VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, december 2018

17 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Met of zonder vliegende keep. Alles verliep ooit ook zó voorspoe- dig. Hij genoot van een studie in Bre- da, werd gezien als voetbaltalent. Al vanaf zijn vijftiende maakte Van Troost deel uit van het eerste elftal van SDO’63, en dat bleef ook bij de scouts niet onopgemerkt. ,,Ik was één van de drie jongens uit Zeeuws-Vlaanderen die deel uitmaakte van de Zeeuwse selec- tie bij de Onder 15 en 16. Wedstrij- den tegen de jeugd van PSV op De Herdgang, dat soort dingen zijn na- tuurlijk super ommee te maken.” Al op zijn zestiende merkt de aan- vallende middenvelder dat er iets niet helemaal goed zit. Zijn uithou- dingsvermogen zwakt af, hij is snel moe. ,,Stel je niet aan, zeg je dan “Dat heeft ermee te maken, dat we een goede sa- menwerking heb- ben met KSK Kieldrecht, onze buurman over de grens. Waar we kunnen helpen we elkaar als clubs en dat werpt de vruchten voor beiden zeker af. Zo mogen wij spelers verwelkomen die net nog niet het niveau hebben om bij KSK het eerste elftal te halen en die zodoende bij ons ervaring komen opdoen in het senioren- voetbal. Daarnaast helpen wij hen momenteel ook sportief. Zij kam- tegen jezelf. Ik ging gewoon door.” Voor de buitenwereld is er dan nog weinig aan de hand. VC Vlissingen, Zaamslag, Vogelwaarde en HVV’24 tonen zelfs verregaande interesse. Met die laatste club is hij ver rond. ,,Totdat ik na het gesprek in Hulst terugkeerde in onze eigen kantine. Ik zagm’n vrienden zitten en dacht: laat ook maar. Het echte karakter om verder te komen dat miste ik.” Na het verontrustende voorval in dezomervan1997komtVanTroost nog tot een handvol invalbeurtjes voor zijn geliefde vereniging. Tot- dat in januari 1998 de neuroloog met een keiharde mededeling een direct einde maakt aan zijn voet- balcarrière. Van Troost heeft een behoorlijke vorm van multiple scle- rose. MS, geen levensbedreigende pen met een keepersprobleem en Jelle van Damme zal overschrij- ving in de winterstop aanvragen om hen te helpen. In hun jeugd- opleiding zijn ook verschillende trainers actief die ook actief zijn bij VV Hulsterloo. Zo werkt het voor iedereen prima. En mede ook daardoor zie ik zeker volop toekomst voor het voetbal op het dorp. En dat is ook noodzaak, want de club is een belangrijke sociale ontmoetingsplaats voor dorpelingen op zondag. En dat moeten we wel zo lang mogelijk in stand zien te houden.” ziekte, maar wel een aandoening die het centrale zenuwstelsel enorm aantast. De NAC-supporter is daardoor de laatste jaren afhan- kelijk van een rolstoel. Maar bij de pakken neerzitten? Nee, dat zeker niet. Zijn vrouw, zijn kinderen; Van Troost is enorm dankbaar. En ook bij de steun van familie, vrienden en de gemeenschap van Lamswaar- de koestert hij warme gevoelens. Als voorbeeld noemt Van Troost zijn speciale ligfiets. ,,Mijn vrienden hadden al eens meegedaan met ‘Klimmen tegen MS’, wat bijzon- der emotioneel was. En toen werd er ook nog eens een bingo geor- ganiseerd waarmee er geld werd ingezameld voor deze fiets. Echt geweldig. Drie keer per week maak ik een rondje. Het geeft me een vrij gevoel, en het is belangrijk voorm’n conditie en bloedsomloop.” En een beetje conditie heeft de veertiger ook nog wel nodig met twee voetbalgekke zoons. ‘Papa, wat moeten we doen?’ ,,Dan geef ik ze training, of ben ik scheidsrech- ter. Ze zijn enorm gedreven, zitten ook bij een voetbalschool (Jong United). Ik wil zo veel mogelijk met ze meemaken. Nee, ik verveel me gelukkig écht nooit.” een gezonde dosis mentaliteit ge- combineerd met de kwaliteit die we zeker hebben moeten we ook in staat zijn om in deze wedstrijden ‘stappen te maken’. De twee wed- strijden tegen Steen en Hontenis- se zie ik ook als een belangrijk leer- proces om in de toekomst toch ook in dit soort wedstrijden stappen te zetten, ook al heeft de tegenstan- der meer intrinsieke voetbalkwa- liteit in huis dan nog moet je daar iets tegenover kunnen zetten.” Wat betreft zijn ambitie is de voor- malig goalgetter, die ooit als vijf- tienjarige debuteerde bij Hulster- loo, meer dan duidelijk. “Eerst en vooral volg ik trainerscursussen bij de Belgische voetbalbond. Ik werk in Kontich dus helaas is het voor mij niet haalbaar om me te laten opleiden bij de Nederlandse voetbalbond ,vanwege de reisaf- Wat Praet ook in stand wil houden, dat is het gegeven dat zijn club op een zo hoog mogelijk niveau blijft spelen, momenteel dus in de vierde klasse. “De promotie naar de vierde klasse met een ver- eniging van amper tweeëndertig spelende leden zie ik echt als een unieke prestatie! En we doen het al bij al nog niet onaardig ook. We houden momenteel