25 / 32
25
WWW.MOREFOOTBALLS.COMDÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN
Met de uiterst ervaren trainer-van-dienst, Marcel van den Hurck,
hoopt Neerlandia’31 komend seizoen uit te komen in de vierde
klasse. U weet inmiddels of dat gelukt is. “En mocht het niet gelukt
zijn, dan is onze ambitie voor het komend seizoen helder”, aldus een
ambitieuze Van den Hurck.
DORST
- Voordat
Van den Hurck
neerstreek
in
Dorst was hij al
trainer bij zes andere clubs.
“Al bij al zit ik zo’n 25 jaar in
het vak”, stelt hij. “Ik wilde na
mijn laatste club even stoppen,
maar toen kwam ik in contact
met Neerlandia en dat klik-
te, dus toen ben ik toch maar
doorgegaan.” Zo gaat Van den
Hurck straks alweer zijn vierde
seizoen in bij de club uit Dorst.
“Ik heb na het eerste gesprek
een plan van aanpak gemaakt
en dat zag men wel zitten. Be-
langrijkste van dat plan was om
de selectie uit te breiden naar
twee elftallen: een goed eerste
en een goed tweede. Dat heb-
ben we gedaan en dat blijkt te
werken. We zijn begonnen met
een nieuwe en dus heel jonge
selectie en die gasten moesten
eerst wat aan elkaar wennen
het komt wel’, maar het komt
nooit vanzelf hè! Je moet er kei-
hard voor knokken, zeker in de
vijfde klasse waarin het vooral
aankomt op fysieke kracht. Zo
eindigden we op de vijfde plaats
waar we eigenlijk voor de titel
hadden kunnen spelen.”
Uiteindelijk hoopt Van den
Hurck met zijn nog altijd jonge
ploeg in de vierde klasse te-
recht te komen. “Dat is ook be-
ter voor deze groep. Wij moeten
het echt hebben van voetbal
en dus komen we in de vierde
klasse veel beter tot ons recht.”
Persoonlijk heeft de trainer ook
nog de nodige ambities. “Ik wil
graag nog eens op een hoger
plan actief zijn. Ik heb lange tijd
in de derde klasse gewerkt, dus
op dat niveau zou ik graag nog
eens werken. Misschien wel
met Neerlandia, dat zou mooi
zijn!”
en bovendien ervaren wat seni-
orenvoetbal is. Daarin gaat het
toch wat anders toe dan in de
jeugd, daar verkijken er zich veel
op. Omdat we laat in het seizoen
met elkaar begonnen, hebben we
het eerste jaar daaraan besteed.
We wilden toewerken naar een
ploeg die voor een periodetitel
kon gaan.”
Vorig seizoen begon Neerlan-
dia’31 ronduit slecht en herstelde
zich pas gaandeweg het voet-
baljaar. “Toen grepen we de laat-
ste periodetitel en konden we
voor promotie spelen”, aldus de
trainer. “Dat pakte niet goed uit,
maar het was wel een heel goede
ervaring voor mijn jongens. Het
smaakte bovendien naar meer en
dus begonnen we fantastisch aan
dit seizoen; we grepen direct de
eerste periode. Maar dan krijg je
het hè”, lacht Van den Hurck. “Dan
denkt zo’n jonge ploeg van ‘oh,
Neerlandia durft omhoog te kijken
De Alphense Voetbalvereniging Viola heeft al 26
jaar voetbal-voor-mensen-met-een-beperking
in huis. Vorig jaar werd het 25-jarig jubileumge-
vierd. Daarnaast is Viola sterk in het meisjes- en
vrouwenvoetbal. “Daar zijn wemaar wat trots
op”, zegt voorzitter Marc Huijben.
