VoetbalJournaal Langstraat, voorjaar 2019

17 Alles op het gebied van voetbal Uw schoen-, voetbal-, en wandelspeciaalzaak voor het hele gezin Bij voetbalvereniging Blauw-Wit’81 uit de De Moer kwam twee maanden geleden niet alleen 2018 tot een einde. Na 25 jaar verscheen namelijk ook de laatste editie van hun clubblad Blauw-Wit-’t-al. En als ze het bij Blauw-Wit over het clubblad hebben, dan denken ze meteen aan één persoon: Berry Verheijden. Ruim 25 jaar ge- leden was Berry degene die aan het toenmalige bestuur vroeg waarom Blauw- Wit geen clubblad had. Het be- stuur wist het eigenlijk ook niet en zei tegen hem: “Begin er maar aan.” Samen met René de Bresser pakte hij de handschoen op en richtte hij het clubblad op. In juni 1993 verscheen het eer- ste exemplaar, een proef, met daarin alleen nog de stukken voor de jaarvergadering van juli 1993. In september van dat jaar verscheen het eerste offi- ciële exemplaar. Laatste Blauw-Wit-‘t-al na 25 jaar: Berry bedankt Op de voorpagina prijkte de ti- tel: Clubblad v.v. Blauw-Wit ‘81. Een beetje saaie naam, dus de leden werd gevraagd om een originelere titel te verzinnen. De reacties stroomden binnen, maar de door Ellen Leijten in- gezonden naam ‘Blauw-Wit- ’t-al’ was de overduidelijke winnaar. En deze naam prijkte vanaf 1994 dan ook op de voor- zijde van het clubblad. Al die jaren zorgde Berry, als grote kartrekker, ervoor dat alle leden via het clubblad van de laatste nieuwtjes, uitsla- gen, standen, programma’s en leuke interviews werden voor- zien. Eerst acht keer per jaar, daarna vijf keer en de laatste jaren vier keer per jaar. Maar de tijden zijn veranderd en de overgang van papieren naar digitale media is een feit. De website, mail, Facebook en voetbalapp hebben de functie van het clubblad in de loop der tijd voor een groot deel over- genomen. De jarenlange inzet van Berry voor het clubblad toont dat hij een clubman is in hart en nieren en een voor- beeld voor iedereen. En daar- om werd Berry op 6 januari 2019, tijdens de Nieuwjaars- receptie van Blauw-Wit’81, namens bestuur, leden en le- zers, met mooie woorden en een leuke attentie verrast en bedankt voor 25 jaar Blauw- Wit-‘t-al! 0216606.pdf 1 19-2-2019 12:15: Jörgen Kroot: ‘Voor zulke ochtenden kom ik zeker met plezier mijn bed uit’ Niet alleen talentvolle voetballertjes dartelen op zaterdagmorgen over het gras van Uno Animo. Ook veel jonge scheidsrechters met potentie maken wekelijks hun opwachting op de velden in Loon op Zand, zo leert een bezoekje aan sportpark De Klokkenberg. Het is een prach- tige zaterdag- morgen in Loon op Zand: het gras is nog nat, het ochtendzon- netje schijnt al lekker fel en in het ballenhok van Uno Animo hangt de herkenbare, klassie- ke geur van pionnen en onge- wassen hesjes. In die ruimte staat Jörgen Kroot om 09.15 uur ranja in plastic bekertjes te schenken, zodat de jongste spelertjes van de club straks wat te drinken hebben. “Ik ben hier in principe elke zaterdag van 08.15 uur tot 12.30 uur als wedstrijdsecretaris van onze jeugdafdeling én scheidsrech- ter (coördinator) ”, zegt de vrijwilliger. “Hierna zitten mijn taken erop, maar mijn ‘Uno’ dag is dan nog niet voorbij. Mijn oudste zoon Bram speelt in de J017-2 en mij jongste zoon Daan in de J015-3 en uiteraard ga ik dan kijken bij hun wed- strijden”, zegt hij. Nadat hij de ranja heeft ver- deeld over de kleedkamers, wandelt Kroot naar de velden op het fraaie sportpark, waar veel wedstrijden aan de gang zijn. De man uit Loon op Zand geniet als voormalig jeugdtrai- ner van de duels die zijn de pu- pillen spelen, maar houdt ook als scheidsrechtercoördinator de jeugdige fluitisten nauwlet- tend in de gaten. “Kijk”, zo wijst Kroot naar een van de jonge arbiters. “Die jon- gen daar is pas elf jaar, maar heeft die pupillenwedstrijd goed onder controle. Hij loopt goed mee, ziet het spelletje goed en neemt de juiste beslissingen. Daar kan ik van genieten.” Sommige clubs moeten vlak voor aanvang van een wed- strijdje hopen dat een voet- balvader zichzelf opoffert om de fluit in de mond te nemen, maar bij Uno Animo kennen ze dit probleem niet. Integendeel: Kroot heeft de beschikking over een groep van maar liefst 21 jongens, variërend van 9 tot 14 jaar oud, die allemaal op zaterdagmorgen graag een jeugdwedstrijd fluiten. “Ik heb een speciale lijst in Excel ge- maakt, waarin een rouleer- schema staat zodat iedereen om de beurt fluit. Ook zorg ik ervoor dat de jongen steeds andere pupillenteams fluiten, dat is goed voor de variatie”, zegt Kroot, die tevreden is met zijn luxeprobleem. “Het is ge- weldig dat de scheidsrechter- scursus van een paar jaar zo is aangeslagen bij Uno Animo.” Kroot let tijdens de wedstrij- den op het spelinzicht van de scheidsrechters, hun omgang met de spelers en op de uit- straling van de jonge arbiters. “Laatst liep er een jongen bij in een verkeerde outfit. Daar heb ik hem op aangesproken en van- daag heeft hij de uitstraling van een echte scheidsrechter”, zo constateert Kroot tevreden. “Ik wil de jonge gasten graag helpen in hun ontwikkeling en vraag de jeugdtrainers ook om feedback na wedstrijden. Dan kan ik achteraf de scheidsrech- ters weer tips geven.” Als Kroot van veld naar veld wandelt, wordt hij door veel verschil- lende mensen begroet. “We hebben een gezellige club, de sfeer is goed en iedereen kent elkaar”, zo zegt de man die een tijdje terug nog werd uitgeroe- pen tot clubvrijwilliger van het jaar. “Zaterdagen als deze zijn geweldig, met alle liefde kom ik voor zulke ochtenden vroeg mijn bed uit.”