VoetbalJournaal Midden Brabant, december 2017

WWW.MOREFOOTBALLS.COM DÉ WEBSHOP VOOR VOETBALLEN GRENSSTREEK 11 Arjan van den Hoven is een tevreden voorzitter. En daar heeft hij ook alle reden toe: vv Helvoirt is een topploeg in de tweede klasse, heeft een florerende jeugdafdeling, de damestak bloeit en de accommodatie ziet er spik en span uit. Het had niet veel gescheeld of Hel- voirt was vorig seizoen kampioen geworden in de tweede klasse F. De laatste wedstrijd van het seizoen tegen Oirschot Vooruit ging echter met 0-1 verloren, waardoor niet Helvoirt, maar Oir- schot de slingers op kon hangen. Niettemin kan voorzitter Van den Hoven terugkijken op weer een succesvol jaar. “Wij zijn een dorpsclub, horen niet per se in de eerste klasse thuis, maar zijn natuurlijk trots op de prestaties van de jongens. De tweede klas- se is al een heel mooi niveau, De club heeft 550 leden en wil geen geld uitgeven om spelers binnen te halen, wat het pres- teren op dit niveau extra knap maakt. Naast die prestaties, is Van den Hoven ook ontzettend blij met de twee damesteams en het 35+-team bij de dames. “Het maakt de club wat comple- ter.” Helvoirt heeft tegenwoordig een moderne accommodatie, met een kunstgrasveld en twee natuurgrasvelden. “Vorig jaar hebben we dat kunstgrasveld aangelegd. Dat was een grote verlichting, daardoor worden de natuurgrasvelden ook minder belast. Die waren in eerdere sei- zoenen altijd hartstikke kaal rond de winterstop.” De kantine en kleedkamers heb- ben in de afgelopen jaren ook een nieuwe smoel gekregen, waar- door Helvoirt trots mag zijn op het sportpark. “We zijn heel blij met onze vrijwilligers, mogen ze- ker niet klagen op dat vlak.” maar wij ondersteunen de ambi- ties van onze spelers.” Na dit sei- zoen neemt de selectie afscheid van trainer Roland Timmermans, met pijn in het hart. “Hij heeft hier acht seizoenen schitterend ge- presteerd. Maar zowel de trainer als de spelersgroep vond dat het tijd werd voor een frisse wind. Het is als een glaasje limonade: in het begin zit er heel veel prik in, maar dat gaat er op een ge- geven moment uit. Op dat punt zijn we nu gekomen, waardoor het afscheid een goede keus is. Maar het is niet makkelijk omeen goede opvolger voor Roland te vinden.” Helvoirt heeft de wind in de rug 0191580.pdf 1 17-11-2017 9:42:50 203448.pdf 1 7-12-2017 1 :40:48 Een multiculturele jongen vindt hij zichzelf. Luca da Silva (17) groeide op als Zuid-Afrikaans/Portugees kind in Australië. Voor het voetbal kwam hij via Portugal naar Nederland en sinds vorig seizoen speelt Luca in de jeugdopleiding van Willem II. ‘Ik wil elke dag beter worden en doe mijn best om zo snel mogelijk in het eerste te spelen.’ De Zuid-Afrikaan- se roots komen van zijn ouders; een Nederlandse moeder en Portugese vader die in Zuid-Afrika geboren werden en daar ook opgroeiden. Na de ge- boorte van Luca zijn oudste zus emigreerde het gezin naar Austra- lië, waar Luca en zijn jongere zus geboren werden. Thuis werd Engels gesproken of Zuid-Afrikaans. Portugees kan Luca verstaan en spreken, maar Nederlands is voor hem echt een vreemde taal. ‘Ik leer het nu op het Schakelcollege in Tilburg’, ver- telt Luca. Naar de internationale school waar zijn zusje op zit kon hij niet, omdat de schooltijden niet te combineren waren met de trai- ningstijden bij Willem II. Het scha- kelcollege was zijn enige optie als buitenlander. ‘Ik zit op school met veel vluchtelingen. Dat was in het regelmatig in het ziekenhuis. Pas na tienmaanden werd ontdekt dat hij de ziekte van Pfeiffer had. Geen verrassing dus, dat hij aan het eind van het seizoen de jeugdopleiding van Benfica moest verlaten. Luca kwam terecht bij een semipro- fessionele Portugese club met goede jeugdelftallen waar hij zich opnieuw in de kijker speelde van verschillende profclubs. Via fami- lie kwam hij op proef bij Willem II. ‘Tijdens de derde wedstrijd brak ik mijn been, maar toch kreeg ik een contract aangeboden. Dat vond ik een mooi gebaar. Ik ging terug naar Portugal om na te denken over mijn toekomst. Het leek me slim om voor een club te kiezen waar ik sneller de kans zou krijgen in het eerste team. De stap van Australië naar Benfica was qua niveau enorm geweest, dus deze keer wilde ik het anders aanpak- ken. Daaromkoos ik voorWillem II.’ Wil om te winnen In het seizoen 2016-2017 startte de toen 16-jarige Luca in het team onder 17 jaar, maar werd na een maand al doorgeschoven naar onder 19. Door FIFA-regels mocht hij lange tijd geen officiële wed- strijden spelen, maar die tijd is nu voorbij. ‘Ik was zo blij toen ik eind Daarmee is mijn eerste droom al uitgekomen. Ik wil nu dan ook niet te ver vooruit kijken. Het belangrijk- ste voor mij is, dat mijn familie hier is om me te steunen. Het is fijn dat mijn ouders en jongste zus ook hier in Tilburg wonen.’ Met kerst wordt hij weer herenigd met zijn oudere zus die in Australië is gebleven. Ze vieren het bij oma in Portugal, vol- gens Portugese traditie. ‘Het groot- ste feest is op kerstavond als we met de hele familie aan het diner zitten. We geven elkaar cadeautjes en vieren echt feest. Dat duurt tot vroeg in de ochtend. De andere da- gen is er veel muziek en vuurwerk. Een mooie traditie waar ik graag deel van uitmaak.’ Tekst: Daniëlle Santegoets-Pistorius zou inzetten. Vooral mijn vader drukte me op het hart dat ik er wel hard voor moest werken. En hij kan het weten. Hij voetbalde zelf op het hoogste niveau in Zuid-Afri- ka.’ Zijn vader maakte filmpjes van Luca die via familie naar Portugal werden gestuurd en zo werd hij uitgenodigd op stage bij Porto, Sporting en Benfica. Portugees avontuur Luca speelde een jaar in de jeugd- opleiding van Benfica, maar had het erg moeilijk. ‘Op fysiek gebied liep ik achter bij de Portugese jon- gens en daarbij had ik ook niet het gevoel dat ik echt geaccepteerd werd. Ze bleven me daar “de Aus- traliër” noemen, terwijl Da Silva een van de meest voorkomende namen in Portugal is en ik zelfs Portugees sprak.’ Ook met de ge- zondheid van Luca ging het niet goed. Hij had vaak koorts en lag oktober eindelijk uit mocht komen in een echte competitiewedstrijd! Bijna anderhalf jaar heb ik alleen getraind en oefenwedstrijden ge- speeld. Dat was echt slopend. Nu speel ik gelukkig elke week en kan ik weer vooruit kijken.’ Luca vindt het niveau in Nederland hoog. ‘In vergelijking met Portugal is hier veel meer talent. Daar wordt voor- al gespeeld opwil en doorzettings- vermogen. Dat mis ik hier weleens, het mentale aspect. De wil om te winnen, daar kunnen Nederlandse spelers nog aan werken.’ Traditie Over zijn verdere carrière wil Luca nog niet te veel nadenken. ‘Toen ik tien jaar was wilde ik profvoetbal- ler worden en op mijn zestiende tekende ik mijn eerste contract. begin wel confronterend. Je volgt het nieuws over vluchtelingen, maar hebt er eigenlijk nooit mee te maken. Op deze school leerde ik dat vluchtelingen gewoon zijn zoals ik. Zij willen ook een goe- de toekomst. Het was voor mij een noodoplossing om naar deze school te gaan, maar nu vind ik het een mooie ervaring.’ Voetbal Dat Luca talent had voor voetbal werd al snel duidelijk. Met zeven jaar ging Luca in Australië op “soc- cer”. Hij speelde met zijn leeftijds- genoten van onder acht jaar, maar binnen tien minuten werd hij al doorgeschoven naar de groepmet kinderen onder twaalf jaar. ‘Toen ik tien was, besloot ik dat ik wilde kijken hoe ver ik kon komen in het voetbal. Ik kreeg meteen de steun vanmijn ouders, met de voorwaar- de dat ik me voor honderd procent ‘Bij Willem II is mijn eerste droom uitgekomen: ik werd hier prof’ Jeugdspeler Luca da Silva Fotografie: Geert van Erven