VoetbalJournaal Breda, december 2018

15 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Bezoek Robeysportswear.com Beek Vooruit kan niet meer zonder Dre Dre Aarts staat voor het 20ste jaar op rij achter de bar bij Beek Vooruit op de donderdagavond. Het begon als een tijdelijke invalklus, maar hij is nooit meer weggegaan. Sterker nog, de Bekenaar is alleen maar meer en meer gaan doen. Zo verzorgt hij tegenwoordig ook de inkoop en staat hij altijd klaar voordeclubwanneererietsgedaan moet worden. “Gisteren heb ik de deur nog even opengedaan omdat iemand het water opnieuw kwam aansluiten en morgen moet ik even terug voor de reparatie van het koffiezetapparaat. Ik zit anders toch thuis en het is maar een kwartiertje van hier. Ik doe het gewoon heel graag voor de club.” Hij werd door wat familieleden be- naderd, twintig jaar geleden. “De club had plotseling niemand meer in de kantine op donderdagavond en mijn neven wisten dat ik in ge- meenschapshuis Het Eikenbos acht jaar lang achter de bar had gestaan. Ik zei dat ik het wel tijdelijk wilde doen, maar niet structureel.” Dat is nu dus twee decennia terug en Aarts doet de deuren van de kantine nog altijd iedere donder- Beek Vooruit kan niet meer zonder Dre Aarts. De 81-jarige kastelein zorgt er alleen met zijn aanwezigheid achter de bar al voor dat iedereen zich op donderdagavond thuis voelt bij de club. Maar ook op andere dagen verricht hij flink wat klusjes op sportpark De Heikant. dagavond open, waarna de spelers die getraind hebben een voorschot op het weekend komen nemen. “Ik ben nooit voor 00.00 uur thuis, maar dat vind ik helemaal niet erg.” Aarts heeft hard gewerkt, bezorgde jarenlang brood in de regio. “Ik ging om 05.30 uur weg en was pas om 20.30 uur klaar. Daarnaast heb ik nog drie kinderen. Ik ben niet veel thuis geweest, nee, en heb door dat drukke leven ook nooit gevoetbald.” Thuiszitten is nog steeds niet zijn ding. “Voor geen goud. Mijn vrouw vindt het ook prima dat ik regelmatig bij Beek Vooruit ben. ‘Als ik maar niet mee hoef’, zegt ze dan.” De 81-jarige barman voelt een hechte band met de spelers van Beek Vooruit. “Ze groeten me altijd vriendelijk, wachten op hun beurt en laten de kantine heel netjes achter. Als ze weggaan, roepen ze ook altijd nog iets van ‘Dreeke bedankt’. Die waardering doet me goed. Als ze me als ‘die oude, grijze man achter de bar’ gaan zien, ben ik weg.” Hij zorgt graag voor een feestje op donderdagavond. “Met een nootje en wat muziek.” In het weekend springt hij heel af en toe nog eens bij, maar hij mist het liefst geen enkele minuut van de wedstrijden van Beek Vooruit. Dat terwijl hij vroeger niet zo veel met het voetballen had. “Nu vind ik dat heel belangrijk, het bierke na afloop smaakt toch een stuk minder lekker als we verliezen.” Hij haalt ook graag de veertig andere vrijwilligers aan die de kantine draaiende houden. Het is wel duidelijk, Aarts geniet met volle teugen van het leven achter de bar bij Beek Vooruit. “Het is hier een echte vriendenclub, anders waren de Schalkjes ook allang weggeweest. Ik voel me hier thuis.” TVC’er in hart en nieren: ‘Toekomst is rooskleurig’ Guust Smit en TVC Breda zijn al sinds de oprichting van die fusieclub onafscheidelijk. Smit kwam zelfs 59 jaar geleden al aan de Talmastraat bij TVC’39, voetbalde in het eerste en vervulde haast alle vrijwilligersfuncties. Tot op de dag van vandaag. Dinsdagavond , 19.00 uur. Guust Smit (66) staat in de kantine aan de Kwakkelhutstraat. Het had ook een willekeurige andere dag in de week kunnen zijn, want het manusje-van-alles is elke avond bij de club. Daarnaast opent hij op maandagochtend de deuren en is hij de hele za- terdag én zondag aanwezig. “Ik ben een TVC’er in hart en nie- ren. Toen ik ging trouwen, heb ik tegen mijn vrouw gezegd: ‘TVC is TVC.’ Als de club belt, sta ik er.” Smit wast, doet de inkoop, is secretaris, staat achter de bar, houdt de kantine op orde en is leider van het eerste. Maar eigenlijk doet hij nog veel meer, hij is de vraagbaak voor iedereen binnen de club, kent elk hoekje van het gebouw en weet van de hoed en de rand. TVC Breda is meer dan zijn tweede huis, het ís zijn thuis. “Het is fijn om hier te zijn. Ze kennen mij allemaal en ik ken ie- dereen hier. Ik woon ook al mijn hele leven in Tuinzigt.” Hij kwam 59 jaar geleden bij TVC’39 te- recht via zijn schoolmeester, Broeder Alphonso. “Van de Sint Tarcisiusschool. Als je bij Alp- honso op school zat, moest je wel voor TVC’39 kiezen: hij was daar ook voorzitter.” Het gaat ook nog eens uitste- kend met de club, vertelt Smit. De jeugdafdeling groeit, de JO17-1 en JO19-1 waarborgen veel talenten die het eerste in de toekomst gaan versterken en die selectie kent nu al zo veel potentie. “Na twee degradaties gaat het weer de goede kant op. We hebben een heel nieuw elftal, met allemaal eigen, jonge jongens. Er lopen zelfs spelers van 15 en 16 jaar oud rond. We doen nu al in het linkerrijtje mee, moeten ook zo snel mogelijk weg uit deze vijfde klasse. TVC Breda hoort hier niet. Niet qua historie, niet qua grootte van de club en niet qua talent. Eigenlijk vind ik dat we op den duur terug moeten naar de derde klasse.” Het grote gevaar in Breda is dat de talenten weggekaapt worden door andere clubs. Smit doet er alles aan om zijn spelers te behouden. “We lopen er heel goed bij, zelfs eersteklassers zijn jaloers op onze kleding. Daarnaast probeer ik af en toe iets van een barbecue te organiseren, dat vinden die jongens toch leuk.” Kortom: het gaat hartstikke goed met TVC Breda. “Als we zo doorgaan, ziet de toekomst er rooskleurig uit.” 0222554.pdf 1 10-12-2018 15:29:2