VoetbalJournaal Barendrecht, maart 2019

19 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Na bijna een uur op haar praatstoel te hebben gezeten, loopt Jeanne Schuitemaker naar de bar in het jeugdhonk. Ze trekt de kast die aan de muur hangt open. “Kijk, daar liggen de koeken en de snoep.” deel van de voetballende leden van de club nog niet waren gebo- ren of nog in de wieg lagen. “We komen oorspronkelijk uit Amster- dam, maar dat heb je zeker wel gehoord aan mijn tongval”, zegt ze. “Mijn man, Dirk, en ik woonden op een bovenverdieping bij mijn ou- ders in de stad. In die tijd was het haast onmogelijk om een woning in Amsterdam te krijgen. Op een dag kwam Dirk terug thuis van zijn werk en zei: we gaan naar Papend- recht. Daar konden we namelijk wel een huis krijgen. Mijn eerste re- actie was dat ik niet zou gaan. Met heel veel tegenzin ben ik toch ge- gaan, maar het kostte in het begin wel veel moeite. Ik was verknocht aan Amsterdam. In het weekend zaten we in de stad. Na twee jaar was pas het lijntje doorgesneden.” Met haar man settelden zij zich in het Rotterdamse. Ze verhuisden naar Slikkerveer en kregen er drie kinderen. “Mijn zoon wilde gaan voetballen. Toen hebben we vergelijkend warenonderzoek gedaan. We zijn overal in de Werkploeg SV Bolnes deinst nergens voor terug Jeanne Schuitemaker deelt haar leven met Rijsoord buurt bij clubs gaan kijken. Bolnes, Slikkerveer, RVVH en ook Rijsoord. Bij Rijsoord vonden we het het ge- zelligheidst, voor zoverre je dat uit een eerste indruk kon opmaken. Gelukkig had ons gevoel ons niet in de steek gelaten. We voelden ons erg welkom. Mijn man werd al snel gecharteerd voor het geven van trainingen. Ik ging van zelf mee.” “Dirk heeft van alles gedaan. Trai- ner, jeugdbestuur. Hij is jarenlang scheidsrechter geweest voor de KNVB. Hij heeft gefloten tot de eer- ste klasse. Op zijn 46ste moest hij stoppen. Toen had je nog een leef- tijdsgrens.” “Ik ben zelf begonnen als notulist bij vergaderingen en ben al snel achter de bar gaan staan. Dat heb ik jaren gedaan. Daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt. De leeftijd ging tellen. Eén van mijn dochters heeft mijn rol min of meer overgenomen, want zij staat nu achter de bar boven. Ik heb haar niet gepusht of zo, het kwam uit haarzelf.” De Jong behoort tot de trouwe werkploeg van SV Bolnes. Op deze vrijdag zijn ze met vijf man sterk vertegenwoordigd. Naast De Jong (74) zitten ‘voorman’ Jaap Snijder (72), Floris van den Berg (75), Dammes Sint Maartensdijk (75) en Bas de Ruiter (70) aan een ‘bakkie’ koffie. “Vrijdag zijn we er altijd allemaal. Vandaag is alleen Dirk van der Schans er niet.” Drie ochtenden in de week zijn ze op de club: maandag, woens- dag en dus vrijdag. “Er is genoeg te doen”, vertelt Snijders. “De dagelijkse werkzaamheden be- staan uit vooral schoonmaken van de kleedkamers.” Floris van den Berg maakt aanstalte om naar buiten te gaan. Hij is de ‘lijnentrekker’ van de club. Een taak die hij heeft overgenomen van De Jong. “Ik heb reuma, het ging niet meer.” “Hij doet het goed, hoor”, zegt De Jong over zijn opvolger. “Hij maakt rechte lijnen.” Van den Berg heeft drie velden te doen, want Bolnes heeft geen kunstgras. Hij is net als de andere leden van de Bolnes-werkploeg al jaren lid van de Ridderkerkse club. “Ik ben eigenlijk een IFC’er”, ver- klapt hij. “De liefde heeft me naar Ridderkerk gebracht.” De Jong onthult dat hij, voordat hij ging voetballen bij