VoetbalJournaal Barendrecht, maart 2019

Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM 5 Leo Tol cijfert zichzelf altijd weg voor Smitshoek Toen Tol(69) een paar jaar geleden met pensioen ging – hij werkte veertig jaar met mensen met een verstandelijke beperking – hoefde hij niet te vrezen voor een zwart gat. Met de uren die hij maakte bij Smitshoek kon hij zo op voor een tweede baan. “Toen ik werkte, was het wel eens druk, nu gaat het dat veel makkelijker.” Hij is bijna iedere avond op de club. Hij meldt zich om half zes om vervolgens vier, vijf uur la- ter de deur achter zich dicht te trekken. Ook op zaterdag is hij niet weg te slaan. Vrijwilligers van de club vragen hem nooit tevergeefs om hulp. “Ik heb de uurtjes nooit geteld. Ga ik ook niet doen. Ik vind Smitshoek een fantastische club met fan- tastische mensen.” “Ik ben coördinator van de A. B en C. De niet-selectie-eftal- len. Ik ondersteun leiders en Als hij zijn eigen dood mag regisseren, dan weet Leo Tol het wel. “Sterven in het harnas, op het voetbalveld dus.” Hij voegt eraan toe dat hij nog niet van plan is ‘te vertrekken’. Daarvoor geniet hij nog te veel van zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen én Smitshoek. Voetbalvereniging Smitshoek beleeft dit jaar een comeback. Na jaren van afwezigheid staat op de velden van de Barendrechtse club weer een meisjestoernooi op de rol. “Het werd tijd”, zegt toernooiorganisator Remco Verzijl, die ook teammanager is van de MO13-1 van de club. trainers waar het kan. Ik sta regelmatig bij de poort als het eerste thuis speelt en draai DOV-diensten, Dienst Op het Veld. Ik registreer of leden hun uren als vrijwilliger maken. Ik ben stagebegeleider en daar- naast train ik de mini’s. Dat doe ik samen met Henk Ebben en Fred Buik.” Hij kent veel leden van de club, andersom kennen nog meer leden Los. “Ik ken niet iedereen bij naam. Ik verbaas me altijd over Henk Ebben, die weet echt iedere naam bij een gezicht. Dat vind ik knap. Over belang- rijke mensen binnen Smits- hoek gesproken: Henk vertolkt echt een spilfunctie.” Zelf werd hij vorig jaar geko- zen tot Lid van Verdienste. “Ik ben veertien jaar geleden be- gonnen met het trainen van de C3, C4 en C5. Sindsdien is mijn takenpakket steeds wat uitge- breider geworden.” Hij geniet als hij samen met Henk Ebben en Fred Buik de mi- ni’s traint. “Ons paradepaard- je. Wij moeten ze klaar maken voor het competitievoetbal. Het is onze kweekvijver. Als spe- lertjes er aan toe zijn, gaan ze door naar de JO7, ook als ze ei- genlijk nog te jong zijn.” Los heeft zijn sporen als oplei- der al ruimschoots verdiend. Hij trainde zelfs vijf jaar in de jeugd van Feyenoord. “Ik was assistent van Jan Mak bij de A1 waar toen Henk Duut, Peter Barendse, Mario Been en Mike Snoei in speelde.” Hij was ook jarenlang trainer bij seniorenteams. Hij was werkzaam bij DJS, Steeds Hooger, The Harvards en FC Metro. “Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Het was een mooie tijd, maar ik ben niet iemand die in het ver- leden leeft. Wat geweest is, is geweest.” Meisjes krijgen hun eigen toernooi bij Smitshoek Toernooien waren er bij Smitshoek al, maar de meis- jes moesten een eigen toernooi ontberen. “We spelen wel al jaren uittoernooien, maar een echt eigen toernooi op je complex geeft toch even wat extra’s”, reageert Verzijl. Volgens hem is de komst van een meisjestoernooi ook de er- kenning dat het meisjesvoet- bal een belangrijke poot aan de Smitshoek-boom is. Naast een vrouwenelftal heeft de club twee MO13-teams, drie MO15- teams en twee MO17-2 teams. Daarnaast voetballen er meisjes in de onderbouw bij de jongens. “Er staat daarmee een stevige basis. Meisjesvoetbal is geen mode-gril, zoals lang is gedacht. Het meisjesvoetbal gaat niet meer weg. De club heeft dat ook onderkend en is hard bezig om de faciliteiten voor de meisjes op hetzelfde niveau te krijgen als dat van de jongens.” Het niet hebben als een thuistoernooi voelde bij de en- thousiaste begeleiding als een gemis. “De club heeft alle mede- werking gegeven”, zegt Verzijl. “Een goede datum vinden was nog niet zo gemakkelijk, want de ruimte op de agenda is beperkt.” “De ambitie was om voor alle “Die jongens van DJS zie ik overigens nog regelmatig. Ik heb daar drie geweldige jaren gehad. Wat was dat een eenheid. Ze hadden een kleine kantine, maar het was teams een eigen toernooi te organiseren, maar dat bleek te ambitieus. Daarvoor is de capaci- teit nog te beperkt. We willen het goed doen en daarom hebben we gekozen om een toernooi te houden voor de MO13- en MO15- teams tot aan de hoofdklasse. Volgend jaar hopen we ook de MO17, MO19 en mogelijk de vrou- wen eraan toe te voegen.” Dan ook wil Verzijl een internati- onaal tintje geven aan het toer- nooi. “We gaan in de zomer naar een driedaags internationaal toernooi inMaastricht en daar wil ik buitenlandse teams warmma- ken voor ons toernooi. Het is mijn doelstelling om van ons toernooi een begrip te maken.” Het toernooi heeft als naam Girls Cup gekregen. “Ik had graag het toernooi de naam van een oud-speelster van Smits- hoek gegeven, maar qua presta- ties is de vrouwentak van Smits- hoek zeer bescheiden geweest, hoewel de historie van het vrou- wenvoetbal bij de club teruggaat tot 1972.” Op zaterdag 1 juni wordt er ge- speeld in vijf poules met ieder vier ploegen. Deelnemende clubs zijn CVV Berkel, De Jon- ge Spartaan, Xerxes, SteDoCo, SHO, Barendrecht, Zwaluwen Vlaardingen, PPSC en Rotter- dam United. “De poules zijn op kracht ingedeeld. Wedstrij- den duren tweemaal vijftien minuten.” Extraatje is de strijd om de Gou- den Schoen, waarbij speelsters de strijd met elkaar aangaan bij het nemen van penalty’s. Verzijl zelf gelooft ‘heilig’ in de toekomst van het meisjes- voetbal. “Ik vind het geweldig. Ik ben zelf geen voetballer, ik heb altijd gehonkbald, maar als ik zie hoeveel plezier mijn dochter maar ook de overige meiden eruit halen, dat vind ik echt mooi. Weer of wind, ze staan altijd op het veld en al- tijd even fanatiek. Toen mijn dochter geboren werd zeiden mijn vrienden: jij hebt mazzel, jij hoeft later niet op zater- dagmorgen in de kou naar het voetbalveld…” altijd supergezellig. We legden daar regelmatig een biljartje. Er was geen plaats voor een tafel, daarom was die tafel aan het plafond gehangen. Als we wilden spelen, werd die tafel naar beneden gehesen.” Bij Smitshoek traint hij alleen de niet-selectieteams. “Aan selectieteams heb ik geen behoefte meer. Dat mogen anderen doen.” “Meisjesvoetbal is geen mode-gril, zoals lang is gedacht.”