met Vogel- waarde, RIA Westdorpe, Biervliet en IJzendijke nog altijd vier teams onder ons. Tegenstanders uit het ‘linkerrijtje’ hebben vaak iets meer voetbalkwaliteit in huis, maar met stand en ‘onmogelijke’ tijdstippen. Ben nu daardoor bezig met mijn laatste soort ‘vooropleiding’ , die toegang geeft tot de cursus UEFA B. De UEFA B cursus start ik in de zomer van 2019. De ‘vooroplei- dingen’ zijn vooral gericht op het jeugdvoetbal, niettemin ontzet- tend leerzaam. Een UEFA C oplei- ding wordt in België niet gegeven. Ik heb in mijn loopbaan tal van trainers gehad waarvan ik dingen heb geleerd en meepik. Net zoals ik van Johan Temmerman, onze huidige trainer, veel leer. Ik krijg veel vrijheid om op het veld en qua besprekingen mijn visie toe te passen, zodat ik op termijn hier op eigen benen kan staan. Want mijn ambitie is om in 2020, mijn UEFA-B diploma te halen en tege- lijkertijd in deze periode tot die tijd volop mee aan de kar te blijven trekken bij v.v. Hulsterloo.” Christoph Praet overtuigd van toekomst voor zijn club Hulsterloo Na het kampioenschap wil Geers zich met Vogelwaarde ook hogerop laten zien NIEUW-NAMEN – Als assistent-trainer is Christoph Praet sinds dit seizoen zeer nauw betrokken bij het eerste elftal van zijn club v.v. Hulsterloo. Dankzij de promotie komt de grensploeg momenteel uit in de 4e Klasse A van het zondagvoetbal. Ondanks het ontbreken van jeugd op het dorp is Praet (33) overtuigd van de toekomst voor zijn club. VOGELWAARDE – Het was voor Terneuzenaar Jeffrey Geers (23) een bijzondere ervaring ommet zijn club Vogelwaarde het kampioenschap in de 5e klasse A te mogen vieren. De laatste keer dat dit de groenhemden lukte dateerde van 20 jaar geleden. Toen was de Vogelwaarde-spits zelf pas drie jaar oud… Ruim twintig jaar geleden gaat het mis. Het is augustus 1997 als Elmer van Troost (44) namens SDO’63 een sprint trekt tijdens het Groot Hontenissetoernooi. De dan nog talentvolle 23-jarige voetballer gaat knock-out en wat volgt is een hele tour door de medische molen. ,,Als het maar geen diabetes is, dacht ik nog.” “De doelstel- ling vorig jaar was in eerste instantie gaan voor promotie. Maar toen het zo goed ging draaien en we in de race waren voor het kam- pioenschap, zijn we er vol voor gegaan. Het was prachtig om dat mee te maken en daar ben ik zeker ook trots op dat het ons is gelukt. Bij de club had men er twintig jaar op moeten wach- ten. De blijdschap was dan ook groot. We begonnen dit seizoen ook goed en lieten zien in de eerste drie wedstrijden dat we ook op dit niveau zeker kunnen meedoen. We pakten vijf pun- ten, maar daarna kwam er door blessures een mindere fase.” Het zorgt ervoor, dat Geers zich met zijn ploeg terugvindt in de rechterzijde van de tabel, niet direct de plek waarop hij vooraf had gehoopt. “Al was de doel- stelling vooraf logischerwijs gericht op handhaving. Want ik denk dat we daarvoor ook een selectie hebben die dat kan rea- liseren. Als we compleet staan, dan kunnen we zeker meedoen regelmatig kansen en goals op. Ook dit seizoen heb ik er al en- kele gemaakt. Maar ben zeker niet tevreden tot nu met mijn eigen spel. Dat moet nog veel beter en constanter. Zowel te- genWVV’67 als Odio heb ik twee goals gemaakt. En tegen Odio ook nog een assist gegeven. Maar in de andere wedstrijden speelde ik niet goed of was niet in de vorm die ik wilde. Dus dat moet gewoon beter. Ik wil ook dit jaar topscorer worden bij het eerste elftal en onszelf in de vierde klasse handhaven. Dan is het seizoen geslaagd qua doel- stellingen. Zowel voor de club als voor mij persoonlijk. Maar dan zullen we met z’n allen toch nog volop aan de bak moeten.” in elke wedstrijd. Nu waren we soms danig verzwakt en dat zag je ook terug in de resultaten jammer genoeg.” Geers belandde vier seizoenen geleden vanuit het tweede elftal bij v.v. Terneuzen bij Vogelwaarde. “Ik heb heel mijn jeugd bij v.v. Ter- neuzen alle lichtingen doorlopen. Als A-junior speelde ik uiteindelijk al regelmatig mee met het twee- de of derde elftal. Toen ik daarna vast bij het tweede kwam te voet- ballen, toen ging voor mij de lol er al heel snel af. Er was veel onrust op bestuurlijk vlak bij de club en op trainingen hadden we vaak niet meer dan zesman. Toen kwam ik in contact met Vogelwaarde-trainer Marc de Kunder en zodoende heb ik destijds dan ook de overstap ge- maakt.” Waar hij bij Terneuzen vooral als aanvallende middenvelder werd opgesteld, daar kwam hij bij Vo- gelwaarde al snel in de spits te- recht. Als aanvaller bleek Geers voor de nodige dreiging, assists én doelpunten te zorgen. “Ik heb een redelijk overzicht en kan ook wel een actie maken. Dat leverde Van Troost geniet als voetbalvader Foto: Camile Schelstraete