VoetbalJournaal Beveland, maart 2019

7 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Pechvogel Domenique van den Berge op de weg terug bij Bru Het begin van het blessureverhaal van Van den Ber- ge begint in de sneeuw en de kou, namelijk op wintersport. Het was februari van 2017 toen het pijnlijk mis- ging voor de aanvaller. Hij brak zijn knieschijf, voelde direct dat er iets niet goed zat, maar van- wege werk en voetbal wilde hij daar nog niet al te snel aan toe- geven. Van wintersport reed hij in de auto terug naar huis en nog datzelfde weekend speel- de hij een wedstrijd. Driekwart jaar speelde hij met pijnstillers en werd de rechterknie ingeta- ped, maar de pijn bleef. “Mijn bot stak uit, dus er was iets goed mis. In oktober heb ik toen foto’s laten maken en bleek dat mijn knieschijf gebroken was.” Van den Berge is zelfstandig tegelzetter en dus betekende een operatie ook wekenlang niet werken. Uiteindelijk werd de Als je het over spelers met pech hebt, dan is Domenique van den Berge een speler die zeker niet in dat rijtje mag ontbreken. De spits van Bruse Boys is nu 25 jaar, maar sukkelde de laatste twee jaar met blessures aan zijn knieën. Nu is hij weer helemaal fit en lijkt er licht aan het einde van de tunnel te zijn. spits in de kerstperiode geope- reerd en vanaf dat moment be- gon de revalidatie. Na maanden van trainen in de sportschool en de fysio begon de goaltjes- dief afgelopen zomerstop weer vol goede moed, totdat het in de tweede oefenwedstrijd op- nieuw misging. Ditmaal moest zijn linkerknie eraan geloven. Hij verstapte zich en onderzoek bij de fysiotherapeut wees uit dat er sprake was van een scheur- tje in een knieband. Resultaat: opnieuw zes maanden in de lappenmand. Vanaf dat moment ging opnieuw de knop om. “Ik had geen zin om iedere keer weer met pijn te moeten voet- ballen. Dus ik wilde toen eerst sterker worden en weer hele- maal pijnvrij zijn voordat ik weer ging beginnen.” RENTREE Dat moment kwam op 19 januari van dit jaar, in de thuiswedstrijd tegen SSV’65. De spits maakte zijn rentree, maar die had hij zich waarschijnlijk heel anders voor- gesteld. Na tien minuten spelen nam hij de bal verkeerd aan, in een poging te herstellen gleed hij weg, raakte zijn tegenstander en kon met rood van het veld. Ge- lukkig voor hem en Bruse Boys werd de schorsing terugge- bracht tot één wedstrijd, waar- door Van den Berge inzetbaar is nu hij keihard nodig is. Trainer Marco Groeneveld is lovend over zijn spits. “In potentie de beste speler van Bruse Boys.” Zelf is hij daar te nuchter voor, maar hij heeft de afgelopen maanden wel gezien dat zijn ploeg het lastig heeft. “We hebben veel blessu- res en schorsingen. Weinig geluk en een ‘flow van net niet’.” DROOM Pak hem beet twee jaar ge- leden had Van den Berge nog wel ambities om hogerop te gaan, totdat zijn blessures roet in het eten gooiden. De moti- ,,Twintig-of dertigduizend views per weekend zijn geen uitzondering” Kleine Kees voet- balde enige tijd bij MEVO (één van de voorlopers van MZC’11), maar al als tienjarige besefte hij dat het hem eigenlijk niet zo lag. Via zijn eigen voetbal- lende kinderen belandde hij jaren later weer in het voetbalwereld- je. De oudste is inmiddels alweer enige tijd gestopt, maar pa loopt nog altijd rond op Sportpark Den Hogen Blok. Tegenwoordig zelfs in geel hesje. Bin: ,,Als fotograaf ben je dan wat zichtbaarder. Ei- genlijk had ik er nog nooit opmer- kingen over gekregen, totdat de gele hesjes zijn intreden deden in Frankrijk… Het is natuurlijk dankzij de AVG. Ik vind het goed dat dat er is, in deze tijd met al die gege- vens.” Hoewel hij op en rond het voetbalveld nog nooit commen- taar kreeg over zijn foto’s, is hij toch blij met het gele hesje. ,,Dan is het meteen duidelijk waar je Zelf voetbalde hij maar een korte periode, want na zijn eerste doelpunt stopte hij ermee. Een eigen doelpunt welteverstaan. Het maken van foto’s ligt MZC’11-fotograaf Kees Bin aanmerkelijk beter. voor komt. Want eerder werd je soms toch wat vreemd aangeke- ken door sommige ouders.” FOTOGENIEK Vaak is hij op de zaterdag een hal- ve dag op pad, soms ook een hele dag. Altijd met twee camera’s met bijbehorende lenzen. ,,MZC heeft 33 teams, en ik probeer per seizoen ieder team op de foto te zetten. En niet alleen het eerste elftal is dus fotogeniek, want de jeugd is eigenlijk het leukste om te fotograferen. Het ligt ook zeker aan de wedstrijd. Als de wedstrijd spannend is dan vertaalt zich dat in het aantal foto’s. Dat ligt dan fors hoger.” TIENDUIZENDEN VIEWS Bin, die ook weleens een hard- loopwedstrijd fotografeert of concerten in zijn geliefde Zie- rikzee, duikt na afloop van de wedstrijden niet al te vaak de kantine in. ,,Want dan ligt er voor mij thuis nog werk genoeg te wachten. Ik probeer de foto’s altijd snel online te hebben, maar eerst ben ik nog wel een uurtje of drie á vier bezig met de nabewerking.” Maar de Zierikzeeënaar weet maar al te goed waar hij het voor doet. ,,M’n foto’s worden gelukkig al jarenlang goed bekeken. Twin- tig-of dertigduizend views per weekend zijn geen uitzondering”, aldus de trots klinkende fotograaf. vatie is echter niet minder ge- worden, want hij zit nog steeds meerdere malen per week in de sportschool om zijn kracht bij te houden. Al ondervindt hij daar niet alleen maar voordelen van. “Ik train echt op kracht. Was al niet de snelste en dat is nu nog minder geworden”, lacht hij. Van- af zijn zestiende is de spits een vaste waarde in het eerste elftal van Bruse Boys, hij heeft het nog altijd naar zijn zin bij de club en is nu vooral blij dat hij geen pijn meer heeft en hoopt de komen- de tijd steeds fitter te worden. Maar behalve dat heeft hij nog een grote droom. “Met Bru nog eens promoveren en dan hand- haven in de eerste klasse, dat wil ik ooit nog een keer meemaken!”