ALPHEN
-
Op de vraag
waarom Marc
Huijben voorzitter van Viola is ge-
worden, nu ruim vier jaar geleden,
kwam een even verrassend als
mooi antwoord: “Ik heb er vroeger
zelf een paar seizoenen gespeeld
en vind het gewoon een mooie
club. Daarbij wilde ik gewoon mijn
maatschappelijke
verantwoor-
delijkheid nemen.” En dat is nou
precies waar het allemaal om
draait in het verenigingsleven. Een
vereniging wordt opgezet, geleid
dienen, dus daar wordt voorzichtig
mee omgesprongen, dat is logisch.
Je kunt niet de ene club van alles
geven en de andere niets. Daar
gaat men bij de gemeente heel
zorgvuldig mee om en dat waar-
deren we bijzonder.”
In sportief opzicht heeft Viola een
prima seizoen achter de rug. “We
hebben voor de tweede keer in de
historie een periodetitel gewon-
nen in de vierde klasse. Dat is hart-
stikke leuk, al komt het niet voort
uit een zeker beleid. Wij willen
gewoon een stabiele vierdeklas-
ser zijn, niet meer en niet minder.
Als we dan eens een poosje der-
de klasse zouden kunnen spelen,
zou dat leuk zijn, maar we raken er
niet van in de war.” Ook het vrou-
wenvoetbal floreert in Alphen. “We
hebben vijf meisjesteams en twee
vrouwenteams. Der aanwezigheid
van meisjes en vrouwen binnen
een voetbalclub geeft extra ca-
chet aan het geheel, dus daar zijn
ervoor zorgen dat er gevoetbald
kan worden door die 350 spelers.
We hebben over het aantal vrijwil-
ligers niet te klagen, maar je ziet
wel dat het terugloopt. Veel vrij-
willigers zijn al wat ouder, al moet
ik zeggen dat de jongeren zich wel
inschakelen als trainer of leider
van pupillenteams.”
Volgens Huijben staat Viola er
goed voor. “We zijn in financieel
opzicht kerngezond, dat is natuur-
lijk belangrijk. Onze accommodatie
is wel wat verouderd, die dateert al
van de jaren zeventig. Met name
de kleedkamers zijn aangetast
door de tand des tijds, maar het
functioneert allemaal, dus we
doen het ermee. Natuurlijk zouden
we daar graag iets aan doen, net
zoals we best graag een kunst-
grasveld zouden willen. Als ver-
eniging kunnen we dat niet bekos-
tigen en dan moet je dus naar de
gemeente kijken. Die heeft echter
alleen al drie voetbalclubs te be-
en gevoerd door de leden. “Kijk,
iedereen maakt deel uit van een
bepaalde gemeenschap en waar
nodig en mogelijk is het gewoon
belangrijk om de helpende hand
toe te steken, ten behoeve van die
gemeenschap. En Viola is gewoon
dé club van het dorp, dus samen
moeten we er ook voor zorgen dat
die club goed draait.”
Viola kent momenteel zo’n 530
leden, zegt Huijben. “Waarvan er
een slordige 350 voetballen, alle
anderen zijn mensen zoals ik die
‘Ik wilde mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen!’
Molenschot is een klein dorpje, gelegen tussen Tilburg en
Breda. Zoals in zoveel kleine gemeenschappen is het lastig om
verenigingen overeind te houden doordat er weinig aanwas van
jonge, nieuwe leden is. De vergrijzing in Nederland slaat daar het
hardst toe. Bij vv Molenschot hebben ze er wat op gevonden.
MOLENSCHOT
-
Fred Jacobs speel-
de zelf zijn hele
jeugd bij VV Molen-
schot. “Tot mijn 25e”, vertelt hij.
“Toen liep ik een dusdanig zware
enkelblessure op dat op zeker
moment werd besloten de enkel
maar ‘vast te zetten’. Ik bleef ‘m
omzwikken, ook in het dagelijks
leven. Dat is niet ideaal, kan ik je
vertellen, haha.” Jacobs keerde
terug bij de club toen zijn zoons er
gingen voetballen. “Toen werd ik
leider”, vertelt hij. “Dat heb ik een
hele poos gedaan en toen werd
mij gevraagd deel uit te gaan ma-
ken van de jeugdcommissie. Drie
jaar geleden hebben we besloten
het jeugdbeleid op de schop te
gooien. Er moest iets gebeuren.
