VoetbalJournaal Langstraat, najaar 2019

13 Uw schoen en voet specialist Brian van de Goor (25) is weer thuis bij The White Boys. Na negen jaar afwezigheid keerde hij afgelopen winterstop terug bij de club inWaspik. Hij geniet van het voetballen op het oude nest. Cees Gijsman (69) neemt volgend jaar afscheid als voorzitter van voetbalvereniging Waspik. Niet omdat hij het zat is, maar omdat het volgens hem beter is voor de club. De voorzitter vertelt vol passie over de klusploeg, het bestuur en zijn afscheid. Brian van de Goor voelt zich op zijn plek aan de Lindenheuvel Voorzitter Waspik Cees Gijsman: ‘Het is nu tijd voor een frisse wind’ Als Brian van de Goor sportpark Lindenheuvel op loopt, voelt hij de warmte van thuis. Binnen wach- ten zijn vrienden en familie, aan de bar in de vernieuwde kanti- ne. Op zijn vierde werd hij al lid van The White Boys. Hij doorliep er de jeugdafdeling en maakte doelpunt na doelpunt, als spits. “Ik kan me geen seizoen herin- neren waarin we niet kampioen zijn geworden. We hadden een vrij goed team. Die jongens zijn overal naartoe vertrokken, veel naar Waspik. Dat is jammer. Als het dan steeds minder wordt, vertrekt de rest ook sneller.” CAPELLE Van de Goor stond ook voor de keus: bij zijn familieclub blijven of zich ontwikkelen? Geen makkelij- ke beslissing. “Ik ben toch vertrok- ken, was 16 jaar. Ik heb bij Capelle gespeeld, daar kon ik beter wor- den.” In Sprang-Capelle werd hij omgeschoold van spits tot bespe- ler van de linkerflank. “Ze zagen het als extra wapen, een opko- mende linksback. In het begin was het wel wennen, verdedigen in plaats van voorin beslissend zijn, maar ik werd als linksback zelfs in een seizoen alsnog topscorer van de selectie. Mijn traptechniek is vrij aardig, ik heb ook wel wat as- sists gegeven.” Zijn verdedigende “Welkom op ons prachtige sportpark in Waspik.” Hier staat een man vol clubliefde, dat wordt direct duide- lijk. Cees Gijsman is bezig aan zijn twaalfde jaar als voorzitter van de plaatselijke voetbalvereniging en geniet nog elke dag van die rol. En toch doet hij volgend seizoen een stapje terug. “Ik ben het absoluut niet zat, maar vind het wel tijd voor een frisse wind. Ik word 70, er lo- pen hier legio echte Waspikse der- tigers, veertigers en vijftigers rond die het makkelijk kunnen overne- men. Met een jonger iemand ko- men ook andere ideeën. Dat kan goed zijn voor de vereniging.” KLUSPLOEG Gijsman is geboren en getogen in Waspik, woonde twintig jaar in Dongen, maar keerde terug zodra hij de kans kreeg. “Als je in Was- pik geboren bent, dan blijft het trekken.” Hij begon als kleine jon- gen met voetballen op sportpark Elzenhage, maar keerde daar na zijn vertrek in 1986 pas ruim twin- tig jaar later weer terug. “Ik ken- de alle mannen uit de klusploeg nog van vroeger. Zij vonden dat ik maar eens de kar moest gaan trekken bij Waspik, met mijn ver- leden als leidinggevende in het bedrijfsleven. Ik stond daar niet onwelwillend tegenover, zeker omdat de club al negen jaar een interim-voorzitter had. Het werd weleens tijd voor een opvolger.” Gijsman wilde eerst weleens weten wat het voorzitterschap inhield en liep daarom een half jaar met de interim-preses mee. Het werd hem wel duidelijk: deze taak paste bij hem. “Als voor- zitter hoef je niet eens zo veel te doen, als je de juiste mensen maar om je heen verzamelt. Wij zijn nu bezig met een achtste be- stuurslid, zij doen een groot deel van het werk. Ik ben vooral heel intensief bezig geweest met het verbinden van mensen, zorgen voor eenheid binnen de vereni- ging. Dit vrijwilligerswerk kost me absoluut geen moeite, ik doe het met veel plezier.” EIGEN JONGENS Hij roemt de kracht van de Was- pikse vrijwilligers, die samen bijvoorbeeld twee extra kleed- kamers hebben gebouwd toen het vrouwenvoetbal ook hier aan populariteit won en de kantine