VoetbalJournaal Barendrecht, november 2018

21 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Mensen vragen hemwel eens waar hij de zin en tijd vandaan haalt om zoveel uren vrijwilligerswerk voor SV Poortugaal te doen. Het antwoord vat Mario van Klei in één woord samen: liefde. “Ik steek er geen uren werk in, wel liefde.” Zijn hoofd zit vol goede ideeën, maar Ronald Attema, sinds deze zomer Hoofd Jeugd Opleidingen bij SV Poortugaal, is de eerste maanden bij zijn nieuwe werkgever vooral bezig met ontdekken. “Ontdekken wat de mogelijkheden zijn, maar ook ontdekken hoe er getraind wordt.” SVPoortugaalvoor- zitter Jaap Smaling noemt hem goud waard voor de club. “Wij kunnen niet zonder hem. Hij is een pareltje voor ons.” Andersom geldt het ook dat Van Klei niet zonder zijn club kan, rea- geert de 62-jarige woninginrichter, die als zzp’er nog vier halve dagen werkt. “Ik ben iedere dag wel drie à vier uur op de club. Ik ben een aanpakker, al heb ik in de loop der jaren ook wel geleerd om zaken te delegeren.” Hij is voorzitter van de barcommissie, maar doet veel meer dan dat. “Ik spring in als het nodig is.” “Ik heb vanaf mijn achttiende altijd al jeugd getraind”, zegt Van Kleij. Hij kon zelf ook goed voetballen. In de jeugd van PSV Poortugaal was hij een groot talent. Op zijn achttiende debuteerde hij in het eerste elftal. “Ik was heel snel en ook redelijk Mario van Klei steekt uren liefde in SV Poortugaal technisch. Ik scoorde altijd. Oók bij het eerste. Tenminste, inmijn twee- de wedstrijd tegen LMO maakte ik er drie.” Een paar dagen na die wedstrijd kreeg Van Klei echter een ongeluk. “Mijn auto was total-loss, mijn enkel en onderbenen gebroken. Ik ben nooit meer op mijn niveau terugge- komen. Snel was ik nog wel, maar ik was veel minder wendbaar dan voor het ongeluk.” In 1988 brak hij zijn scheenbeen na een onbezonnen actie van de keeper van de tegenpartij. Weer volgde een lange revalidatie. “Ik heb daarna niet zo lang meer ge- voetbald. Ik durfde niet meer, was bang dat ik weer in de ziektewet zou komen. Ik werkte al als zelf- standige.” Hij verrichtte toen al veel vrijwilli- gerswerk. “Ik heb in de jeugdcom- missie gezeten en was ook secre- taris. Ik ging ook altijd mee met het jeugdkamp. Dat heb ik 32 jaar lang gedaan. We gingen naar plaatsen als Vierhouten, Otterloo enHengelo in Gelderland. Op een gegeven mo- ment ben ik daar mee gestopt. Ik was het niet eens met hoe het ging. Dan moet je niet zitten kniezen, maar het uit handen geven. Het eerste jaar dat ik niet mee was, was moeilijk, daarna niet meer. Ik vind dat je altijd moet denken in belang van de club. Ik mag dan vrijwilliger zijn, maar het draait om de club en niet ommij.” Ideëen Ronald Attema moeten SV Poortugaal verder helpen Attema (33) moet bij de fusieclub proberen om het niveau van de se- lectieteams omhoog te krijgen. In totaal heeft hij achttien teams on- der zijn hoede. Maatwerk voor elke leeftijdsgroep is noodzakelijk, zegt de inwoner van Rotterdam-Blijdorp. “Stapje voor stapje wil ik mijn idee- en gaan integreren.” Voor Attema is het zijn eerste baan als Hoofd Jeugd Opleiding. “Het is per toeval op mijn pad gekomen. Edward Sijahailatua, een vriend van mij met wie ik afgelopen seizoen derdeklasser Sleeuwijk trainde, heeft mij aangeraden om het te doen. Poortugaal heeft in de ge- sprekken die we gevoerd hebben een goed en realistisch verhaal