23 / 32
23
WWW.MOREFOOTBALLS.COMDÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN
Hij had het zo mooi gevonden, Jong Brabant-trainer Boy van den
Bogaard (30), in zijn eerste volledige seizoen als hoofdtrainer een
prijsje pakken. “We hebben er net naast gegrepen en dat is jammer,
met name voor de groep, die hadden het wel verdiend.”
BERKEL-ENSCHOT
- Het lullige was dat
Jong Brabant op de
laatste
speeldag
moest toekijken hoe concurrent
voor de laatste periodetitel GSBW
broederlijk de punten deelde met
vv Riel dat nog een puntje nodig
had om zich te vrijwaren van het
spelen van nacompetitie voor
degradatie. “Doordat we met een
oneven aantal ploegen in de com-
petitie zaten, was er steeds een
ploeg vrij. Wij waren dat uitgere-
kend in de laatste speelronde en
daardoor waren wij uitgespeeld
toen GSBW zijn laatste wedstrijd
moest spelen. Ze hadden een
puntje nodig om over ons heen
te gaan en Riel had ook een punt-
je nodig, dus dan weet je hoe het
gaat. Ik neem beide clubs niks
kwalijk hoor, mogelijk had ik het-
zelfde gedaan als ik in hun positie
was. Maar het klopt natuurlijk niet,
al heeft dat meer met die scheve
competitie-indeling te maken. Bo-
vendien, je kunt ook stellen dat wij
het dan zover niet op die laatste
wedstrijd aan hadden moeten la-
ten komen.”
Van den Bogaard werd halverwe-
ge vorig seizoen hoofdtrainer van
Jong Brabant. “Ik heb zelf altijd bij
de club gespeeld, tot in het eerste
elftal. Mijn laatste jaren als actief
voetballer bracht ik door in het
tweede elftal totdat ik met een
knieblessure te kampen kreeg.
Inmiddels heeft Van den Bo-
gaard voor een jaar bijgetekend
en gaat hij komend seizoen met
zijn selectie voor een periodeti-
tel. “Dat is wat opportuun, maar
ik vind dat je nooit een kleurloos
seizoen moet hebben. Dat had-
den we afgelopen seizoen ook
niet en dus mag je best uitspre-
ken dat je méér wilt. Ik proef in
de groep een enorme honger na
het missen van de periodetitel en
dus moeten we er met z’n allen
voor gaan. We hebben dit sei-
zoen een enorme ontwikkeling
doorgemaakt en het vertrouwen
in de spelersgroep groeide met
de week in de laatste fase van
het seizoen. Iedereen heeft er nu
alweer zin in, dus dat is een goed
uitgangspunt. De groep blijft vrij-
wel intact, dus er moet wat mo-
gelijk zijn komend seizoen.”
Bleek dat het kraakbeen in die knie
beschadigdwas en danweet je het
wel: het is einde oefening. Ik wilde
het voetbal echter niet missen en
richtte me op het behalen van een
trainersdiploma. Ik heb nu TC III
(UEFA-C) en wil in 2018 doorgaan
voor TC II (UEFA-B). Jong Brabant
is twee seizoenen geleden gede-
gradeerd van de derde naar de
vierde klasse en toen ze vorig sei-
zoen halverwege opnieuw op de-
graderen stonden werd besloten
afscheid te nemen van de trainer.
Ik was toen volop bezig met mijn
cursus en mij werd gevraagd om
het seizoen af te maken, waarbij
men natuurlijk hoopte dat we het
tij konden keren. Dat lukte, we
bleven erin zonder nacompetitie
zelfs. Vervolgens wilde de club
graag met mij door en heb ik voor
een jaar getekend.”
Jong Brabant-trainer:
‘Ik proef de honger naar
volgend seizoen’
Het is geen verhaal op zich. De meeste sponsors van
amateurvoetbalclubs staan er hetzelfde in: iets terugdoen
voor de club waar ze zelf ooit gespeeld hebben, iets terugdoen
voor de gemeenschap. Zo ook de hoofdsponsor van Hilvaria,
Abrahams Bouwmaterialen BV.
HILVARENBEEK
-
Abrahams Bouw-
materialen BV is
hoofdsponsor van
het eerste elftal en de C1. “In dat
laatste team speelt mijn zoon
Max”, vertelt Peter Abrahams.
“Ik heb zelf ook altijd bij Hilvaria
gespeeld, maar ik was niet zo’n
hoogvlieger. Mijn zoon wel, die
speelde het afgelopen seizoen
in de C1 en gaat nu naar de B1.
Ik denk dat hij het talent van zijn
moeder heeft”, glimlacht Abra-
hams ondeugend. Al een jaar
elkaar getrapt zien worden. Maar
het veld inlopen? Nee, dat gaat
weer te ver.”
Het contract tussen club en spon-
sor loopt nog een jaar door. “En dan
gaan we weer om de tafel, bekij-
ken we het financiële plaatje van
weerszijden opnieuw”, stelt Abra-
hams. “Dat gaat altijd in een heel
plezierige sfeer. Ik moet de spon-
sorcommissie van de club mijn
complimenten geven. Heel prettige
personen en altijd heel dankbaar
voor onze hulp. Onlangs hebben ze
nog een groot feest voor alle spon-
sors georganiseerd, met een live
band en eten en drinken, dat was
een geweldige avond. Dat vind ik
mooi. Er spreekt dankbaarheid uit,
want ook op de club weten ze wel
dat de sponsors puur uit liefde de
vereniging financieel ondersteu-
nen. En zo hoort het ook. Als je het
kunt, moet je iets terugdoen voor
je gemeenschap, vind ik.
of acht sponsort hij de club, denkt
Abrahams. “Ik sponsor tenues,
trainingspakken en tassen bij het
eerste en de C1, ik heb een banner
en een groot reclamebord. Dat is
hartstikke leuk, maar zakelijk is het
niet zo boeiend. Ik denk niet dat ik
er klanten aan over houdt, of mis-
schien een enkele. Ik sponsor Hil-
varia puur uit liefde voor de club en
het voetbal. Bovendien, de meeste
mensen in Hilvarenbeek kennen
ons bedrijf wel, dus daar hoef ik het
niet voor te doen.”
