VoetbalJournaal Barendrecht, najaar 2019

7 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Met of zonder vliegende keep. Chris Birahy is nog lang niet uitgekeken op voetbal Chris Birahy mag dan de zeventig zijn gepasseerd, het was voor hem geen beletsel om een nieuw avontuur aan te gaan. Bij Rhoon heeft hij komend seizoen het tweede elftal onder zijn hoede. Zijn drijfveer? “Spelers beter maken. Of ze nu twintig of dertig zijn.” Op de vraag of hij na meer dan 55 jaar nog niet uitgekeken is op voetbal antwoordt hij resoluut. “Dit is eeuwige liefde.” Liefde die opbloeide toen hij als tiener opgroeide in Kinderdijk, waar hij met zijn ouders vanuit de Molukken naartoe was ver- huisd. Amper zestien jaar was hij toen hij al zijn debuut maak- te in het eerste team van De Zwerver, de plaatselijke club. “Ik was technisch en zeer be- hendig. Onze voorhoede was destijds berucht. Aan de ande- re kant stond Gerrit Slagboom.” Zijn talent bleef niet onopge- merkt. Voetbal International schreef in 1967 over hem, Go Ahead Eagles, toen een grote club in de eredivisie, pikte hem op. “Ik verhuisde naar het in- ternaat in Deventer. Daar heb ik een half jaar gezeten. Toen moest ik van mijn vader terug- komen. Ik moest maar eerst mijn schooldiploma halen. Zo ging dat in die tijd.” Hij speelde jarenlang bij RVVH en op zijn dertigste verkaste hij naar het inmiddels ter ziele gegane HION in Rotterdam-Crooswijk. “Dat was een zalige club om te spelen. Ik heb daar vijf jaar gespeeld en ben vervolgens teruggekeerd om af te bouwen bij RVVH. Ik heb mijn afscheid zo lang mogelijk uitgesteld.” Dat Birahy trainer zou worden, stond toen al vast. Hij trainde bij RVVH drie seizoenen de A1 en vier seizoenen het tweede elftal. Dat hij honkvast is, bleek bij Barendrecht, waar hij maar liefst zeventien seizoenen op rij (!) de A1 deed. “Het is altijd mijn drive geweest om spelers beter te maken. Niet alleen de grootste talenten, maar ook de groep daaronder. Ik vind het hartstikke leuk dat sommige jongens het bij Barendrecht ver hebben geschopt, maar geniet net zo van spelers die voor hun doen het maximale eruit hebben gehaald.” Hij vindt het belangrijk dat clubs aandacht hebben voor álle spelers in de selectie. “Vaak zie je dat alleen het eerste elftal telt. In mijn ogen ben je dan niet goed bezig. In de A2, het tweede en derde zitten wel de jongens die in de toekomst trainer, leider of bestuurslid worden. Daarom is het van belang daar veel aan- dacht aan te steden. Je wordt terugbetaald.” Een taak die wel kon worden uit- besteed aan het Ridderkerkse voetbaldier, die de laatste vijf seizoenen bij RVC’33 in Reeu- wijk het tweede elftal onder zijn hoede had. “Mijn werkwijze werkt overal”, zegt hij zonder arrogant te willen zijn. “Ik re- flecteer veel, hou spelers een spiegel voor. Waarom doe je dit in het veld? Ik laat ze nadenken over oplossingen.” Daar hoort geen straks keurslijf in qua op- drachten en tactiek. “Ik ga mijn spelers niet volstopen met ta- ken. Dat werkt niet. Geen tegen- stander is hetzelfde, geen wed- strijd is hetzelfde. Ik bereid ze voor om zelf dingen in het veld op te lossen. Ik speel altijd 4-3-3. Lucien Versendaal geniet van tweede leven als spits Jarenlang was Versendaal, der- tiger intussen, een snelle bui- tenspeler. Een bal diep en de roadrunner van Rhoon 2 zette het op een rennen. Zijn snel- heid werd echter in de loop der jaren steeds iets minder. Dat zagen ook zijn trainers. “Roald Venekamp was de eerste die mij in