ge- schetst. De denkwijze van de club en die vanmij hoe de jeugdopleiding te verbeteren komen overeen.” Hij weet ook dat het geen klus is van één of twee seizoenen. “Het is een meerjarenproject, op korte termijn mag en kan je geen wonderen ver- wachten. Een paar teams spelen, bij uitzondering, nu hoofdklasse, het streven is dat dat structureel wordt.” De oud-speler van Sparta Nijkerk en Veensche Boys, die bij die laat- ste club nog trainer was van Ajacied Donny van de Beek, is de eerste maanden sinds zijn aanstelling vooral bezig met observeren. “Voor de onderbouw heb ik in de zomer een plan uitgeschreven. Maar iets op papier is vergankelijk, je moet het ook in praktijk kunnen uitvoe- ren.” Vandaar dat Attema de trainers bij de hand neemt, voorziet met tips en voor de nieuwe trainingscyclus veel voordoet. “Ik wil zo goed mo- gelijk mijn gedachten overbrengen, zonder dat de trainer het gevoel krijgt in een keurslijf te worden ge- drukt.” “In het algemeen geldt dat voor de onderbouw er veel aandacht moet zijn voor techniek. Dat is de basis. In de bovenbouw komen meer de tactische aspecten van het spel aan bod. Daarbij vind ik het heel be- langrijk dat spelers fit zijn. Zonder een goede conditie is alles lastiger uitvoerbaar”, aldus Attema, die ook een paar jaar werkzaam was als trainer van FC Dordrecht onder 17 jaar. Aandacht voor mentaliteit en houding, dat vindt Attema net zo belangrijk. “Het viel me op dat bij sommige teams af en toe slap wordt getraind. We moeten een klimaat creëren waarin spelers, gechargeerd gezegd, pijn willen lijden. Als dat lukt kunnen we stap- pen gaan zetten. Dat er spelers vertrekken naar bvo’s, daar kan ik vrede mee hebben, maar ik wil dat Poortugaal straks een goed alternatief is voor spelers die op de radar staan bij Barendrecht, Spijkenisse of Smitshoek. Die ver- trekken nu en dat is jammer, want dat zijn de potentiële eerste elf- tal-spelers.” Rina en Mario van Klei voor de bar van SV Poortugaal. Hij is al vijftien jaar voorzitter van de Club van Vijftig. “Leo Braat heeft dat ooit opgezet. Ik heb het met Jaap Smaling overgenomen en toen Jaap voorzitter van de club werd, ben ik alleen voorzitter geworden. We hebben 135 leden. Waar we kunnen ondersteunen we de club. Danmoet je denken als er een koel- kast of iets anders vervangenmoet worden.” Hij regelt alle zaken rond de bar. Hij doet de inkoop en maakt de roosters. Met twee kantines – die van PSV Poortugaal en Oude Maas – een klus. “Die van Oude Maas is alleen op zaterdag open, op door- deweekse dagen hebben we in de oude PSV-kantine tot negen uur ’s avonds bezetting, met uitzon- dering van donderdag. Dat is de clubavond en zijn we langer open. Ik lig ’s nachts wel eens te piekeren of we voor zaterdag genoeg men- sen hebben achter de bar, maar het komt altijd weer goed. We hebben bij Poortugaal geen klagen over vrijwilligers, maar handen tekort kom je altijd.” Zijn vrouw Rina is ook al jaren actief als vrijwilliger. “Ze deelt dezelfde liefde. Ze is twee jaar ziek geweest, maar nu voor 95 procent weer her- steld.” De fusie tussen Oude Maas en PSV Poortugaal juicht het erelid van PSV toe. “Ik heb niet het idee dat ik in een andere vereniging ben beland. Het is groter geworden, dat wel. Als je eraan terugdenkt was het na- tuurlijk best raar: twee clubs uit één dorp zo naast elkaar. We visten op alle gebieden in dezelfde vijver.” Puur. Voetbal.