VoetbalJournaal Oosterhout, december 2018

25 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Tienen of Partijen. Vrijwilligerswerk is niet alleen iets voor gepensioneerden, zo beseffen Joey Boelaars (30), Thijs van den Hout (27) en Joey Hendriks (27) maar al te goed. De drie bestuursleden verzetten veel nuttig werk voor Irene’58 en hopen dat jeugdleden van de club hun voorbeeld volgen. Op de vroege zaterdagochtend is er al een hoop te beleven aan de Jan de Rooijdreef in Den Hout. Op het knusse sportcomplex in die straat is de voetbaldag bij Irene’58 namelijk al in volle gang en voor 09.30 uur hebben Joey Boelaars, Thijs van den Hout en Joey Hendriks al hun eerste klus geklaard. Het drietal bestuursleden heeft hier en daar al wat spullen opgeruimd, babbelt in de kantine met wat clubgenoten en zorgt ervoor dat het scorebord van het hoofveld werkt en de koffie pruttelt. “Normaal zijn we hier nooit alle drie rond dit tijdstip hoor”, zegt Boelaars. “Maar als we toch vroeg afspreken, kunnen we onszelf net zo goed direct nuttig maken hé”, lacht hij. Het kenmerkt de mentaliteit van het trio, dat zich belangeloos en zeer gedreven inzet voor hun Ire- ne’58, de warme dorpsclub uit Den Hout met zo’n 350 leden. De vereniging uit de kleine plaats ligt op een steenworp van het veel grotere Oosterhout en heeft op- vallend veel leden uit die plaats. “Je hebt daar met TSC, SCO en VV Oosterhout drie grote clubs en dus heb je als voetballer veel keuze”, zegt Hendriks. “Irene’58 is klein en hecht, iedereen kent elkaar. En ondanks dat ons eerste team voor het eerst dit jaar zeer knap in de Drietal geeft het goede voorbeeld bij Irene’58 derde klasse speelt, is prestatie- drang ook niet het belangrijkste. Daarin onderscheiden we ons van die drie clubs”, zegt hij. “De kern van onze seniorenteams bestaat uit ‘Houtse’ jongens, maar we heb- ben ook veel leden uit Oosterhout die dus graag bij ons spelen.” Hendriks is kantinebeheerder van Irene’58 en speler van zaterdag 3, Van den Hout speelt ook in dat team en is verantwoordelijk voor de communicatie van de club. Boelaars speelt amper meer wed- strijdjes in het oranje-witte tenue en focust zich liever op zijn rol als penningmeester. De drie enthousi- aste vrijwilligers zijn zeer belangrij- ke schakels binnen Irene’58, zo is duidelijk. Via allerlei creatieve com- municatiemiddelen roept Van den Hout bij feestjes iedereen op om naar de club te komen, Hendriks regelt dat alle gasten daar niets te- kortkomen en Boelaars berekent de omzet die de club draait na zo’n evenement. Het is een aanpak die werkt, zo zegt Hendriks. “De kan- tineomzet is enorm belangrijk en daarom proberen we regelmatig leuke dingen te organiseren. Het is altijd erg gezellig. Alleen blijven we eraan werken omonze kantine nog net wat voller te krijgen.” Veel clubs leunen op vrijwilligers op leeftijd. Bij Irene’58 is er ook spra- ke van zo’n situatie, maar het drie- tal hoopt dat meer jongeren zich willen inzetten voor de club. “We hopen dat de volgende generatie inziet dat het nodig is”, aldus Van den Hout. “Wij drieën maken graag tijd om de vereniging te helpen en hopen dat de jeugd ons voor- beeld volgt. Gelukkig merken we dat steeds meer jonge gasten iets voor de club willen doen, dus dat belooft hopelijk veel moois voor de toekomst.” Irene’58 heeft enorm lang moeten wachten op promotie naar de derde klasse. Vorig seizoen kreeg de oranje-witte formatie dit eindelijk op een glorieuze wijze voor elkaar en de club wil geen eendagsvlieg zijn in deze competitie, zegt aanvoerder Eric van den Boogaard (28). “We zijn niet langer alleen bekend door de gezelligheid.” Irene’58 wil geen modderfiguur slaan na historische promotie Vorig jaar beleefde Irene’58 als club zowat het mooiste jaar uit haar historie. De club vierde groots haar 60-ja- rig jubileum en uitgerekend in dat seizoen promoveerde het vlag- genschip van de dorpsvereniging als terechte kampioen voor het eerst naar de derde klasse. “Het kon echt niet op, zeker in de twee- de seizoenshelft was het zowat iedere week feest voor ons”, zegt Eric van den Boogaard. “Het werd drukker en drukker langs de lijn, onze fans brachten vuurwerk mee en iedereen in de omgeving had het over ons”, aldus de verdediger. “’We hebben het kampioenschap ook op een geweldige manier met alles en iedereen gevierd, het wordt moeilijk om dat seizoen ooit nog te overtreffen.” Maar hij en zijn teamgenoten doen wel hun best. Want nu de club ein- delijk eens op een hoger niveau uitkomt, wil Irene’58 absoluut geen modderfiguur slaan. Van den Boogaard is al bezig aan zijn 12de seizoen in het eerste team van de trots uit Den Hout en hij heeft de reputatie van de club zien veran- deren. “Toen ik in het eerste ging spelen, speelde ons vlaggenschip in de vijfde klasse en later een ano- nieme rol in de vierde klasse. Dat is jarenlang zo gebleven. Mensen vonden Irene’58 vooral een gezelli- ge club, maar associeerden de ver- eniging niet met zeer goed voetbal. Nu is dat toch anders en spelen we zelfs de derby’s tegen TSC, SCO en Oosterhout, clubs die we voorheen nooittroffen.Datmaaktdemensen op de club terecht apetrots. En nu we ook eindelijk in die derde klasse spelen, gaan we er alles aan doen om ook goed te presteren. Kam- pioen gaan we niet worden haha, als we niet degraderen dan zijn we tevreden.” Voor de kost is Van Den Boogaard werkzaam bij WWA B.V., een bedrijf dat gespecialiseerd is in de productieautomatisering met robots. De aanvoerder van Irene’58 heeft een hoop technisch kennis in huis om zijn werk goed te doen, maar op het veld moet hij het juist niet van zijn techniek hebben. “Nee, ik ben een echte verdediger”, grin- nikt hij. “Ik probeer aanvallers af te stoppen en lever de ballen daarna in bij mijn ploeggenoten, die mogen het spel maken. Ik ben ook wel een type dat veel coacht, daarom ben ik misschien sinds dit seizoen aan- voerder. Ik probeer ook het goede voorbeeld te geven door haast al- tijd aanwezig te zijn op trainingen, al moet ik soms een keer afzeggen door mijn werk.” Van den Boogaard komt oor- spronkelijk uit Den Hout en hij is dus een kind van de club. De aan- voerder woont nu in Breda, maar keert binnenkort terug naar het kleine dorpje nabij Oosterhout. “Ja, je weet hoe dat gaat, ik heb een huisje gehad van de club… nee even zonder gekkigheid haha. Mijn vriendin en ik hebben er een wo- ning gekocht, het voelt goed om weer terug te keren. Bovendien woon ik dan ook weer lekker dicht- bij Irene’58.”