VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, december 2018

21 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Teamkleding met de perfecte pasvorm. Lionel Fitsch geniet weer van het voetbal bij HSV Hoek “Groede is sowieso mijn laatste club” “We mogen best tevreden zijn met de resultaten en hoe we tot nu toe presteren. Zelf heb ik door een blessure een aantal wedstrij- den gemist, maar onze selectie is danig uitgebalanceerd dat we dit toch enigszins kunnen opvangen. Het toont aan, dat er een goede groep staat, dat de speelwijze helder is en dat we daardoor resultaat kunnen boeken op dit mooie niveau.” Bij tweede divisionist Barend- recht raakte Fitsch gebles- seerd aan zijn been. Dat herstel duurde langer dan verwacht. Hij koos er dan ook voor om er vroegtijdig te stoppen en al in Zeeland aan zijn herstel te werken, zodat hij volledig fit bij HSV Hoek kon beginnen. “Die blessure was hardnekkig en zelfs zes (!) doktoren die ik daar wat puntjes op de i zetten, maar je merkt aan iedereen dat de drive er is om voor een zo hoog mogelijk niveau te gaan. We spelen nu ook iets anders, met een andere veldbezetting en spelers die nu, zoals Rik Im- pens, op andere posities spe- len. Dat blijkt goed te werken en dat zie je dan ook terug in wed- strijden én in de resultaten tot op heden.” Fitsch is iemand die graag de voetballende oplossing zoekt en daarvoor krijgt hij van trai- ner Dennis de Nooijer bij HSV Hoek ook alle ruimte. Al vindt hij dat dit zeker nog beter moet. “Het zoeken naar de voetballen- de oplossing is een facet dat we zeker nog moeten aanscher- pen. De handelingssnelheid moet op sommige momenten bij ons nog omhoog, zeker als we ploegen pijn willen doen. Dat doen we nu nog te weinig in mijn ogen. Toch is het natuurlijk mooi dat we met Hoek na de promo- tie van vorig seizoen nu op een niveau hoger ons zo manifeste- ren. Dat tekent de drive bij spe- lers zoals Gertjan van Leiden en ook Kyle Doesburg. We hadden altijd contact via social media en het leek ons mooi om samen raadpleegde stonden voor een raadsel. Dat vrat enorm aan me en heb ook getwijfeld of ik ooit wel zou terugkeren. Ik heb dat toen allemaal besproken met mijn toenmalige trainer Adrie Poldervaart, nu trainer bij Ex- celsior Rotterdam. Ik legde hem uit, dat ik het steeds moeilijker vond om drie keer in de week vanuit Kloetinge naar Barend- recht te rijden. Als ik ergens voor ga, dan is het helemaal of helemaal niet. Ik koos toen om mijn tijd aan mijn herstel te be- steden. En gelukkig is die bles- sure helemaal voorbij en kan ik me weer op het voetballen richten.” En dat doet hij dus op terrein dat voor de centrale verdedi- ger bekend is. Want voordat hij naar Barendrecht vertrok was Fitsch ook al actief aan de Zeeuws-Vlaamse Lovenpolder. “Ik speel met een compressie- sok, maar verder ondervind ik geen hinder meer. Het is ge- weldig om weer terug te zijn en onderdeel van deze groep uit te maken. Samen met Gertjan van Leiden en nog een aantal anderen zijn we teruggekeerd om hier iets moois neer te zet- ten. We moeten nog wel hier en terug naar Zeeland te gaan om bij Hoek dit voor elkaar te pro- beren krijgen. Dat het nu zo uit- pakt is geweldig.” De terugkeer naar Zeeland was voor de verdediger een logische, maar toch koos hij niet voor v.v. Kloetinge of v.v. Goes. “Ik ben door beide clubs benaderd, maar toch sprak het verhaal van HSV Hoek me het meeste aan. Ik had er al ge- speeld en een mooie tijd gehad. Dat is toch mijn cluppie gewor- den. En ik was überhaupt blij dat ik sowieso nog kon voetballen. Die twijfel heb ik enorm gehad toen de blessure zo hardnek- kig en raadselachtig bleek. Het maakt dat ik nu volop geniet van de autoritjes naar Hoek en alle momenten op het veld. Het doel voor mezelf is dan ook om dit zo lang mogelijk vol te houden en fit