VoetbalJournaal Etten-Leur, voorjaar 2019

9 ruiken, veelzeggend bij een club als Unitas’30 die uit een grote pool ta- lentvolle jeugdspelers kan putten. “Ik vond het leuk om bij het eerste te zitten, was in het jaar daarna al belangrijk met mijn speelminuten.” En dat als 18-jarige. Inmiddels is de lichtvoetige middenvelder een vas- te waarde in het basisteamvan Uni- tas’30. Dat is ook bij andere clubs opgevallen: Kwee wimpelde de in- teresse van enkele tweede- en eer- steklassers af. “Ik wil het liefst met Unitas’30 zo hoog mogelijk spelen. Wellicht kijk ik na dit seizoen nog eens verder, ik wil het hoogst haal- bare eruit halen, maar ik heb het ook echt prima naar mijn zin hier. Ik ken iedereen bij de club, merk dat ze vertrouwen in me hebben en dat doet me goed. Daarnaast is het complex heel mooi enmodern: alles binnen Unitas’30 voelt voor mij als een tweede thuis.” KRACHT Tegelijkertijd is hij realistisch. “Gian- ni Tiebosch is een vriend van mij en ik ben weleens gaan kijken bij zijn De 20-jarige mid- denvelder Justin Kwee kwam in de C-jeugd over van Internos, de rivaal in het zuiden. Hij is dus niet écht een jongen van Uni- tas’30, maar zo voelt hij zich wel. “Ik heb het hier van begin af aan naar mijnzingehad.”Datwasnietmeerzo bij zijn oude club en daarom volgde hij een vriend naar Unitas’30. Daar kon hij ook nog eens voetballen op hoog niveau: haast alle jeugdteams van de club spelen op divisieniveau of in de top van de hoofdklasse. En toch stak Kwee er bovenuit. “Ik had wel het idee dat ik iets verder was dan de andere spelers in mijn lich- ting”, geeft hij eerlijk toe. Kwee draait er sowieso niet omheen: hij zegt wat hij vindt en denkt. Als hij met een trainer niet goed op kan schieten, laat hij dat duidelijk merken. Soms met een verbale botsing als gevolg, maar dat is dan maar zo. TALENT Als tweedejaars B kreeg hij al de kans om aan het selectievoetbal te Glenn Laurijsse: ‘RSV speelt een belangrijke rol in mijn leven’ Glenn Laurijsse (26) kan de rest van het seizoen niet meer voetballen door een ernstige blessure, maar hij zorgt er wel voor dat hij wekelijks bij ‘zijn’ club RSV te vinden is. “Mijn sociale leven speelt zich af bij de vereniging, ik wil betrokken blijven bij het team.” Het was een nor- male doorde- weekse avond in november van vorig jaar. Glenn Laurijsse en zijn teamgenoten van RSV 1 waren bezig met een training, toen plotseling het noodlot toe- sloeg. De verdedigende mid- denvelder maakte een draaien- de beweging en zag hierna tot zijn schrik dat zijn ene voet he- lemaal schreef was gedraaid. “Er moest een ambulance ko- men, mijn voet werd ter plaat- se rechtgezet. Mijn enkel en kuitbeen waren gebroken”, zo blikt Laurijsse nu terug op de vervelende avond van een paar maanden geleden. Laurijsse kan de rest van het seizoen niet meer spelen voor teamsport, ik vind het belang- rijk om onderdeel te blijven uitmaken van de groep.” Het seizoen van Laurijsse zit er dus al op en daarom heeft de middenvelder het graag nog eens over vorig jaar. Toen werd RSV ongeslagen kam- pioen in de vijfde klasse, een groot feest volgde in Rucphen. “We hebben de titel op een geweldige manier gevierd, dat seizoen was echt top. Bovendien is iedereen blij dat we het op dit niveau ook goed doen. De jongens gaan er zeker weten voor zorgen dat ik volgend seizoen mijn rentree maak in deze competitie, ik denk zelfs dat we vijfde of zesde worden.” de vierdeklasser en daar baalt de nummer 6 enorm van. “Als promovendus doen we het na- melijk erg goed in de midden- moot, we bewijzen