VoetbalJournaal Roosendaal, november 2018

25 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Teamkleding met de perfecte pasvorm. HSC’28 bestond begin november precies 90 jaar. De club kent een geweldige geschiedenis. Het was misschien nooit de grootste van de gemeente Roosendaal, maar wellicht wel de hechtste. De club vormt bovendien het kloppend hart van Èrel. Begin november werd het 90-ja- rig bestaan van HSC’28 gevierd met een knallend feestweek- end, vol leuks voor jong en oud. De club heeft ook wat te vieren, in 90 jaar heeft de gemeen- schap van Heerle een geweldi- ge voetbalclub opgebouwd. In 2003 werd al een jubileum- boek van maar liefst 67 pagi- na’s uitgebracht door de He- relse Sport Club, ter ere van het 75-jarig bestaan. Het boek- werk staat vol anekdotes, we- tenswaardigheden en hoogte- punten uit de geschiedenis van de club. En dat zijn er nogal wat. Alleen de oprichting is al een bijzonder verhaal. Op Allerhei- ligen nog wel, een verplichte feestdag in die tijd, werd een voetbal- en atletiekvereniging opgericht. Leden betaalden twee kwartjes contributie, om lid te worden van de club, die toen de naam RK H.V.V. droeg. Er zou in die tijd gevoetbald zijn op verschillende stukken grond van de welwillende dorpsbewoners en boeren. De jeugd was nog niet welkom, de Herelse voetbalvereniging was er voor spelers vanaf vijftien jaar. RK H.V.V. moest regelmatig verkassen, als boeren hun stuk grond weer voor de landbouw wilden gebruiken. FIETSBELASTING De spelers van de club ver- voerden zich de eerste jaren naar uitwedstrijden bij voor- keur per fiets en als het echt niet anders kon, met de bus. Die busreizen waren echter nogal duur, dus het liefst op de tweewieler en dan proberen de hoofdwegen te mijden. Dan zouden ze namelijk fietsbelas- ting moeten betalen en zo rijk HSC’28: veel meer dan een voetbalclub waren de voetbalclubs in die tijd niet. De oudste verhalen over een trainer gaan over ka- pelaan Van der Riet, die de spe- lers op het hart drukte er ‘een paar in te rammelen’ en onder invloed van enkele glazen bier vanaf de zijlijn zijn mannen naar voren schreeuwde. Voorzitter Hans Trouw, clubman Emiel de Kok, bestuurslid Rob Janssen en speler van het huidige eerste elftal Joost Konings weten weinig van de oprichting en kennen deze verhalen alleen uit het jubileumboek. Dat heeft ook een goede reden: iedereen die er in die tijd bij was, is helaas overleden. De Koks geheugen gaat het verst terug. “Ik ben hier begin jaren zeventig begonnen met voetballen. We speelden toen nog op de grond van een boer, dat was gewoon een koeienwei. We hebben daar letterlijk tus- sen de koeienvlaaien gevoet- bald. De leiders waren drie uur voor de wedstrijd begon al aanwezig om de lijnen te trekken en koeien uit de wei te halen. Kleedlokalen waren er nog niet, dus hadden we een bus gekocht om ons in om te kleden. Wij voorin, de uitploeg achterin.” MOUWEN OPSTROPEN Rond 1973 kreeg HSC’28 zijn eerste sportpark, aan de Po- pulierstraat. Maar toch, niet te vergelijken met het sport- complex dat nu aan de Herel- sestraat staat. Dat verkreeg de club in 2010, daar heeft het lang voor moeten strijden. Ko- nings voegt toe dat die strijd- lustige mentaliteit bij HSC’28 past, waar hij inmiddels acht jaar rondloopt. “De saamhorigheid bevalt me. Tegelijkertijd hangt hier een cultuur van: mouwen opstro- pen en ervoor gaan. Er alles aan doen om de drie punten binnen te halen. Je bent als nieuweling welkom, maar je moet je wel aanpassen.” Hans, Rob en Emiel knikken. En dat zouden alle 230 leden van HSC’28 hebben gedaan. Iedereen in het dorp heeft wel iets met de club, sportpark Ha- rella is een ontmoetingscen- trum geworden. Meer dan puur die voetbalwedstrijd. En ieder- een is welkom, dat blijkt al als je een blik werpt op de team- pagina’s: HSC’28 heeft jeugd- teams, een vrouwenteam, een veteranenteam en natuurlijk de heren. EIGEN DOEL De geschiedenis van HSC’28 kent ongelofelijk veel anekdotes. Zoals die van Frie van Zantvliet, een keeper van het tweede in het verleden van de club. Hij had een speciale truc om de tegenstander te misleiden: Van Zantvliet ging met zijn rug naar het veld staan, om de bal vervolgens over zijn hoofd in het veld te schieten. Dit ging naar verluidt ook nogal eens mis, waardoor de bal in zijn eigen doel belandde. Of ‘de zwartkijkers’ rond 1948. HSC’28 speelde in- middels op het terrein bij De Schalm, maar wilde voorko- men dat mensen vanuit de bar van het dorpshuis gratis de wedstrijden konden bekij- ken. Het vroeg de gemeente om beplanting en die kwam er. Die werd echter direct afge- knipt in het holst van de nacht, waardoor mensen toch gratis naar de wedstrijd konden kij- ken vanuit de bar. CADEAU Het jubileumboek uit 2003, redactie René Hermans, staat vol met dit soort vermakelijke verhaaltjes. Anekdotes over feestjes in België die uit de hand liepen, voetballers die in de trein in slaap vielen en in Haarlem pas wakker werden of de nacht noodgedwongen doorbrachten in de garage van de taxibuschauffeur. Het laat zien dat HSC’28 veel meer is dan een voetbalclub alleen, het is een monument in Heerle. Iedereen heeft wel een mooie herinnering aan de vereniging overgehouden. Het mooiste cadeau dat de vereniging had kunnen wen- sen, kreeg het van de spelers van het eerste elftal afgelo- pen seizoen. HSC’28 1 promo- veerde direct in het jaar na de degradatie, weer terug naar de vierde klasse. “Dat is natuurlijk geweldig”, zegt De Kok trots. De andere heren knikken. Op naar de 100.