den Haag. We hebben fikse aanvaringen gehad met Haagse Hout, maar dat zijn inmiddels vrienden ge- worden.” Zwaan, in het dagelijkse leven actief als projectcoördinator bij een architectenbureau, is iemand die niet van half werk houdt. Hij weet exact dat hij in al die jaren 120 spelers be- geleidt heeft “Ik hou alles bij. Uitslagen, doelpuntenmakers, standen. Ik heb ook een Face- book pagina aangemaakt voor mijn ploeg die ik up-to-date houdt, met foto’s en leuke verslagen. We maken gere- geld bijzondere dingen mee, vooral in de legendarische der- de helften. Zo heb ik een keer als Sinterklaas een wedstrijd gefloten, terwijl Zwarte Piet ging vlaggen. En bij Schiebroek in Rotterdam zaten we eens toastjes met paling te eten en dikke sigaren te roken in de kleedkamer. De voorzitter kwam wat verbaasd binnen en zei: ‘Wat doen jullie nou?’ Maar binnen no-time deed hij vervolgens gezellig mee, samen met andere Schiebroekers.” Waar de meeste lagere teams veel moeite hebben om trai- ners of leiders te strikken, mo- gen de veteranen zich gelukkig prijzen. Zwaan is er altijd en re- gelt de zaken prima. Zwaan, die al vijftig jaar lid is van Rijnsburgse Boys, wordt enorm gewaardeerd door ‘De Uien’. “Laatst was ik door omstandig- heden wat later. Als je dan ziet dat al die jongens op je zitten te wachten op de opstelling, merk je dat je toch wel belangrijk bent. Ik stop er energie in en daar krijg ik aandacht en heel veel gezel- ligheid voor terug.”Zwaan heeft het doordeweeks druk op zijn werk is een groot gedeelte van de zaterdag ook op pad. Hoe wordt dat thuis ontvangen? “M’n vrouw vraagt wel eens wanneer ik er mee stop. Maar ik ga er voorlopig mee door, ik vind het nog veel te leuk.”