dat we op dit niveau thuishoren. Ik ben een echte verdedigende mid- denvelder, een beetje de stof- zuiger van de ploeg en was be- zig aan een goed seizoen. De rest van de wedstrijden moet ik helaas vanaf de zij- lijn aanschouwen.” Laurijsse speelt al jarenlang in het eerste van RSV en het elftal is volgens hem een soort vriendengroep. “Met de meeste jongens ben ik opgegroeid en de club speelt een grote rol in mijn sociale le- ven. Daarom ben ik ook in het restant van het seizoen veel bij RSV. Bovendien: voetbal is een wedstrijden bij Hoek in de Derde Di- visie, dat is wel een ander niveautje hoor... Daar lopen alleen maar grote jongens rond.” En Kwee is met zijn 1.74 meter niet de langste. “Ik ben heel lichtvoetig en explosief, maar niet krachtig genoeg naar mijn zin. Het is wel lastig, ik kom niet makke- lijk aan. Ik eet anderhalf keer zo veel als mijn ouders en broertje en zit vaak in de sportschool, maar toch gaat het heel moeizaam.” Daarnaast moet zijn rendement omhoog, hij is vaak betrokken bij het spel voor de assist, maar wil zijn statistieken qua assists en doelpunten verbeteren, bepalen- der zijn. Dat alles moet hem binnen een paar jaar naar de eerste klasse brengen, vindt hij. Voetbal is voor Kwee nog altijd vooral een hobby. “Ik heb weleens momenten dat ik denk: pff, moet ik weer trainen. Maar zonder voet- bal kan ik niet. Als we een paar weken niets doen in verband met bijvoorbeeld de vakantie, dan word ik helemaal gek. Dan probeer ik wat jongens op te trommelen voor een potje. Het is je passie, je hobby. Nee, ik kan echt niet zonder.” ROOSKLEURIG De Etten-Leurenaar is vanmening dat de toekomst van Unitas’30 er rooskleurig uitziet. Hij kan het weten, aangezien hij een paar jaar training heeft gegeven in de jeugd. “Als ik naar de jeugd kijk, dan zie ik Unitas’30 lijkt de weg naar de langgekoesterde wens te hebben gevonden: terug naar de eerste klasse. De Etten-Leurse club heeft een mooie historie, maar ook de toekomst ziet er rooskleurig uit. Jeugdexponent Justin Kwee is daar een voorbeeld van. Justin Kwee voelt zich thuis bij Unitas’30 luyten.nl | voor je reisverzekering... v oor je re isverzekering.. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Foto: JolandaFrijters 121.pdf 1 8-2-2019 15:55:46 aardig wat talent. Ik zie spelers rondlopen die al een stuk verder zijn dan ik was op hun leeftijd. Er komt wel wat leuks aan.” Het is veelzeggend dat Unitas’30 in fe- bruari met 3-0 van Sarto won, ter- wijl het de helft van het basiselftal miste en daardoor moest putten uit de jeugd. “Ik sta dan als 20-jari- ge ook anders op het veld, vind dat ik iets extra’s moet brengen om die jonge jongens te helpen.” SAMEN DE STAD IN Hij merkt dat het Unitas’30 van dit seizoen een totaal ander team is dan de ploeg waarin hij een jaar geleden voetbalde. “De sfeer was toen minder, ik weet niet waar dat aan lag. Nu blijft iedereen hangen na de training en de wedstrijden, we gaan zelfs regelmatig met elkaar de stad in. Dat is heel be- langrijk voor een team.” Naar de oorzaak is het gissen. “Maar het is sowieso een wereld van verschil als je wat meer wint. Dan is het al- tijd leuker.” En waar de ploeg van de Leur vorig jaar tegen degrada- tie streed, doen ze nu mee om de bovenste plaatsen. Het doel voor dit seizoen? Kwee had de pijlen gericht op een plek in de middenmoot, maar die doel- stelling kan de prullenbak in na de sterke eerste seizoenshelft. “Het liefst zou ik kampioen worden, maar dat is wel erg lastig gezien ons programma. Een periodetitel halen zou ook mooi zijn.”