Die liefde uit zich ook in het feit
dat Abrahams vaak op de club te
vinden is. “Ik ben regelmatig bij de
wedstrijden van het eerste, maar
die van mijn zoon volg ik altijd, uit
en thuis. Dat moet gewoon!” Abra-
hams is dan een rustige toeschou-
wer. “Ja, ik ben nooit nerveus of zo.
Dit jaar zijn ze kampioen geworden
met de C1 dus in de slotfase van de
competitie was het wel spannend,
maar daar lijd ik niks mee.” Abra-
hams heeft het wél zwaar als zijn
zoon een rotschop te verduren
krijgt. “Dan kan het zijn dat ik wat
roep, want niemand wil zijn kind in
Abrahams Bouwmaterialen, sponsor uit clubliefde
Het dorpje Biezenmortel telt een slordige 1400 inwoners, maar zijn
voetbalclub VCB speelt wel doodleuk in de derde klasse. “En met allemaal
Biezenmortelse jongens hè”, zegt scheidend elftalleider Kris Mathijssen.
“Alleen de keeper komt van ‘buiten’. Uit Udenhout, onze buurman.”
BIEZENMORTEL
- Die keeper werd
door VCB opgevist
bij SVSSS, de club
uit buurdorp Udenhout. “Maarten
Kuijpers was toen nog erg jong
en speelde daar in het achtste”,
verklaart Mathijssen. “Juist van-
wege zijn leeftijd kreeg hij geen
kans daar en hing hij er maar wat
bij. Wij zagen wel wat in hem en
haalden hem naar VCB. Sinds-
dien is hij onze vaste keeper.” Bij
SVSSS vinden ze het prachtig,
want van enige rivaliteit tussen
beide clubs is geen sprake. “Tot
voor vijf jaar geleden hadden
we nog nooit tegen elkaar ge-
speeld”, vertelt Mathijssen. “Wij
kwamen namelijk altijd uit in de
vijfde klasse en zij speelden altijd
in de vierde of derde. Nadat VCB
was gepromoveerd en SVSSS
gedegradeerd kwam het voor
het eerst tot twee derby’s. De
eerste wonnen we, de tweede
speelden we gelijk. In de jaren
daarna hebben we vaker tegen
elkaar gespeeld, ook dit seizoen,
maar de laatste twee onderlinge
wedstrijden hebben we verloren.
Jammer, maar ook logisch. Zij had-
den gewoon de betere ploeg, dat
blijkt ook uit de stand natuurlijk.
Maar verder boeit het ons niet, we
vinden het prachtig, die onderlinge
wedstrijden. Het zijn feestdagen
op zich. Er staan dan meer mensen
langs de lijn dan Biezenmortel aan
inwoners telt!”
Architect van het Biezenmortelse
succes is trainer Ercument Metin.
“We zijn in 2009 samen begonnen”,
vertelt Mathijssen. “Hij als trainer en
ik als elftalleider. In eerste instantie
van het tweede elftal, maar sinds
2012 van het eerste. We hebben
vervolgens mooie tijden meege-
maakt. Eerst gepromoveerd naar
de vierde klasse, toen naar de derde
klasse, vervolgens weer gedegra-
deerd om twee jaar later weer terug
te keren. Dit jaar hebben we ons
gehandhaafd in die derde klasse en
dat was ook de doelstelling, prima
dus. We zijn met deze groep begon-
nen toen de spelers een jaar of 18,
19 waren. Nu zitten ze dus rond de
26, 27, dus hun beste jaren komen
er nu aan. Het worden nog mooie
‘De wedstrijden tegen SVSSS,
dat zijn feestdagen op zich’
jaren, want het is een goede, zeer
hechte groep!”
Metin en zijn spelers moeten na
dit seizoen verder zonder Ma-
thijssen als elftalleider. “Ik zou dit
voor één of twee jaar doen”, legt
hij uit. “Het zijn er acht geworden.
Nu is het mooi geweest, ik wil iets
meer vrije tijd om ook andere
dingen te kunnen doen. Bij thuis-
wedstrijden zal ik er nog wel zijn,
dan ontvang ik de tegenstander
en de scheidsrechters, ik bege-
leid de pupil van de week en dat
soort dingen. Blijf ik er toch bij be-
trokken, dat vind ik wel leuk, want
deze club zit diep in mijn hart.”
Mathijssen heeft twee opvolgers.
“Dat is typerend voor deze club
en voor dit dorp. Iedereen staat
voor elkaar klaar. Er wordt hier
keihard gewerkt omer ietsmoois
van te maken, elke dag opnieuw
en heel Biezenmortel voelt zich
erbij betrokken. Ik vind het ra-
zend knap dat VCB zich heeft
ontwikkeld tot een vereniging die
zo breed gedragen wordt. Petje
af voor iedereen die dat mogelijk
heeft gemaakt.”
Zomer Strippenkaart
Kom 4 uur voetballen met 25% korting!
0192502.pdf 1
1-6-2017 13:29:01