VoetbalJournaal Zeeuws-Vlaanderen, juni 2019

29 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Groen, natuurlijk! Dethon Groen Inrichting van speelterreinen 0115 675 100 | info@dethongroen.nl | www.dethongroen.nl De 25-jarige Nick Claassen – die het seizoen begon als derde-elftalspeler – staat symbool voor de wederopstanding van zondag-derdeklasser Terneuzen, dat binnen een paar weken transformeerde van lantaarndrager tot een periodekampioen. Op 3 februa- ri maakte hij als rechtshalf zijn ren- tree in een eerste elftal, na drie jaar gestopt te zijn geweest. Claassen had slechts tien minuten nodig om zijn stem- pel te drukken, met een beslis- sende assist. Jarenlang liet hij zijn gezicht nau- welijks tot niet zien op een voet- balveld, nadat hij op zijn 22ste – toen als speler van Philippine – noodgedwongen afscheidmoest nemen van zijn geliefde spelletje. ,,Kijk bijvoorbeeld naar m’n rech- terheup”, zegt Claassen.. ,,Zie je hoe ver ik die maar naar buiten kan draaien? Ik heb slijtage aan m’n heup en onderste ruggen- wervels. Stoppen vonden ze slimmer, zeiden ze toen in het ziekenhuis. Anders zou ik over tien jaar misschien in een rol- stoel zitten… Dat zijn wel woor- den die binnenkomen.” De Terneuzenaar volgde het advies op, maar niet voordat hij echt van alles had geprobeerd. Zelfs het bezoeken van een zogenaamde ruggenklopper mocht niet baten. ,,Stond die man met een bijtel op m’n rug te tikken. Niet heel fijn kan ik je zeggen, maar het was een laat- ste redmiddel. Je probeert alles hè. Ook dry needling bijvoor- beeld. Dan werden er naalden in m’n spieren geprikt, en gingen ze vervolgens rondjes draaien. Ik schoot tegen het plafond aan. Frustrerend allemaal; moeilijk in woorden uit te drukken.” Nog altijd maken de lichamelijke ongemakken deel uit van zijn da- gelijks leven. Een doosje pijnstil- lers is bij hem nooit ver weg. ,,Ga ik winkelen dan krijg ik na een uur last van m’n rug. Maar ook als ik naar een festival ga moet ik af en toe zo’n pilletje nemen. Ja, dan bedoel ik inderdaad die pijn- stiller”, lacht Claassen. De lach is nu sowieso niet ver weg bij de ex-speler van JVOZ, die altijd wel in shape bleef. Zo deed hij bij- voorbeeld mee aan hardloop-en mountainbikewedstrijden. ,,Vorig jaar ben ik weer gaan voetballen bij het derde, maar speelde ik am- per. Steeds weer verrekte ik m’n hamstring, in totaal zeven keer.” Claassen met een lichte glimlach: ,,Maar nu heb ik het gevonden hoor. Ik draag sinds dit seizoen een compressiebroekje. Nergens meer last van. Veel profs dragen het ook, vandaar dat ik dat eens probeerde.” Claassen, naast zijn werk bezig met zijn afstudeerscriptie voor zijn master, sloot na de winter- stop aan nadat hij in het derde elftal vijftien keer het netje vond. ,,Ik heb nu nergens meer last van, heel vreemd is dat. Ik voel me topfit, maar m’n snelheid van vroeger heb ik niet meer. Mis- schien komt dat nog.” Nick Claassen: “Stond die man met een bijtel op m’n rug te tikken” Bij PSV legde Nilis de ballen panklaar neer voor Van Nistelrooij, Feyenoord had met Kuijt en Kalou het magistrale duo ‘K2’, en Henry teerde bij Arsenal vaak op het vernuft van zijn maatje Bergkamp. Spitsenduo’s: het blijft een mooi fenomeen in voetballand. Ook bij VV Hoofd- plaat loopt er met Wouter Ghijs en Marvin Cornelis een koningskoppel rond. De klik, het elkaar aanvoelen. Iets onver- klaarbaars vaak. In het geval van Ghijs (24) en Cornelis (26) ligt dat iets eenvoudiger. ,,We zijn familie”, begint Ghijs. ,,Gelukkig maar ach- terneefjes”, vult Cornelis met een lach aan. Ghijs: ,,Zijn oma woonde vroeger naast mij. En voor ons huis lag een trapveldje. Dus je kan wel raden wat we daar hele dagen aan het doen waren.” Waar Ghijs als tienjarige meer uitdaging wilde hebben bij Terneuzense Boys, daar ging Cornelis naar VV Terneuzen. Beiden keerden al snel terug naar Hoofdplaat ende vriendschapbleef op die manier altijd hecht. Cornelis, in West-Zeeuws-Vlaams accent: ,,Maar kiek, wudder zien wel totaal verschillend.” Ghijs: ,,Klopt, Marvin Achterneefjes staan vooraan bij Hoofdplaat is veel vrijer en ook losser in zijn uit- spraken. Ik ben stiller, luister liever.” En blijkbaar is dat, óók op het voet- balveld, een goede match: tegen- polen zijn. Ghijs: ,,En het gaat al lan- gere tijd goed hè. Vroeger kwamen we allebei van de flanken, maar de wisseling van spelsysteem – naar 4-4-2 – heeft ons goed gedaan.” Wat vindt de slechts 1.70 meter lan- ge en watervlugge Ghijs eigenlijk de grootste kwaliteit van zijn gabber voorin? ,,Zijn trap, die is echt heerlijk. Ik denk dat dit seizoen de helft van zijn goals uit vrije trap zijn.” Cornelis: ,,Dat valt mee, het zijn er maar vijf of zes. Maar dat is toch een derde van m’n goals. Het is eigenlijk iets van de laatste twee jaren. Zoveel linkspoten zijn er niet en dan ga je toch een keer proberen. En alles binnenkantje hè. Ikmoet er eigenlijk ook is op gaan trainen.” Ghijs breekt in: ,,Vooral z’n goal onlangs tegen Graauw was een juweeltje. Een schot vanaf de middenlijn.” Het moet zo’n goal zijn geweest die niet op het laagste amateurniveau thuishoort, maar malen doen de mannen er niet om. Tot 2016 speel- den ze een niveautje hoger, maar een terugkeer naar de vierde klasse wordt niet snel realistisch geacht. Ghijs: ,,Het niveau is soms zeker frustrerend, en na een nederlaag ben ik het eerste half uur ook moei- lijk tot niet aanspreekbaar.” Cor- nelis: ,,Maar je wint en verliest met z’n allen, en de spelers liggen voor Hoofdplaat ook echt niet voor het oprapen. Daarom dat wij hier allebei ook nooit weg zullen gaan, ondanks dat er links en recht altijd wel inte- resse is van wat clubs.” Ghijs: ,,Klopt, we hebben hier gewoon een heer- lijke ploeg. We voetballen samen maar drinken ook ons biertje in het café. Ook op zaterdagavond ja…” Foto: Harry Brouns © Foto Verstraaten