VoetbalJournaal Beveland, september 2018

15 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Bezoek Robeysportswear.com ,,Vooral de spe- lersgroep was echt aan de pro- motie toe”, ver- telt Bakker, van oorsprong een Zeeuws-Vlaming. ,,Nu willen we na dit kampioenschap toch zeker een stabiele tweedeklasser wor- den. Volgens jaar is behoud het doel, maar een plek in het linker- rijtje zou toch een mooi extraatje zijn. Of we een aanwinst zijn voor de tweede klasse? Dat weet ik wel zeker. Kijk alleen al naar onze sup- portersschare. Zelfs bij uitwed- we trainer zegt Bakker het volgen- de: ,,We zochten een trainer die al op niveau had gewerkt. En Alexander heeft in het verleden zelf ook nog voor Yerseke gespeeld. We dichten hem de nodige kwaliteiten toe.” Bakker, die werkzaam is als basis- schooldirecteur, is sinds vorig jaar voorzitter van ‘Yese’. Tot de jaren tachtig speelde zijn (voetbal)leven zich af in Zaamslag, maar na zijn verhuizing naar Kruiningen stort- te hij zich op de plaatselijke VV. Bij Kruiningen was hij actief als speler strijden gaat er soms meer dan honderd man publiek mee.” Dat trainer Harro Hazelaar al rond de winterstop bekendmaakte om al na één seizoen te gaan vertrekken deed menig wenkbrauw fronsen. Ook bij de spelersgroep. Bakker vindt het jammer maar snapt de keuze van Hazelaar wel. ,,Oostka- pelle is zijn oude liefde en zijn twee zoons spelen er nu in het eerste. Harro heeft zich tot het einde toe fantastisch ingezet.” Over de keuze voor Alexander van Keulen als nieu- Eindelijk, eindelijk, eindelijk. VV Yerseke mocht er al enkele jaren aan ruiken, maar uiteindelijk kon het dit seizoen de promotie naar de tweede klasse van het zaterdagvoetbal veiligstellen. Toch moest de club na het vertrek van Harro Hazelaar na één seizoen wederom op zoek naar een nieuwe trainer. ,,Hij heeft groot gelijk dat hij naar Oostkapelle terugkeert”, vindt voorzitter David Bakker (66). ,,Vooral spelersgroep was echt aan de promotie toe” en bestuurslid, totdat hij in 1987 verhuisde naar Yerseke. ,,En toen belandde ik in de tenniswereld. Ik ben veertien jaar voorzitter ge- weest van TV Yerseke, tot vijf jaar geleden.” Toch bleef de voetbalwereld hem trekken, mede doordat zijn zoon een aantal jaren in Yerseke 1 speel- de. Toen de club vorig jaar een nieuwe voorzitter zocht durfde Bakker eigenlijk geen nee te zeg- gen. ,,Ik ben intussen al jaren sup- porter maar had nog weinig voor de club gedaan, zo vond ik zelf.” Bakker, als bestuurder dus gepokt en gemazeld, voerde op bestuurlijk vlak vrijwel meteen een belangrijke verandering door. Een bestuur van vijf man vond hij immers te weinig. ,,Dan moet iedereen alles weten en zich ermee bemoeien. We hebben nu een bestuur van negenmensen, zodat de taken beter verdeeld zijn. Ik wil mijn termijn hier afmaken en dan sta ik mijn functie graag af aan een jonger iemand”, aldus Bakker. Exotische vogels bij VV Wemeldinge De een is geboren op Corfu, de ander heeft zijn wortels liggen in Afrika. Vagelis Spirou (21) en Kevin Delgado Alves (27) geven zaterdag-vierdeklasser Wemeldinge nieuw elan én een flinke kwaliteitsinjectie in de voorste linie. Een portret van beide heren. VAGELIS SPIROU ‘’Ik kom van Corfu, een Grieks eiland. Ik ben sinds mijn achttiende in Nederland, voor een meisje. Ik heb haar ontmoet in een restaurant op Corfu, mooi verhaal. Ik ben hier voor onbepaalde tijd. In het be- gin was het lastig. Ik sprak de taal niet, kwam in een nieuwe omgeving terecht en had geen vrienden. Natuurlijk mis ik mijn familie, elke minuut zelfs. Fa- milie is het belangrijkste in je leven. Maar ik vertrouw mijn vriendin en hou van haar. Schrijf het allemaal op, hè. Ik spreek good Nederlands, maar kan het nog niet schrijven. Ik werk als hulp-chef bij Eeterij Juno. Van- wegemijn werk heb ik het afge- lopen seizoen veel wedstrijden gemist. Dit wordt mijn derde jaar bij Wemeldinge. Ik wil kampioen worden dit seizoen, net als twee jaar geleden. Ik kom het best tot mijn recht in de spits, maar kan ook op de zijkanten spelen. Mijn grootste kwaliteit, is dat ik altijd in mijn hoofd heb dat het individu ondergeschikt is aan het team. Ik ben een echte teamplayer.’’ KEVIN DELGADO ALVES ‘’Ik ben geboren op het eiland Kaap- verdië. Sinds mijn achtste woon ik in Nederland, omdat mijn vader hier werk had en voor een bete- re toekomst. Ik ben opgegroeid in Rotterdam. Mijn moeder woont nog steeds op Kaapverdië, ik spreek haar regelmatig. Eén keer per jaar probeer ik naar haar toe te vlie- gen. Ik voetbal al sinds mijn acht- ste. Afgelopen jaar ben ik verhuisd van Rotterdam naar Wemeldinge voor m’n vriendin. Op dit mo- ment werk ik bij Eeterij Juno achter de bar, maar ik ben op zoek naar een nieuwe uitda- ging. Dit jaar wil ik kampioen worden met Wemeldinge. Ik ga altijd voor het hoogst haalbare. Twee jaar terug, toen ik bij Oude Maas speelde in de eerste klasse, scheurde ik mijn achil- lespees. Ik wil dit jaar dus veel wedstrijden spelen en hopelijk weer op mijn oude niveau ko- men. Als vleugelaanvaller kan ik goed uit de voeten. Ik kan een mannetje passeren en heb een neusje voor de goal. Ik wil echt vlammen en plezier maken.’’ Zeeuwse scheids in Zweedse voetbal oktober verblijf ik hier nog in Lund. Dat is een stad met zo’n honderdduizend inwoners, in de buurt van Malmö Daar- na moet ik nog zes maanden stage lopen en wordt Brussel waarschijnlijk mijn werkveld. En dan wil ik de Zeeuwse voet- balactiviteiten ook graag weer oppikken.” Toch is het niet zo dat Slab- bekoorn alleen maar in de studiebanken zit. Begin maart was hij als vlagger actief bij zijn eerste wed- strijdje. ,,Ik had de Zweedse bond zelf benaderd. Eigen- lijk had ik een eerst een cur- sus moeten volgen maar na overleg te hebben gehad ge- loofden ze wel dat ik al enige ervaring had. Als het goed is ben ik in september ook voor het eerst als scheidsrechter actief. Op een vergelijkbaar niveau als dat ik in Neder- land fluit, tweede á derde klasse.” Dat Slabbekoorn ondertus- sen een beetje Zweeds kan vergemakkelijkt de boel wel. ,,Sommige Zweedse woor- den betekenen hetzelfde. Pas schreeuwde iemand naar me dat hij aan z’n shirt werd getrokken. Hoefde ik alleen maar ‘nee, nee, nee’ te zeggen.” Stefan Slabbekoorn (24) ver- ruilde enkele jaren terug een beloftevolle toekomst als leidsman in het korfbal in voor een precair bestaan als voet- balscheidsrechter. Momen- teel fluit hij niet in de Zeeuwse klei, maar in Zweden. De Biezelingenaar deed dus aan korfbal, maar dat gaf hem slechts geringe vol- doening. ,,Toen ben ik maar korfbalscheidsrechter ge- worden en dat ging vervol- gens als een speer. Al snel floot in de overgangsklasse. Er werden mij bekerfinales toegewezen en ik had ooit de leiding over het duel van TOP Arnemui- den voor promotie naar de hoofdklasse – het op een na hoogste niveau van Nederland. Arnemuiden verloor, maar zelf stond ik wel op het punt om naar dat niveau te promoveren. En ik was nog maar twintig jaar hè.” Tijdens de succesvolle sport- zomer van 2014 groeide Slab- bekoorns voetballiefde, wat hem op het idee bracht zich in te schrijven voor de scheids- rechterscursus van de KNVB. Slabbekoorn: ,,Puur om er als korfbalscheidsrechter voordeel uit te kunnen halen.” Uiteindelijk werd Slabbekoorn zelfs geselec- teerd voor het talententrajcect van de KNVB. Zo wiep zich een moeilijke keuze op. Of richting de hoofdklasse in het korfbal, of onderaan de ladder beginnen in het amateurvoetbal. Het werd dat laatste. ,,Het voetbal is toch professioneler en dat wilde ik gewoon eens meemaken. Het is leuker omdat het moeilijker is, dynamischer.” Maar hoe komt Slab- bekoorn dan opeens in Zweden terecht? ,,Studie. Vorig jaar november kreeg ik de kans om daar een opleiding in de luchtvaart te gaan volgen. Een enorme kans, want voor mij ook tien anderen. Tot en met