VoetbalJournaal Beveland, najaar 2019

7 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM De Vos is een publiekslieveling bij DWO’15 “Bij ‘Bru’ heb ik alles meegemaakt hè” Die verkiezing is de laatste ja- ren traditie bij de club uit Ovezan- de. Supporters kunnen stem- men op hun favoriet, tijdens de jaarlijkse afsluiting wordt de winnaar bekend gemaakt. Voor de Vos kwam het als een ver- rassing. “Vrienden zeiden voor de grap al tegen mij dat ik niet naar die afsluiting hoefde te gaan, omdat ik toch nooit iets win. Ik had het niet verwacht, maar het is wel leuk dat je ge- waardeerd wordt.” NIEUWDORP De Vos begint aan zijn derde seizoen bij DWO’15 en speel- de daarvoor bij Nieuwdorp. Hij woont ook naast zijn oude club, maar besloot een paar jaar ge- leden dus toch om de overstap te maken. Hij legt uit hoe dat komt. “Nieuwdorp wilde niet samen met Lewedorpse Boys, toen zag ik daar geen toe- ,,Vorig seizoen ben ik tussen- door vijf weken op vakantie geweest, dat had ik vroeger nooit gedaan. Dat was toch wel hét teken dat ik minder fanatiek werd, terwijl ik het jaar ervoor zelfs al twijfelde om door te gaan. Ik viel ook af en toe ook net buiten de selectie en speelde dan met het tweede elftal mee. Bij dat team sluit ik nu ook aan. De stap naar het nieuwe complex in 2013 was voor de club echt perfect, maar voor mij als wat oudere spe- ler toch wat minder. Vroeger hadden we een klein en hob- belig veldje, nu een fantas- tisch complex, maar wel één met een hoofdveld met de maximale afmetingen… Bij ‘Bru’ heb ik alles meegemaakt hè. Van de vierde tot de eerste klasse. Jammer dat we het op dat niveau tot drie keer toe niet hebben kunnen redden. En toch heb ik niet met de minste spelers DWO’15 kende vorig jaar een prima seizoen. De ploeg van Marvin Paauwe begon moeizaam aan het seizoen, maar herstelde zich uiteindelijk knap en wist via een overwinning op kampioen Duiveland zelfs een periode te pakken. Voor Pieter de Vos werd het nog mooier, de 27-jarige verdediger werd door de supporters verkozen tot speler van het jaar. Op zijn 35e stopte Marco Ketting bij tweedeklasser Bruse Boys uit Bruinisse. Vorig seizoen toonde hij dus zijn laatste kunststukje in het standaardvoetbal. Het Voetbaljournaal liet hem aan het woord. komst meer. Ook omdat ik tus- sen het eerste en tweede elftal hing, daarom wilde ik graag er- gens anders gaan spelen.” De keuze om in Ovezande te gaan voetballen was geen lastige. “Ik kende gasten van school die bij DWO’15 speelden, dat was de enige club voor mij om naar- toe te gaan.” Die keuze heeft De Vos dus geen windeieren gelegd, want in zijn tweede sei- zoen groeide hij uit tot steun- pilaar. Voorheen was hij mid- denvelder, via de rechtsback kwam hij uiteindelijk terecht in het centrum. Dat bevalt goed en leverde hem dus een onder- scheiding op. “Ik ben een die- nende speler. Probeer de bal af te pakken en lever hem dan weer in, daar ligt mijn kracht.” VERWACHTINGEN Vorig seizoen leverde dus een periodetitel op, maar die presta- tie zorgt er niet voor dat De Vos gaat zweven. Integendeel juist. “We moeten gewoon met bei- de benen op de grond blijven en onszelf niet te veel druk opleg- gen. We willen zo hoog mogelijk eindigen, maar hebben ook een jonge groep.” Die jonge groep zorgt er tegelijkertijd wel weer voor dat er veel spelvreugde is en er samen met de trainer ge- probeerd wordt om lekker te voetballen. Dat leverde volgens hem ook de periode op vorig jaar. “Toen we dachten dat de pe- riode voorbij was, gingen we lekker voetballen. Niet meer aanpassen aan de tegenstan- der, dat werkte goed.” Toch merkt hij dat de club steeds serieuzer wordt. “Het is wel de ambitie om ooit te promo- veren, maar dat is nu nog niet realistisch. Het verschil tussen de derde en vierde klasse is nog best groot. Binnen de club wordt men fanatieker, je merkt dat DWO’15 steeds meer gaat leven.” 0223975.pdf 1 24-9-2019 11:46:33 samen mogen spelen. Mats Willemse, Tom Blomaard, Thomas Groeneveld; daar heb ik nooit over mogen klagen. Er was altijd genoeg aanvallende kwaliteit, en daarom ben ik op den duur ook vanuit het middenveld verhuisd naar de rechtsback. Het is gewoon tijd voor wat anders nu. Ik was klaar met de verplichtingen van een eerste elftal, lichamelijke klachten heb ik gelukkig nooit gehad. Ik doe dit al vanaf m’n zestiende, dus ik heb het lang genoeg gedaan. Ik ben ook achttien jaar lang jeugdtrainer geweest bij de club, maar eigenlijk vond ik daar niet heel erg veel aan. Maar goed, ik vind dat je altijd wat terug moet doen voor je vereniging. Nu wil ik meer gaan kijken naar m’n twee kinderen die ook bij ‘Bru’ voetballen, en ik zit nog in de toernooicommissie. Ooit nog trainer worden sluit ik helemaal uit.” Foto: Dirk vanWolferen