VoetbalJournaal Roosendaal, november 2018

Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Puur. Voetbal. Tienen of Partijen. 5 Ben Bartels: al een kwart eeuw voorzitter van FC Moerstraten Ben Bartels (60) mocht vorig jaar een feestje vieren: hij was een kwart eeuw voorzitter van FC Moerstra- ten. Hij is echter al veel langer lid van de club. Sterker nog, hij is er vanaf de oprichting in 1973 al bij. “Toen hadden we een tot voet- balveld omgeturnd weiland aan de Ossendreef. Omkleden deden we in een omgebouwd kippen- hok, waar geen douches waren. We konden alleen onze voeten schoonmaken onder koud water in een voormalige voederbak.” De FC was ontstaan doordat het café- en jeugdvoetbal in het dorp de handen ineen sloegen. “We zijn daarmee een van de laatst opge- richte clubs uit de regio. In 1974 speelden we onze eerste officiële wedstrijden.” Inmiddels woont Bartels niet meer in Moerstraten, maar de binding met het dorp is nog al- tijd aanwezig. Zijn sociale kring bevindt zich deels in het vereni- gingsleven daar en dus blijft hij ook regelmatig in Moerstraten komen. “Om te biljarten in het café van mijn broer Ad, café De Bakker, of naar de voetbal te gaan.” De drie broers Bartels zijn allemaal betrokken bij de club. Naast Ad en Ben, is dat René. Ben nam het stokje ruim een kwart eeuw geleden over van Ben Bartels is inmiddels alweer 25 jaar voorzitter van FC Moerstraten. Daar zal hij echter nooit mee pronken. Bij Moerstraten draagt iedereen zijn of haar steentje bij, dat is de normaalste zaak van de wereld voor de dorpsclub. Jelmer Akkermans (21) komt zijn leven lang al bij NSV. Met een goede uithaal kan hij de bal vanaf zijn achtertuin op het hoofdveld schieten, zijn teamgenoten wonen om de hoek en hij kent iedere toeschouwer op zondagmiddag. Zelfs de lokroep van RBC Roosendaal kon hem niet verleiden om het Nispense sportpark De Wallen te verlaten. Ad. “Die begon zijn eigen onder- neming en had het daar veel te druk mee. Ik was al secretaris geweest, dus de stap naar het voorzitterschap was niet zo groot. Nu is Ad secretaris.” Hij houdt het zo lang vol vanwe- ge de vele vrijwilligers die de club telt, vertelt Bartels. “Ik hoef er niet dagelijks te zijn, we hebben voldoende kaderleden die de ope- rationele taken op zich nemen. Tien bestuursleden op een club van honderd voetballers, dat is toch best aardig. Ik ben er meer voor het blussen van brandjes, leiden van vergaderingen en op zondag als het eerste speelt.” De technologie heeft er ook voor ge- zorgd dat Bartels tegenwoordig veel op afstand kan doen. “Eerst via de mail, nu via de app. Die app- groepen maken het leven van een voorzitter een stuk eenvoudiger.” FC Moerstraten is niet zo’n grote club. Dat kan ook niet, in een dorp met ruim zeshonderd inwoners. “We krimpen alleen maar. Het dorp vergrijst, waardoor er weinig kinderen bij komen. De jonge stel- len zijn veelal vertrokken uit het dorp. Daarnaast zitten veel kinde- ren in Wouw op school, dus gaan ze bij Cluzona met hun vriendjes en vriendinnetjes voetballen.” FC Moerstraten houdt het hoofd boven water door veel samen te Jelmer Akkermans: nog altijd trots op NSV Zijn vader weet nog goed hoe Jelmer vroeger dag in dag uit op het sportpark De Wallen te vinden was. Samen met Arno van Gastel, was hij elke vrije seconde met een bal bezig. Inmiddels zijn de twee uitgegroeid tot grote kerels, die een belangrijke rol hebben in het eerste van NSV. Ze voetballen niet meer zo vaak als vroeger, maar genieten nog altijd enorm van het spelletje op zondagmiddag. “En we weten elkaar blindelings te vinden. Ik hoef bij een vrije trap eigenlijk niet eens meer te kijken wat Arno doet, ik weet precies waar ik de bal moet leggen. Ik heb hem dan ook flink wat assists gegeven”, vertelt Akkermans glimlachend. De aanvallende middenvelder neemt regelmatig de vrije trappen bij NSV en legt die dan panklaar op het hoofd van de boomlange laatste man. En Van Gastel is niet de enige binnen het eerste van NSV met wie Akkermans het goed kan vinden. Sterker nog, de vierdeklasser is eigenlijk een vriendenteam. Maar wel één dat aardig meedoet in de competitie. Vorig jaar wonnen ze nog de eerste periodetitel. “Maar in de nacompetitie merkten we tegen Breskens dat de derde klasse toch net een wat hoger niveau is. In de vierde klasse kom je al heel ver door hard te werken.” Dat Akkermans nog bij NSV speelt, tekent zijn loyaliteit. Hij kon in de jeugd immers ook naar RBC. “Maar dan had ik in Bergen op Zoom moeten trainen en daar naar de middelbare school moeten gaan. Daar had ik geen zin in, ik wilde liever bij mijn vrienden blijven.” Op zondagmiddag het geel- zwarte tricot aantrekken maakt hem nog altijd trots. “Ik vind dat wel mooi, ja.” Hij hoopt met NSV ooit nog eens in de derde klasse te spelen. “Dat zou mooi zijn. We hebben een jong team, de sfeer onderling is goed en we werken keihard voor elkaar. Daar ligt het dus niet aan.” werken met het verenigingsleven in het dorp, bijvoorbeeld door het dorpshuis mede te gebruiken als kantine. “Het is af en toe geven en nemen, maar het is ook zon- de om een clubgebouw te heb- ben dat doordeweeks leeg staat. Nu wordt het elke dag gebruikt, waardoor het rendement van zo’n investering zowel financieel als maatschappelijk veel hoger is.” Gevraagd naar de hoogtepunten in de afgelopen 25 jaar, wijst Bar- tels naar verschillende momenten. “We spelen ons hele leven al in de laagste klasse, maar hebben af en toe wel een periodetitel gepakt. Dat zijn demooie dingen, net als de kampioenschappen van jeugdelf- tallen. Daarnaast kregen we als af- scheidscadeau van de gemeente Wouw, die opging in Roosendaal, in 1996 geld waarmee we een lich- tinstallatie konden aanschaffen. Twee jaar later hebben we met de leden een kantine gebouwd, waar- door we niet meer terug hoefden te vallen op het dorpscafé.” Nu is de club opgegaan in het ge- zamenlijke dorpshuis. Voor Bar- tels maakt het qua plezier weinig uit, hij staat op zondag met een lach op het gezicht langs de lijn. “De buitenlucht, het sportief be- zig zijn en de contacten leggen en onderhouden: dat blijft moti- veren.”