VoetbalJournaal Beveland, najaar 2019

19 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Hij leek altijd een noeste verdediger te zijn geweest, maar niets is minder waar. Frank Davidse (34) werd namelijk ooit als spits binnengehaald bij toenmalig eersteklasser Arnemuiden. Afgelopen seizoen nam de aanvoerder met het kampioenschap afscheid bij Arendskerke. VV Bevelanders heeft momenteel acht jongelingen die zich met enthousiasme inzetten voor de vereniging. Laura Wilderom is er daar één van. De 19-jarige middenveldster van dames 1 was een aantal jaar jeugdtrainer en is nu onder meer verzorgster bij het eerste elftal van de mannen. Wie niet beter weet zou zeg- gen dat Davidse na ruim zestien jaar in het eerste elftal te heb- ben gespeeld, een rasechte Arendskerkenaar is. Maar Da- vidse komt toch echt uit Goes. ,,Dat ik hier al zó lang rondloop zegt genoeg over de club. En Arendskerke is nog steeds Daarnaast zetelde hij nog een tijdje in het hoofdbestuur van de dorpsclub, en is hij er mo- menteel nog steeds jeugdco- ordinator van de jongste jeugd. Een echte Arendskerke-man dus, ware het niet dat hij voor twee seizoenen een uitstapje maakte naar Arnemuiden. ,,Zij waren toen net gepromoveerd daar de eerste klasse. Ik was destijds nog spits en pikte op dat niveau ook een paar doel- puntjes mee. Maar voorna- melijk speelde ik daar in het tweede.” Mede door vele spierblessures zakte Davidse enkele linies. ,,Voor mij was dat prima. Ik kijk sowieso met een goed gevoel groeiende. Iets wat niet veel dorpsclubs kunnen zeggen”, vertelt Davidse. Ook de prestaties van het eer- ste elftal zijn de laatste jaren groeiende. Werd Arendsker- ke in 2018 nog zevende, daar kroonde het zich eind mei plots tot kampioen in de zaterdag derde klasse. Een mooier af- “Ik ging nooit een weekendje weg hè” Speelster bij de vrouwen, verzorgster bij de mannen Van links naar rechts. boven: Bart de bruine, Laura Wilderom, jeffrey de Jong. Onder: Luc Strating, ThomMeulenberg, Marije Mast, Michiel de Kam. Martin Pijnenburg ontbreekt. Haar stage bij het CIOS? Dat kon ze natuurlijk nergens anders doen dan bij Bevelanders, de club uit haar woonplaats. Ze volgde dan wel de richting ‘fitness’, maar het geven van voetbaltraining paste haar als gegoten. Van jongs af aan is Wilder- om immers al spelend lid bij de club uit Kamperland. ,,Ik ben twee jaar trainster geweest van een meis- jesteam, de JO-17. Wat wel gek was, was dat het oudste meisje slechts twee jaar jonger was dan mij. Af en toe had ik daar contact over met Robert Mast (onder meer Techni- sche zaken senioren), dat was wel fijn”, begint Wilderom. ,,Dan liet ik de meisjes even zien wie de baas was, om het vervolgens weer wat losser te laten. Grappig is dat veel van die meisjes nu mijn teamgenoten zijn.” Wilderom is niet de enige (ex-) CIOS-leerling die in de keuken keek bij Bevelanders. ,,Er zijn nu vier jeugdtrainers die ook het CIOS vol- gen, dus dat is positief. Ik heb ook wel bij andere clubs rondgekeken hoor. Dan ben ik toch blij om te zien hoe het er bij Bevelanders allemaal aan toegaat.” De middenveldster is inmiddels al geslaagd voor haar CIOS-opleiding en studeert sinds dit schooljaar Fysiotherapie in Rot- terdam. Naast dat ze in de evene- mentencommissie zit bij Bevelan- ders is ze daar ook verzorgster, wat dus prima aansluit bij haar op- leiding. ,,Daar ben ik vorig seizoen al mee gestart, en ik ben ook van plan omhet te blijven doen. We zijn met twee verzorgers, dus dat valt prima te combineren”, aldus Foto: Frans van Pagee Foto: Frans van Pagee scheid kun je niet wensen, toch? ,,Nou, ik heb helaas maar een stuk of vijf wedstrijden kunnen spelen. In oktober ben ik door mijn rug gegaan en daardoor lag ik dagenlang op bed. Na m’n terugkeer stapel- den de blessures zich op. Dan is het gewoon steeds moeilij- ker om aan te haken. Dat Adri- aan (Nieuwenhuijse) afscheid nam als trainer maakte het besluit ook makkelijker. Onder een nieuwe trainer moet je toch weer helemaal opnieuw beginnen.” Davidse gaat dit seizoen bij het tweede elftal aan de slag. ,,Even wennen wel. De voorbereiding naar een wedstrijd toe, de trainingen. Ik ging nooit een weekendje weg hè. En dat sinds 18 januari 2003: de dag dat ik m’n debuut maakte, één week voor m’n achttiende verjaardag.” Naast dat hij zelf nog tegen een balletje trapt geeft Davidse ook training aan zijn zoontje. terug. Het mooiste was wel de finale op neutraal terrein, die we wonnen na penalty- ’s. We promoveerden toen naar de derde klasse. Ik ben twee keer gedegradeerd, twee keer gepromoveerd én een keer kampioen ge- worden. De balans slaat dus goed uit”, aldus een lachende Davidse.