de spits heeft gezet. Ron van der Neut is daar later mee doorgegaan.” Het bleek een vondst die ook voor Versendaal zelf als een verrassing kwam. In de spits kon hij uitstekend uit de voeten. Sterk als aanspeelpunt, maar ook handig in de kleine ruimte van het zestien metergebied om zich zo te ontdoen van de in zijn nek hijgende verdedigers. “Je moet mij geen hoge en lan- ge ballen gaan geven”, reageert Versendaal. “Dat werkt niet. Voorzetten van de zijkant, dat werkt ook minder. Ik ben van de combinatie, maar ook van de korte actie. Ik draai makkelijk weg en schiet ook makkelijk. In het strafschopgebied lijkt het net of ik een extra zintuig heb. Als ik het doel ruik, ruik ik bloed, haha.” Versendaal is met zijn 31 jaar een ‘buitenbeentje’ in Rhoon 2, dat voornamelijk uit jonge spe- lers bestaat. “Klopt, maar dat vind ik juist wel leuk. Die jonge gasten houden je jong. Wat is nou acht jaar leeftijdsverschil? Ik zie het allemaal als nieuwe vrienden. Overigens ben ik niet de enige met drie kruisjes ach- ter mijn naam.” Waar hij wel in verschilt ten op- zichte van zijn jonge(re) ploeg- genoten is dat hij geen aspira- ties heeft als het gaat om het eerste elftal te halen. “Als dat het geval was geweest, had dat eerder moeten gebeuren”, levert hij nuchter commentaar. “Die jonge gasten moeten er voor gaan, die hebben er leeftijd voor. Ik heb zelf nooit die drang gevoeld.” Ondanks dat hij al op zijn zeventiende debuteerde in het eerste elftal, uit bij ZBVH in Zuid-Beijerland. “Ik ben altijd wel realistisch geweest. Ik ben nooit overtuigd geweest dat ik goed genoeg zou zijn geweest voor het eerste. Ik had het ge- voel dat ik op mijn tenen liep. En twaalfde, dertiende man is ook niet alles. Bij het tweede heb ik het altijd perfect naar mijn zin gehad. Nu ook weer, we hebben een hartstikke leuke groep en spelen op een aardig niveau, reserve tweede klasse. We moesten voor de trainer op een briefje schrijven wat onze verwachtingen voor dit seizoen zijn. Ik heb aangegeven dat ik wel voor een periodetitel wilde gaan. Mijn persoonlijk doel is om minimaal vijftien keer te scoren. Dat was ook het aantal van vorig seizoen. Een spits leeft toch ook bij de gratie van doelpunten, hé.” Tegenstanders van het tweede elftal van Rhoon zijn gewaarschuwd: ook dit seizoen staat Lucien Versendaal weer in de spits. “Mijn tweede leven als voetballer”, constateert de werknemer van een softwarebedrijf met een lach. Bijna jarig? Vraag geen kado maar een donatie. Kijk op kadoneren.nl Dat is voor iedereen duidelijk. De veldbezetting is dan ook be- ter. Als de rechtsback opstoomt trekt de rechtermiddenvelder naar binnen.” Birahy trainde nooit een eerste team. “Ik heb daar nooit de be- hoefte aan gehad. Ik gedij het beste in de luwte. Alle ogen zijn op het eerste elftal gericht. Dat moet presteren. Als je trainer bent van een tweede team leef je veel minder in de waan van de dag. Niet dat ik niet wil pres- teren, maar de druk is toch an- ders.” Met zijn 71 jaar behoort hij tot de veteranen van het trainersgilde. Zo voelt hij dat zelf zeker niet. “Joh, ik voel me vijftig. Voor mij is dat geen is- sue en gelukkig voor Rhoon ook niet. Ik wil nog zeker een paar jaar op het veld staan.” VAN LEEUWEN SERVICES VAN LEEUWEN SERVICES VAN LEEUWEN SERVICES “GEWOON LEKKER SCHOON” Schoonmaak Multiservice Allianties Schrijf je nu in voor de mooiste toertochten van Nederland! VLS_Advertentie + On Tour 85x30mm_2017.indd 1 22-05-17 16:59 0228538.pdf 1 12-6- 019 :10:17