VoetbalJournaal Tiel-Geldermalsen, november 2018

9 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM BZS is in een kleine 75 jaar tijd uitgegroeid tot een vereniging voor iedereen. De club herbergt zelfs een buitenschoolse op- vang. De organisatie van Wal- king Football is een volgende stap die gezet moest worden, oordeelde het bestuur. “Maar in het begin was er veel scepsis, mensen vonden voetbal zonder te rennen niet het ‘echte’ spel- letje”, vertelt voorzitter Louis de Koning. Dus besloot hij Kees Kist uit te nodigen, oud-inter- national en ambassadeur van het Walking Football. “Hij ver- telde heel mooi en het kwam goed over. Hij benadrukte dat Walking Football echt een goed alternatief is voor het regulie- re voetbal, als je dat niet meer kunt beoefenen. Skills als pas- sing en vrijlopen worden extra belangrijk, aangezien het hard- lopen wegvalt. Direct na zijn komst hadden we al tien aan- Jassen als doelpalen. Voetbalvereniging BZS omarmt het Walking Football. Een presentatie van oud-international Kees Kist zette de scepsis over het wandelvoetbal binnen de club om in enthousiasme. Kees Kist maakt BZS warm voor Walking Football Weddenschap maakt het vierde elftal vanWadenoijen landelijk bekend Henk Honders: ‘Voetbal is mijn alles, vooral SCZ’ Vergardeweg 25 • 4014 MX Wadenoijen Tel. 0344-661208 • info@boudewijnschoorsteenvegers.nl www.boudewijnschoorsteenvegers.nl Ja Naam PC/woonplaats Email annuleer Indienu, oponzewebsite, uwnaam,adresen email invultenverzend,ontvangtuvanons eenemailwanneerwijbiju indebuurtzijn. verzend ‘ikwilopdehoogte gehoudenworden wanneer julliebij mij indebuurtzijn’ 0220607.pdf 1 8-11-2018 11:03:39 meldingen, waardoor we aan de slag konden.” De Koning hoopt uiteindelijk een groepje van vijftien mensen te verzamelen. “We spelen 7 tegen 7, dus dat aantal is genoeg.” Het zou voor BZS weer een belangrijke stap zijn om het verenigingsdoel te bereiken: “Mensen levenslang de mogelijkheid geven om te voetballen bij BZS vinden wij belangrijk. We zijn bijvoorbeeld ook bezig met de oprichting van een 35+-team voor vrouwen.” Iedereen die geïnteresseerd is, ongeacht de leeftijd, is welkom om op woensdagavond eens mee te trainen met de Walking Football-groep van BZS. De eerste maand is gratis, daar- na speel je tegen een geredu- ceerde contributie. Naast de trainingen hoopt De Koning eens in de zo veel tijd een wedstrijdje te organiseren tegen clubs uit de regio. Ook de verzorging is al geregeld: het Paramedisch Centrum Beusichem is een half uur per week beschikbaar voor alle pijntjes, klachten en vragen van de Walking Footballers. Henk Honders is al 47 jaar een enthousiast lid van SCZ. Hij heeft haast alle vrijwilligerstaken bij de club al ingevuld. “Ik vind het schitterend.” Zeer Enthousiast praat de 69-ja- rige Henk Hon- ders over zijn leven in de voetballerij. “Ik kom oorspronkelijk van SV Mau- rik, maar ging 47 jaar geleden met mijn vrouw samenwonen in Zoelen.” Hij meldde zich aan bij SCZ, werd keeper en vrijwil- liger. Dat laatste is hij nu nog altijd. “De club is voor mij belangrijk. Ik ben vorig jaar december mijn vrouw verloren en de club is een plek waar je sociale con- tacten opdoet, waar ik mijn tijd kan besteden.” Hij zorgt er tegenwoordig voor dat het sportterrein pico bello in orde is. “Daarnaast ontvang ik de scheidsrechters en bestuurs- leden als het eerste moet voetballen, ga ik mee naar uit- wedstrijden en doe ik nog wat