hebben verbouwd. “Het zijn al- lemaal echte Waspikse mensen, zo ook de spelers van het eer- ste. We doen het met onze eigen jongens, daarom hebben wij ook nauwelijks verloop.” Gaat de voorzitter vanaf volgend jaar achter de geraniums zitten? Reken daar maar niet op! “Ik ga me volledig richten op de klus- ploeg, wij zijn elke maandag- en vrijdagochtend op het sportpark te vinden en dan doen we van al- les. Sinds twee jaar moeten we Jan Schippers helaas wel mis- sen, een icoon van de club dat plotseling overleed. Dat is nog al- tijd een groot gemis, ons groepje is heel hecht.” Het is wel duidelijk: Gijsman houdt van de voetbalvereniging uit zijn dorp. “De sfeer is goed, het is gezellig en iedereen kent elkaar. Er is nooit gesodemieter, gewoon lekker voetballen en daarna genieten in onze hele fij- ne kantine.” taken vergeet hij niet. “Ik doseer het opkomen.” Dit seizoen kreeg hij de kans om in te stappen bij het ambitieuze project van The White Boys. “Dat was voor mij een hele mooie stap: ik had geen toekomst meer bij Capelle en The White Boys was voor mij de enige club waar ik echt heen wilde. Er zijn veel nieuwe spelers, maar verder is de club grotendeels het- zelfde gebleven. Iedereen die in de kantine zit, ken ik wel. Ik kwam er zelf ook nog regelmatig. Het zijn familie en vrienden, die ik in mijn dagelijks leven ook zie. De 0234302.pdf 1 2-10-2019 12:07:58 zondagen bij The White Boys zijn eigenlijk ook familiedagen voor mij”, vertelt hij lachend. LONGONTSTEKING De voorbereiding verliep vrij voor- spoedig voor The White Boys. “We hebben alleen van een eer- steklasser verloren, dat is geen schande.” Van de Goor herstelde zelf van een vervelende long- ontsteking. “Die heeft me wel een flinke opdonder gegeven. Ik moest sowieso weer fit worden, heb sinds de winter alleen in het tweede meegedaan en dat is een gezelligheidsteam. Maar ik ben ervan overtuigd: ik ga de draad weer oppakken.” Kaatsheuvel is Heartsafe dankzij levensreddende AED’s Wanneer iemand in Kaatsheu- vel te maken krijgt met hartfa- len, dan is er binnen driehon- derd meter hulp beschikbaar in de vorm van een Automatische Externe Defibrillator (AED). Het dorp heeft het stempel van ‘heartsafe’ zone en de Stichting Heartsafe Kaatsheuvel hoopt dat meer mensen zich aanmel- den voor een reanimatiecursus. Iedereen kent ze: de herkenba- re, groene apparaten die han- gen op openbare plaatsen zoals supermarkten en sportcom- plexen. Met deze AED’s kun je mensen met een hartstilstand een elektrische schok toedie- nen door middel van reanima- tie, met als doel om het hart te ‘resetten’. Als binnen zes minuten alle handelingen uitge- voerd kunnen worden die nodig zijn, wordt de overlevingskans verhoogd naar 25 procent. In Kaatsheuvel is de situatie dik in orde. Overal in het dorp is er bin- nen een straal van driehonderd meter een AED beschikbaar. Dit is te danken aan Stichting Heartsafe Kaatsheuvel, dat met behulp van subsidies en spon- soren ervoor heeft gezorgd dat er 32 apparaten hangen in het dorp, die 24/7 beschikbaar zijn. “Kaatsheuvel heeft hierdoor het stempel ‘heartsafe’ en daar zijn we trots op”, zegt Peter Poort. “Op drukke plaatsen in het dorp zijnAED’s aanwezig en uiteraard vallen daar ook sport- clubs onder op Eikendijk”, zegt het bestuurslid van de stich- ting. Nu Kaatsheuvel ‘hartsafe’ is, heeft de groep een nieuwe missie. “Iedereen moet weten waar de AED’s hangen. Op onze website kun je dat zien op een kaartje. Daarnaast willen we mensen stimuleren om een reanimatiediploma te halen en ervoor te zorgen dat ze zich aanmelden bij www.hartslag. nu. Dan krijg je een digitale mel- ding ingeseind wanneer een slachtoffer dringend hulp nodig heeft. Hoe meer vrijwilligers, hoe meer levens er gered kun- nen worden.” Alle informatie over de stich- ting is te vinden op de website www.heartsafekaatsheuvel.nl .