VoetbalJournaal Barendrecht, november 2018

25 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Na twee wedstrijden had hij met de vrouwen van Excelsior/Barendrecht al het puntentotaal van het debuutjaar in de Eredivisie overtroffen. Als de JO7-1 van WCR in de uitwedstrijd tegen Alexandria’66 al na twee minuten de score opent, vliegen de spelers van de Rhoonse club elkaar uit pure vreugde om de nek. Met 35 jeugdle- den is de jeugdafdeling van WCR begonnen aan een nieuw leven. Na ze- ges op ADO Den Haag en Achilles’94 stond trai- ner Richard Mank (38) met zijn team zelfs een week op kop van de ranglijst. “Daar gaan we niet eindigen, maar de mensen gaan wel meer van ons horen”, klinkt het zelfverzekerd uit de mond van de oefenmeester. En dat doet de ex-trainer van onder meer Dilettant en Slikker- veer het liefst met een speel- wijze die onderscheidend is. Hij zegt duidelijk ‘nee’ tegen het balletje breed en kiest voor de snelle diepgang in het spel. “Het valt me sowieso op dat het, zeg maar, KNVB-gehalte in de vrou- wen-Eredivisie groot is. Je ziet bij vrijwel alle ploegen een rus- tige opbouw met veel balletjes breed. Ik ben daar niet zo van.” Mank wil met Excelsior/Barend- recht onderscheidend zijn. “De speelsters hebben van mij de opdracht gekregen de eerste bal meteen diep te spelen in plaats van breed. Dat was in het begin wel even wennen voor ze en dat zal nog een tijdje zo zijn, maar ik denk dat we op die manier verder komen dan mee te gaan in het ‘twaalf in een dozijn’-voetbal van de andere teams. We gaan er een paar keer flink mee op ons ge- zicht, maar dat is ingecalculeerd.” Snel de diepgang zoeken en daar- na hoge druk zetten, het is dit sei- zoen het handelsmerk van Excel- sior/Barendrecht. ADO Den Haag had er op de eerste speeldag geen antwoord op. “Dat kwam ook omdat wij supergemotiveerd waren om een goede uitslag neer te zetten”, zegt Mank over de ver- rassende zege in Den Haag. “Vijf Richard Mank doet met Excelsior/ Barendrecht balletje breed in de ban Jong spruit geeft jeugdtak WCR nieuw leven moest en zou op een club. Wij hadden zelf helemaal nietsmet voetbal. Dan ga je kijken waar je kan voetballen. Zo’n beetje overal was een wachtlijst. Ik ben in gesprek gekomen met Adam Maarschalkerwaard, die nu één van de vier trainers is van de jeugd. Hij wilde de jeugd wel gaan trainen. De basis voor het eerste team was het peutervoetbal.” Heel voorzichtig, met één team - de JO7 - , nam WCR vorig seizoen deel aan de competitie. Intussen nam bij club , trainers en ouders het enthousiasme toe. “We zijn wat ledenacties gestart, hebben flyers gemaakt en uitgedeeld op scholen. We moesten naamsbekendheid krijgen. Gaandeweg het seizoen kregen we steeds meer aanmeldingen. Zo veel dat we voor dit seizoen met drie teams aan de competitie meedoen, een JO8 en twee JO7-teams. Daarnaast hebben we nog mini-pupillen, waar inmiddels ook al weer tien kinderen trainen. We zijn in één jaar driehonderd procent gegroeid.” Eén van de vier trainers is Jan de Groote, die vroeger al Jarenlang had de club geen enkel jeugdteam. “We hebben zeker acht jaar geen jeugd gehad”, zegt bestuurslid Martin van der Grind. “Natuurlijk deed dat pijn. Zeker als je naar de buren keek waar de jeugdspelers niet aan te slepen waren.” Die buren, voetbalvereniging Rhoon, slokten het laatste beetje jeugd dat WCR tien jaar geleden had, op. “We hebben nooit gezegd dat we geen jeugd wilden, dat is wel door sommige mensen zo naar bui- ten gebracht. Het is heel lastig omweer met iets nieuws te be- ginnen, je moet vanaf onderaf beginnen.” Twee seizoenen geleden, in september 2016, maakte de jeugdafdeling een herstart. “We zijn enigszins geholpen door het peutervoetbal dat op het veld van WCR door een buitenschoolse opvang werd gegeven”, vertelt Eveline van Oorschot, coördinator van de jeugd en die hoedanigheid ook bestuurslid. “Mijn zoontje deed daaraan mee. Die was en is helemaal verslaafd aan voetbal en hij speelsters zijn deze zomer van ADO gekomen. Ze kwamen daar niet in aanmerking voor de basis. Die zaten vol rancune.” Het elftal heeft sowieso een grote verandering ondergaan in vergelijking met vorig seizoen. Naast de vijf van ADO werden twee Belgische speelsters en een speelster van RVVH aan- getrokken. “Van het team van vorig seizoen is de helft over. Vorig seizoen was een opstart- jaar. Toen duidelijk werd dat Ex- celsior/Barendrecht in de Ere- divisie ging spelen, moest snel een teamworden samengesteld. Er heeft een natuurlijke selectie plaatsgevonden.” Het maakt nog niet dat Excelsior/ Barendrecht tot de titelkandida- ten behoor in de Eredivisie. “Daar zijn we nog niet aan toe”, meent de in Krimpen aan de Lek woon- achtige Mank. “Na zestien wed- strijden delen de ploegen zich in twee competities op. De eerste vijf komen in de kampioenspoule. Ik denk dat dat voor ons nog iets te hoog gegrepen is. Daarvoor zullen we eerst stabieler in onze presta- ties moeten worden.” Het niveau heeft Mank, die jaren- lang twee clubs trainde – een- tje op zaterdag, eentje op zon- dag – positief verrast. “Als je het krachtaspect weghaalt, is het technisch en tactisch gezien te vergelijken met de eerste en tweede klasse van het mannen- voetbal. Grootste pluspunt vind ik de beleving. De speelsters gaan er helemaal voor. Bijna allemaal com- bineren ze het voetballen met een studie of baan. Daar heb ik diepe respect voor. Voor mij persoonlijk is het heerlijk om vier dagen te trainen en op die manier mijn in- vloed te kunnen uitoefenen.” trainer was in de jeugd van WCR. Hij vindt het geweldig dat de jeugd van WCR weer in de lift zit. “Ik heb in het verleden alle leeftijdsgroe- pen bij WCR getraind. Toen Eveline mij vroeg ik heb ei- genlijk meteen ja gezegd. We zijn met allen wat moois aan het opbouwen. Het is nog kleinschalig, maar dat past ook bij een club als WCR. Héél groot hoeven we niet te worden. Ik noemWCR altijd een huis- kamervereniging. Je voelt je direct thuis als je de kan- tine instapt. Daar past ook een bepaalde schaalgroot- te bij. We zijn nog lang niet zo ver, maar twee teams per leeftijdscategorie is goed.” Van Oorschot roemt net als De Groote de knusheid en gezelligheid van WCR. “We zijn geen voetbalfabriek. Het is heel overzichtelijk en ouders en kinderen voelen zich meteen welkom. Dat hadden wij ook toen onze jongste zoon hier ging voet- ballen. Nergens is de contri- butie zo laag als bij ons. Je betaalt hier zeventig euro, inclusief kleding.” Jassen als doelpalen.