Bolnes, korfbalde in Ridderkerk. “Ik mocht van mijn ouders niet op voetbal. Ik heb dus eerst vijf jaar gekorfbald.” Die kans laat Van den Berg niet lopen. “Arie is hier komen binnen lopen in een rokje.” De Bolnes-werkploeg mag op leeftijd zijn, het heeft de club wel heel centjes bespaard. “We doen meer dan een douche- of deur- knop vervangen”, vertelt Snijder. De Jong: “We deinzen nergens voor terug.” “Het dak hebben wij gedaan en ook het plafond”, wijst hij op de witte platen. En dat Dirk van der Schans ex-metselaar is blijkt verrekte handig. “Hij heeft de kleedkamers opnieuw betegeld.” Aangezien Bolnes niet de rijk- ste club is, moet de werkploeg creatief zijn met het vinden van oplossingen. Snijder: “Gelukkig gaat het financieel weer wat be- ter met de club, maar ieder dub- beltje moet nog wel steeds twee keer worden omgedraaid. Als we spullen nodig hebben, dan valt er altijd, via een contactje wat te ritselen, waardoor we materiaal voor de inkoopprijs krijgen.” De kantine van Bolnes stamt uit 1972. “Gedateerd, dus er is veel onderhoud”, zegt Dammes Sint Maartensdijk. De Jong wijst naar buiten naar de buitenbar. “Dat is ons volgend klusje. Dat willen we opnieuw overdekken. Voor het Ridderkerk-toernooi, bij het be- gin van het nieuwe seizoen, moet het klaar zijn.” Ze maakten als supporters de opmars van Bolnes in het zater- dagvoetbal mee, maar waren ook getuigen van de neergang. “Dat is voetbal, hé”, haalt Snijder zijn schouders op. “Ze draaien nu best een aardig seizoen. Vierde klasse, dat wel. Een jaar of vijf geleden speelden we nog in de eerste klasse. Wij blijven de club trouw.” Zorgen maakt De Jong zich wel over het moment dat zijn gene- ratie wegvalt. “Ik zie niet zomaar één, twee, drie vervangers bij de club rondlopen. En wat dan?” Snijder: “Daar heeft iedere club last van, niet alleen wij.” “Dit soort klusjes zijn er ook. Niet altijd even fris, maar het moet wel gebeuren”, zegt Arie de Jong, terwijl hij met een kapotte stortbak van een wc in zijn handen loopt. Hij heeft de stortbak van één van de toiletten in het clubgebouw van Bolnes net vervangen door een nieuwe. “Ik heb ook jaren de commissie- kamer gedaan op zaterdag voor de wedstrijdzaken. Ik ontving er tegenstanders en scheidsrech- ters. Toen er twee nieuwe voor- zitters kwamen vijf jaar geleden hebben zij gevraagd of ik één van de beheerders kon worden van het jeugdhonk. Daarnaast maak ik nog een paar keer per week schoon. Ik heb ook jarenlang in de kampcommissie gezeten. Ik weet niet beter dat Rijsoord een belangrijk deel van mijn leven is. De club heeft echt mijn hart gewonnen”, aldus de huidig inwoonster van Bolnes, die in juni weer met haar man op stap gaat met de caravan. “Mijn man heeft een keer ge- zegd: als jij voor de kinderen zorgt, hoef je niet te werken. Nou, dat heb ik in mijn oren ge- knoopt. Die vrije tijd die ik had heb ik allemaal in Rijsoord ge- stoken. Als ik mijn leven over zou moeten doen, zou ik het precies zo weer doen.” Ze pakt een pak koeken uit de kast. “Deze koeken krij- gen ouders altijd bij ons bij een kopje koffie. Boven, in de kantine, krijgen ze zo’n koek niet. Daarom komen ze graag bij ons. Die koeken zijn niks bijzon- ders, hoor. Ik haal ze altijd bij de Aldi, Captain Rondo. Die snoepjes zijn voor de kinderen die hier in het jeugdhonk zijn. Op trai- ningsavonden kunnen ze ook altijd limonade ko- men halen.” Schuitemaker (72) was al vrijwilli- ger bij Rijsoord toen het me r e n -