voor de jeugd.” In het verleden is Honders jeugdvoorzitter en secretaris geweest, daarnaast was hij 44 jaar actief als clubscheids- rechter. Ook is hij 20 jaar vlag- ger geweest bij het eerste. “Zoelen is een klein dorpje, de voetbalclub is afhankelijk van vrijwilligers.” Voetbal is zijn leven. Het zorg- de voor contacten die ver over de grens gaan. Wat heet: Hon- ders is ereburger van het Fran- se dorpje Ribécourt. “Dankzij een uitwisselingsproject tus- sen SV Maurik en de plaatse- lijke voetbalclub. Ik kom daar nog steeds geregeld en zij hier ook.” Maar elke zondag naar de wed- strijden bij SCZ, dat is vaste prik. “Het is gezellig, dat voor- al. Ik kan met iedereen goed opschieten, ook met de jeugd. Voetbal is mijn alles - en dan vooral SCZ.” Wadenoijen 4 werd afgelopen seizoen in één klap een van de bekendste voetbalteams van het land. Dat kwam voornamelijk door een weddenschap tussen spelers Pieter Verbeek en Jantje Termeer, die Verbeek uiteindelijk verloor. Het resultaat: een mooie tatoeage op diens achterwerk. Wadenoijen 4 is een typisch vriendenteam. “Eerst de gezelligheid, het resultaat komt op de tweede plek”, is een uitspraak die het elftal goed omschrijft. De derde helft is van groot belang voor de mannen uit het Gelderse dorpje, die dan ook in de kelder van het amateurvoetbal spelen. Maar dat wil niet zeggen dat het voetbal er helemaal niet toe doet binnen de ploeg. Dat bleek afgelopen seizoen maar weer. Pieter Verbeek sloot een weddenschap met teamgenoot Jantje Termeer om hem te motiveren: als Jantje topscorer zou worden, zou Pieter het aantal doelpunten dat Jantje maakte op zijn bil laten tatoeëren. Maar als dat niet lukte, zou Jantje de initialen van Pieter op zijn lijf moeten laten vereeuwigen. Verbeek: “Met Jantje kun je zo’n weddenschap afsluiten. Je weet dat hij zo’n weddenschap nakomt, hij krabbelt niet terug als hij verliest.” Verbeek wilde zijn teamgenoot graag motiveren. “Hij had regelmatig wat last van blessures, je moet er wat voor over hebben om die jongens te stimuleren hè”, vertelt hij lachend. “Het is in een typische dronken, melige bui afgesproken.” Een contract werd afgesloten en aan het einde van het seizoen bleek Verbeek de verliezer. Termeer legde maar liefst 31 ballen in het net. “Hij had misschien nog wat concurrentie gehad als iedereen fit was geweest, maar dat was niet het geval.” In september was het dan zo ver: teamleider Jaco van Utrecht, Jantje en Pieter trokken naar de plaatselijke tatoeëerder. Die zette 31 streepjes op het achterwerk van Verbeek. “Gelukkig zie ik er zelf niks van. Het scheelt ook wel dat ik meer tatoeages heb, dan valt het nog minder op.” De vrouw van Verbeek was minder enthousiast. “Wat moest ze ervan zeggen... Ze vond het niet super geweldig in ieder geval. Dat het op mijn kont staat, scheelt een hoop. Het is niet zo zichtbaar, anders doet ze de lamp maar uit thuis”, zegt hij lachend. Een nieuw seizoen, een nieuwe weddenschap? “Nee, we willen het wel origineel houden. De weddenschappen die we nu afsluiten, gaan om een kratje bier.” Even later: “Maar ik zou het zo weer doen, ik heb er veel voor over om de jongens te stimuleren. Alleen volgende keer niet meer met een tatoeage.” Het vriendenteam én het achterwerk van Verbeek zijn landelijk bekend geworden door deze actie. Dat had de verliezer van de weddenschap niet verwacht. “Mijn vrouw kwam laatst bij de apotheek en zelfs daar kreeg ze het te horen.”