VoetbalJournaal Langstraat, november 2018

Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Puur. Voetbal. Tienen of Partijen. 5 The White Boys lijkt de stijgende lijn te hebben gevonden. Clubman Marc Kemmeren (34) vertelt tevreden over de aanwinsten die het tweede elftal erbij heeft gekregen én het nieuwe eerste team, vol Poolse jongens die aardig kunnen voetballen. Jarenlang had The White Boys geen eerste team in de standaardklasse. De kwantiteit en kwaliteit waren niet voldoende, dus speelden ze louter tegen tweede, derde en lagere seniorenelftallen. Met de komst van een groep gemotiveer- de Poolse voetballers, is er nu weer een selectieteam. “Zij kunnen echt wel een balletje trappen. Zij speel- den eerst bij Broekhoven, maar die club is gestopt. We kwamen in ‘Waspik hoort thuis in de derde klasse’ ‘Ik zou alles laten vallen voor The White Boys’ contact en het klikte, dus spelen ze nu bij ons. Daar zit echt potentie in en het is goed voor onze naam dat we nu weer een team in de stan- daardklasse hebben. Ze zijn met open armen ontvangen en zijn ook heel vriendelijk naar ons toe.” Marc Kemmeren is een clubman in hart en nieren. “Ik komhier al vanaf mijn vierde, het is mijn club, mijn alles. Toen mijn neefje geboren werd, heb ik hemgelijk lid gemaakt. Ik zou alles laten vallen voor The White Boys.” De gezelligheid redt de club ook in moeilijke tijden. “Mensen komen hier graag samen, daar- door hebben wij ook flink wat leden van buitenaf. Dat is belangrijk, het houdt de club draaiende.” Voe t bal v er eni- ging Waspik ken- de vorig seizoen een bizar slot van de competitie. De ploeg leek na een tumultueus verlopen jaar te degraderen naar de vierde klasse, maar kreeg via een om- weg toch weer een ticket voor de derde klasse. Wayne Hubeek (25) heeft dit ook nog nooit meegemaakt. Waspik ging bij SAB met 1-0 onderuit in de finale van de na- competitie en leek daardoor te degraderen naar de vierde klasse. Een ramp voltrok zich, spelers lagen met betraande ogen op het veld na het laatste fluitsignaal. Maar doordat een andere club koos voor zater- dagvoetbal, kreeg Waspik als ‘beste verliezer’ toch nog een ticket voor de derde klasse. “Daar waren we natuurlijk su- perblij mee. Onze aanvoerder Rob IJpelaar stopte en topsco- rer Steven Molenschot ging naar Almkerk, die wilden we niet afscheid laten nemen met een degradatie.” Waspik had het geluk ook wel verdiend na een seizoen vol te- genslagen. Een trainer met wie het niet klikte, een overvolle ziekenboeg en flink wat onge- Alles op het gebied van voetbal Kemmeren is onder andere leider van het tweede team, samen met Maurice Boer en trainer Leroy van Gestel. Laatstgenoemde is er sinds dit seizoen bij en nam wat talent- volle spelers mee. “Daardoor zijn we inmiddels meer dan een gezel- ligheidsteam, er wordt nu ook seri- eus gevoetbald. En als het wat min- der gaat, strijden we nog voor de punten. Die jongens hebben onze ploeg een leuke impuls gegeven.” Zelf hoopt Kemmeren, wiens vader voorzitter is van de club en moe- der achter de bar helpt, snel weer op het veld te staan. “Ik heb mijn kruisbanden afgescheurd, maar het herstel gaat goed.” lukkige nederlagen. “Het jaar daarvoor speelden we nog om promotie naar de tweede klas- se, dat zegt genoeg”, oordeelt Wayne Hubeek, centrale ver- dediger van Waspik. Hij heeft alle vertrouwen in het nieuwe seizoen, onder trainer Eugène van der Heijden. “Hij heeft een duidelijke visie, een aanpak die bij ons past. Hij is bezig spelers individueel beter te maken, maar denkt vooral ook aan het verbeteren van het collec- tief. Daarbij betrekt hij ook het tweede team.” Met het vertrek van Molen- schot en afscheid van IJpelaar is Hubeek een van de ervaren Foto: Alexander de Peffer krachten geworden. De 25-jari- ge voetballer speelt inmiddels al 20 jaar bij Waspik, zijn club. “We zijn een hechte vrienden- groep, dat is onze