We kregen er ‘aan de onderkant’
te weinig nieuwe leden bij en dat is
fnuikend voor zo’n dorpsclubje. In
overleg met het bestuur besloten
we om extra te gaan investeren in
de jeugd omhet zo aantrekkelijk te
kampioen geworden in hun klasse
en ook de C-junioren deden lekker
bovenin mee. En als het goed gaat,
wordt er over je gesproken, dus
die mond-op-mond-reclame zorgt
ervoor dat we nieuwe leden erbij
krijgen en daar was het allemaal
om begonnen.”
Voordeel van die goede ontwik-
keling van de jeugdspelers is dat
de overstap naar de senioren een
stuk minder moeilijk is geworden.
Jacobs’ zoons krijgen daar straks
ook mee te maken. “Die stap was
altijd groot”, beseft Jacobs. “En
doordat we het niveau in de jeugd
omhoog hebben weten te krijgen,
is die stap nu een stuk kleiner.
Een groot deel van de A-jeugd
kan straks gewoon de overstap
maken naar het eerste, dus dat is
pure winst. Gezien de voetballende
kwaliteiten van onze jeugdspelers
zal dit zeker een impuls geven
aan ons eerste elftal en ook dat
werkt wervend. Zo houden we de
vereniging draaiende. Naast het
voetbal organiseren we ook met
regelmaat andere zaken, zoals
het kampweekend bijvoorbeeld,
dat is echt een hit. Voor een dorp
als Molenschot is het belangrijk
om een eigen voetbalvereniging te
kunnen behouden en ik ben blij dat
we het een paar jaar geleden be-
sloten hebben extra te investeren
in onze jeugd. Dat is een goede zet
gebleken omvoetbal in ons dorp te
kunnen waarborgen.”
maken voor de kinderen om hier
te komen én te blijven voetballen.
De kinderen uit Molenschot, maar
eventueel ook kinderen uit omlig-
gende dorpen.”
De jeugdcommissie werd om-
gedoopt in een technische com-
missie, Jacobs werd voorzitter.
“Samen met Niels de Bakker trek
ik de kar”, zegt hij. “We hebben
om te beginnen een tweede ge-
diplomeerde jeugdtrainer aan-
getrokken. Zij trainen de hoogste
jeugdteams, maar leiden ook
de ‘vrijwillige’ trainers en leiders
enigszins op, zodat er over de hele
breedte meer voetbalkennis in de
jeugdafdeling is gekomen. Erwordt
bij ons dus niet ‘maar wat gedaan’
tijdens trainingen, er wordt echt
hard gewerkt aan de ontwikkeling
van de kinderen. En dat natuurlijk
op een leuke manier. We zien nu al
dat het werkt. De resultaten wor-
den met het seizoen beter. Zowel
deA- als de B-junioren zijn de afge-
lopen jaren drie keer achter elkaar
Goed jeugdbeleid geeft vv
Molenschot kwaliteitsinjectie
we erg gelukkig mee. Het eerste
vrouwenteam komt uit in de twee-
de klasse, dus dat is ook nog eens
een heel goed niveau.”
Het G-voetbal leeft ook als ner-
gens anders in Alphen. “We heb-
ben vorig jaar gevierd dat we al 25
jaar een G-voetbalteam hebben”,
is Huijben terecht fier. “Echt ge-
weldig. Over extra cachet gespro-
ken, dat geven de G-voetballers
natuurlijk nog meer aan onze club.
We hebben nu met vv Gilze ook
een combinatieteam, want zij wil-
den hadden daar ook een aantal
G-voetballers, maar niet genoeg
om er een team van te maken.
En dus hebben we de handen in-
een geslagen. Zo bedienen we in
Alphen iedereen die voetbal een
warm hart toedraagt.”