te blijven. En met Hoek? Daar hadden we als doelstelling om erin te blijven. Dat is het nog altijd, maar nu moeten we toch ook omhoog durven kijken. En met elkaar te groeien naar een vaste stek in de middenmoot of zelfs de top vijf. Je moet altijd willen verbeteren en er honderd procent voor gaan. Elke training en wedstrijd opnieuw.” “Begin dit seizoen had ik mezelf ei- genlijk voorgeno- men om hierna te stoppen en dan weer verder te gaan met wielrennen. Ik scheur- de destijds bij v.v. Biervliet een keer mijn hamstring door een combinatie van voetbal en wiel- rennen. Dus eigenlijk is de keus voor het een of het ander wel het beste. Maar ik heb het erg naar mijn zin binnen de club en het team, dat ik het nu nog niet zo goed weet. Eén ding staat wel al een paar jaar vast: Groede is mijn laatste club.” De verdediger zegt het vol ver- tuiging, want de gezelligheid en de sfeer die hij bij Groede ervaart, die heeft hij alleen bij AVC Aar- denburg enigszins ervaren. Maar in de overige jaren als voetballer was dat volgens hem veel minder Groede handhaafde zich de af- gelopen twee jaar knap in de 4e klasse A van het zondagvoetbal. Broeckaert vindt dat zijn ploeg daar ook meer dan thuishoort. “Absoluut! We werken hard voor elkaar en hebben genoeg spe- lers in de selectie die met een individuele actie iets kunnen forceren. Af en toe moeten we nog wel iets slimmer worden en bijvoorbeeld niet bang zijn om een gele kaart te pakken met een nuttige overtreding. Hier- door zouden we nog wat punten kunnen winnen. Want we zijn soms nog te naïef of te braaf tijdens wedstrijden, waardoor we het uitzicht op een resultaat het geval. “Achteraf gezien was de derde klasse bij AVC Aardenburg een niveautje te hoog voor me, maar ik heb nog nooit zoveel ple- zier gehad als toen in dat seizoen! Ondanks een dikke laatste plaats met slechts drie punten. Het jaar erna in de vierde klasse ging het redelijk en was de gezelligheid er nog steeds. Na dat jaar was er een leegloop bij Aardenburg. Terug naar Breskens dat zag ik echt niet zitten, want ik had net mijn plezier weer terug gevon- den. Het werd Biervliet, ook leuk maar niet te vergelijken met Aardenburg of Groede, er waren te veel groepjes binnen het team en het bestuur reageerde niet op de vertrekkende spelers dus bleef er niemand over. Toen ben ik toch nog eens omde koffie ge- gaan bij de familie Van de Hemel en de overstap naar Groede was geregeld.” dan weggeven. Als we dat er- uit krijgen, dan gaan we onszelf nog meer belonen in de vorm van punten en overwinningen. Hier weten we als geen ander gezelligheid met prestatie te combineren. Daarbij kloppen er ook jonge gasten aan de poort. Met Bickel Menue en Joran Hen- nekeij zijn er nu twee gasten van achttien doorgestroomd. Die pikken het goed op en vallen goed in de groep. Dat toont aan dat we op de goede weg zijn. Als we soms de schroom van ons afgooien en onszelf blijven ont- wikkelen, dan moeten we op dit niveau elk seizoen moeiteloos kunnen meedoen.” HOEK – Een hardnekkige beenblessure zorgde ervoor, dat zijn verblijf bij Barendrecht sportief niet bracht wat hij ervan had gehoopt. Hij koos voor een terugkeer bij het naar de Derde Divisie gepromoveerde HSV Hoek, waarmee hij nu volop meedoet en stevig in de linkerrij is terug te vinden. GROEDE – Als 20-jarige degradeerde Michel Broeckaert met v.v. Breskens voor het eerst in de clubhistorie naar de vijfde klasse, werd een jaar later kampioen maar besloot toch om te vertrekken. Het werd AVC Aardenburg om daarna via Biervliet drie jaar geleden uit te komen bij v.v. Groede. Daar geniet hij weer volop van het spelletje. Zozeer zelfs, dat hij zijn andere passie (wielrennen) nog even opzij zet. Groen, natuurlijk! Dethon Groen Onkruidbestrijding op verhardingen 0115 675 100 | info@dethongroen.nl | www.dethongroen.nl