kracht. We vullen elkaar goed aan, hebben harde werkers en jongens met technische kwaliteiten, maar zijn vooral een sterk team.” Hu- beek gaat zich niet opeens an- ders gedragen, nu boegbeeld IJpelaar is gestopt. “We hebben een stuk of vijf jongens met wat meer ervaring, zullen zijn taken samen overnemen.” Hij geniet nog elke week van het voetballen bij Waspik. “Ik ken de supporters allemaal, het leeft in het dorp en ik speel met fijne jongens samen, we vormen een vriendengroep. Dat krijg je niet snel ergens an- ders.” Hij hoopt ooit nog eens te mogen ruiken aan de tweede klasse met Waspik, maar voor nu is de middenmoot het doel. “We zijn toch twee sterkhou- ders kwijtgeraakt. Daar komen wel wat jonge, talentvolle spe- lers voor terug, maar die heb- ben misschien wat tijd nodig. Op termijn zullen zij ons team sterker maken, daar ben ik ze- ker van.” De familie Molenschot hoort bij Waspik “Voor mij is het dubbel, dat Steven weg is gegaan. We le- veren 25 doelpunten per sei- zoen in en ook nog een aardi- ge hoeveelheid assists, maar ik geef hem wel groot gelijk. Hij is 23 jaar oud, kan nu op zoek naar waar zijn lat ligt. Hij had er nog een paar seizoe- nen 25 doelpunten in kunnen schieten, maar het is toch een uitdaging om te zien wat jouw niveau is. Nu speelt hij bij Alm- kerk met allemaal jongens waar hij zich weer aan op kan trekken. En ik verwacht hem op den duur wel weer terug”, is de realistische visie van Cees Molenschot (60) op het vertrek van zijn zoon. Molen- schot is mede-eigenaar van een praktijk voor fysiothe- rapie en manuele therapie in Sprang-Capelle, genaamd Fy- sio98. Daarnaast is hij als vrij- williger in het weekend actief bij Waspik. Hij heeft zondag- ochtend een inloopspreek- uur voor ieder lid dat met een fysiek probleem kampt en verzorgt de selectie tijdens hun wedstrijden. “Sinds mijn kinderen daar zijn gaan voet- ballen, een kleine 20 jaar ge- leden, stond ik al langs de lijn. Als mensen dan horen wat je beroep is, is 1 en 1 al snel 2.” Het is voor hemook eenmooie combinatie, aangezien hij op zondag toch al bij VV Waspik zou zijn om zonen Luuk en Steven aan te moedigen. Luuk (29) is een paar jaar weggeweest, zijn plafond qua niveau zoeken bij Al- tena, maar keerde vorig seizoen terug. Het was voor vader Cees een genot om zijn twee mannen samen te zien spelen in de aanval van de derdeklasser. “Ze vinden elkaar blindelings, dat is heel bij- zonder om te zien. Dat hebben ze overigens altijd gehad, vroeger toen ze op een veldje voor de lol aan het voetballen waren of in de zaal. De eerste doelpunten vorig seizoen ontstonden ook door een combinatie tussen die twee, jammer genoeg raakte Luuk ge- blesseerd en kreeg hij het druk met zijn werk.” De twee kunnen het goed vinden, zowel op als bui- ten het veld. “Ze zullen ook niet snel boos op elkaar worden tijdens een wedstrijd, het zijn niet van die kemphanen.” Toch is er wel een verschil: Steven is altijd ontzettend gefocust voor een wedstrijd. “Veel meer dan Luuk, Steven moet je dan echt met rust laten.” Molenschot senior heeft op recreatief niveau gevoet- bald. Honkbal was de sport waar hij talent voor had. “Ik heb met de Oosterhout Twins zelfs nog gestreden om het nationaal kampioenschap bij de jeugd.” Voor Cees is het nu wachten tot Luuk is hersteld van een zware blessure en zijn rentree kan maken. Bij zijn vader is hij voor de reva- lidatie in ieder geval in goede handen. VoetbalverenigingWaspik en de familie Molenschot zijn al jarenlang aan elkaar verbonden. Steven en Luuk Molenschot speelden vorig sei- zoen samen in het eerste en vader Cees zat op de bank als verzorger. Nu is Steven vertrokken en dat is wel even wennen voor zijn vader. 06 83 56 04 24 Kemphaan 10 5165KH Waspik info@dajovloeren.nl www.dajovloeren.nl DaJo Vloeren B.V. 3 56 04 24 ph an 10 65KH Waspik info@dajovloeren.n l www.dajovloeren.n l 17927.pdf 1 25-10-2018 15:00:42